Ὁ ἄνθρωπος, γιά νά διατηρήσῃ τήν ψυχική του καθαρότητα, πρέπει ... νά κόψῃ τίς αἰτίες τῶν παθῶν.

 

Ὁ ἄνθρωπος, γιά νά διατηρήσῃ τήν ψυχική του καθαρότητα, πρέπει ν’ ἀποφεύγῃ ὅλα ἐκεῖνα τά κακά πού τρέφουν τά πάθη, νά κόψῃ δηλαδή τίς αἰτίες τῶν παθῶν.
 

Πρέπει ἀκόμη μέ τήν προσευχή καί τή μελέτη τῶν θείων Γραφῶν, νά διώχνει τούς ρυπαρούς καί βρωμερούς λογισμούς πού τόν μολύνουν. Τό κακό βέβαια δέν θά ὑποχωρήσει. Ἀλλά καί ἐμεῖς δέν πρέπει νά ὑποχωροῦμε γιατί ἔχουμε μαζί μας τόν Παντοδύναμο Θεό. 

 

Ποιά δύναμη ἔχει ὁ σατανᾶς μπροστά στή δύναμη τοῦ Θεοῦ;
Κι αὐτή πού ἔχει, τοῦ τήν παραχωρεῖ ὁ Θεός, μόνο γιά νά μᾶς δοκιμάζει. Ὅταν ἀγωνίζεται κανείς γιά τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς του, δέν πρέπει νά σκέφτεται τί θά ποῦν οἱ ἄνθρωποι, ἀλλά τί θά πεῖ ὁ Θεός. 

 

Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν κριτήρια διαφορετικά ἀπό τά κριτήρια τοῦ Θεοῦ. Αὐτό πού κάνουμε γιά τήν ψυχική μας καλλιέργεια δέν τό κάνουμε γιά τούς ἀνθρώπους, γιά νά μᾶς ἐπαινέσουν καί νά μᾶς ἔχουν ψηλά στή συνείδησή τους, Ἀλλά τό κάνουμε γιά τόν Θεό, πού μία μέρα θά μᾶς κρίνει γιά τά ἔργα μας. Τότε πού θά δώσουμε λόγο γιά τό πῶς πολιτευτήκαμε στή ζωή μας.
 

Ὁ ἀγῶνας γιά τήν ψυχική μας καθαρότητα πρέπει νά γίνῃ σύμφωνα μέ τά διατεταγμένα ἀπό τόν Κύριο, τούς ἀποστόλους καί τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, λέει:
 

“Οὐδείς στεφανοῦται ἐάν μή νομίμως ἀθλήσῃ”.
 

Δέν μπορεῖ κανείς νά προχωρήσῃ στήν ἀρετή, ἄν δέν ἀκολουθήσῃ τόν δρόμο τῆς νηστείας, τῆς προσευχῆς καί τῆς μελέτης τῶν θείων Γραφῶν, πού βάδισαν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Δέν μποροῦμε ἐμεῖς νά χαράξουμε δικό μας δρόμο. Νομοθέτης εἶναι ὁ Χριστός καί ὄχι ἐμεῖς. Ἐμεῖς εἴμαστε ἐκτελεστές του νόμου  Του. Μόνο ὁ τέλειος Θεός μποροῦσε νά δώσῃ νόμο γιά τήν σωτηρία μας.
 

Τόν νόμο καί τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ πρέπει νά τά διακηρύσσουμε παντοῦ, χωρίς νά φοβόμαστε κανένα.
 

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος θεωροῦσε καύχημά του τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ.
Γιά τούς Ἰουδαίους ὁ Σταυρός ἦταν σκάνδαλο, γιά τούς Ἕλληνες ἀνοησία.
Γιά μᾶς ὅμως τούς χριστιανούς ἦταν καί εἶναι δύναμη ἀκατανίκητη.
 

Στή ζωή σου λοιπόν νά μήν φοβᾶσαι κανένα, παρά μόνο τόν Θεό. Γιατί μόνο Αὐτός μπορεῖ νά σέ βοηθήσει στόν ἀγώνα σου ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας. Ἄν ὁ Θεός δέν στείλει τή χάρη Του, ἄδικα κοπιάζεις. Οἱ ἅγιες Γραφές μᾶς ὑπενθυμίζουν:
 

“Ἐαν μή Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες”.
 

Ὅσο κι ἄν σκάψῃ ὁ γεωργός, ἄν δέν στείλῃ ὁ Θεός τή βροχή, ὅλος ὁ κόπος του πάει χαμένος.
 

Τό ἴδιο συμβαίνει καί στήν πνευματική ζωή. Μπορεῖ νά θέλουμε καί ν’ ἀγωνιζόμαστε γιά τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς μας. Ἄν ὅμως δέν μᾶς βοηθήσῃ ὁ Θεός, δέν κάνουμε τίποτε. Γί αὐτό οἱ πιστοί ἄνθρωποι πάντα λένε: “ἄν θέλῃ ὁ Θεός”.
 

Καί ὁ Θεός ὁπωσδήποτε θά θελήσει, ἐφ ὅσον Τοῦ τό ζητήσουμε μέ ταπείνωση, πολλές φορές. Σ’ἕνα σημεῖο λέει ἡ Ἁγία Γραφή: “οὐ τοῦ θέλοντος οὐδέ τοῦ τρέχοντος, ἀλλά τοῦ ἐλεοῦντος Θεοῦ”. Γιατί ἡ καθαρότητα τῆς ψυχῆς ἔχει σάν προϋπόθεση τήν ταπείνωση. Ἡ μία ἀρετή εἶναι δεμένη σφιχτά μέ τήν ἄλλη. Στούς Μακαρισμούς λέει ὁ Κύριος ὅτι εὐτυχισμένοι εἶναι οἱ ταπεινοί στό φρόνημα καί οἱ “καθαροί τῇ καρδίᾳ”.
 

Ἀκόμη ἡ καθαρότητα τῆς ψυχῆς συνδέεται καί μέ τή συμπαράσταση στούς συνανθρώπους μας, πού εἶναι εἰκόνες τοῦ Θεοῦ. Δέν εἶναι σωστό νά μιλᾶμε γιά καθαρότητα, τήν στιγμή πού λερώνουμε τήν ψυχή μας μέ τήν ἀδιαφορία μας γιά τούς ἄλλους ἀνθρώπους. Ἡ ἀσκητική παράδοση ἀναφέρει ὅτι ἄν προσεύχεται ὁ ἀσκητής καί χτυπήσει κάποιος τήν πόρτα τοῦ κελλιοῦ του πρέπει ν’ ἀφήσῃ τήν προσευχή καί νά βοηθήσῃ τόν ἀδελφό του.
 

Χρειάζεται λοιπόν ἐκτός ἀπό τήν ταπείνωση καί ἡ ἀγάπη γιά νά ἔρθει ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν ψυχή μας.

« Ἡ καθαρότητα τῆς ψυχῆς »
Η ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
Βασισμένο στούς Ἀσκητικούς Λόγους
τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

 

Πηγή:http://hristospanagia3.blogspot.com/

«Πᾶνος»