Αν γινόταν ένα δημοψήφισμα με το πιο πάνω ερώτημα, τότε είναι βέβαιο πως ένα ποσοστό κοντά στο 90% θα ψήφιζε να εκλέγεται άμεσα απευθείας από το λαό.
Όμως οι παλιές πολιτικοοικονομικές ελίτ στην Ελλάδα, που κρατούν ακόμα την εξουσία στα χέρια τους, έχουν διαφορετική άποψη.
Η προσχηματική αιτιολογία την οποία προβάλουν οι παλιές ελίτ, συνεπικουρούμενες και από κρατικοδίαιτους συνταγματολόγους, είναι ότι θα υπάρξει κίνδυνος διαρχίας στην κορυφή του πολιτεύματος.
Φοβούνται δηλαδή (και το λένε ανοικτά) πως για έναν πανίσχυρο ΠτΔ, εκλεγμένο άμεσα από το λαό (αναγκαστικά με ποσοστό άνω του 50%), ακόμα και αν δεν έχει ούτε μία αρμοδιότητα, θα αρκούσε μια δημόσια κριτική του προς την κυβέρνηση, για να την οδηγήσει σε παραίτηση ή σε λαϊκή απαξίωση.
Αυτό φυσικά δεν θέλουν να συμβεί με τίποτα οι παλιές ελίτ, οι οποίες χρεοκόπησαν τη χώρα και παρόλα αυτά συνεχίζουν να νέμονται τις περιουσίες του λαού.
Έτσι, επί της ουσίας θέλουν να συντηρηθεί η ίδια ασύδοτη κατάσταση όπου την εξουσία κατέχει κάποια περιμαντρωμένη από το σύστημα λαϊκή μειοψηφία. Θέλουν δηλαδή να συντηρηθεί το καθεστώς των κυβερνήσεων μειοψηφίας.
Οι λύσεις ενάντια στην πιο πάνω αιτιολογία των παλιών ελίτ είναι δύο:
Είτε προχωράμε σε μια γενναία αλλαγή της μορφής του πολιτεύματος σε προεδρική δημοκρατία, όπου η κυβέρνηση απολαμβάνει άμεσα της εμπιστοσύνης της λαϊκής πλειοψηφίας με ταυτόχρονη απόλυτη διάκριση των εξουσιών.
Είτε κρατάμε την κοινοβουλευτική δημοκρατία, αλλά προχωράμε σε γενναία εφαρμογή της απλής αναλογικής με κατάργηση φυσικά κάθε bonus προς το πρώτο κόμμα, αλλά οπωσδήποτε και με πλήρη κατάργηση του αντιδημοκρατικού 3%.
Οπότε θα έχουμε το απόλυτο αναλογικό μωσαϊκό του λαού μέσα στο κοινοβούλιο και οι κυβερνήσεις συνεργασίας που θα προκύπτουν, σε κάθε περίπτωση θα απηχούν την απόλυτη λαϊκή πλειοψηφία.
Ούτε όμως το τελευταίο θέλουν φυσικά οι παλιές ελίτ και προτάσσουν ως πρόβλημα τον κίνδυνο εμφάνισης τουρκικού κόμματος στη Θράκη ή τώρα και σκοπιανού στη Μακεδονία.
Αυτός ο κίνδυνος που επισείεται από το καθεστώς είναι ψεύτικος.
Πρώτον, κανένα από αυτά τα κόμματα δεν θα μπορούσε να συγκεντρώσει πανελλήνια ποσοστό πάνω από 1%.
Επιπλέον και σε κάθε περίπτωση υπάρχει μια απλή λύση. Κάθε κόμμα, προκειμένου να συμμετάσχει στις εθνικές εκλογές, θα πρέπει να είναι ελληνικό, δηλαδή θα κάνει δήλωση ότι αποτελείται από Έλληνες πολίτες και ότι ο βασικός του στόχος είναι η προάσπιση των ελληνικών εθνικών συμφερόντων και της ακεραιότητας της χώρας.
Σε διαφορετική περίπτωση, είτε δεν θα δίνεται άδεια σύστασης ανθελληνικού κόμματος, είτε θα διατασσόταν η διάλυσή του σε περίπτωση παραβίασης εκ των υστέρων της δήλωσής του.
Δηλαδή, είτε έχουμε κράτος με εθνική κυριαρχία, είτε θα συνεχίσουμε να είμαστε «ξέφραγο αμπέλι». Κάποια στιγμή πρέπει επιτέλους να διαλέξουμε τι θέλουμε.
Πέτρος Χασάπης
Πηγή: http://hassapis-peter.blogspot.com/2018/11/blog-post_863.html
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου