«Ξεχωρίζει η ήρα, από το σιτάρι…»
Και να που ολόκληρη η κραταιά Ευρώπη, βρέθηκε να γονατίζει ταπεινωμένη μπροστά στην αόρατη απειλή του κορονοϊού.
Είναι πραγματικά τρομερό να παρακολουθείς τις οικονομίες ολόκληρων ισχυρών κρατών, να κλονίζονται συθέμελα, από κάτι τόσο μικρό.
Αν ισχυριζόταν κανείς πως το 2020 ξεκίνησε με καλούς οιωνούς, μάλλον δεν θα είχε και πολύ καλή αντίληψη για την πραγματικότητα.
Στην Ελλάδα, είχαμε την ατυχία να αντιμετωπίζουμε ταυτόχρονα την εξάπλωση του κορονοϊού και τον υβριδικό πόλεμο του Έβρου. Παρόλα αυτά, τέτοιου είδους σημαντικά αρνητικά γεγονότα έχουν πάντα και κάποιες θετικές πλευρές.
Διότι, είναι τέτοιου είδους και μεγέθους γεγονότα που δημιουργούν απότομα, αλυσιδωτές εκρήξεις και αντιδράσεις στην Ελληνική κοινωνία. Αντιδράσεις που συμβαίνουν σε μαζικό βαθμό και σφυγμομετρούν το που βρισκόμαστε.
Αναδεικνύουν σε ελάχιστο χρόνο, το που υστερούμε και που υπερτερούμε. Προς τα πού οδεύουμε. Κοινωνικές παρατηρήσεις και συμπεράσματα, που υπό κανονικές συνθήκες θα απαιτούσαν μήνες και χρόνια, επιτυγχάνονται μέσα σε λίγες μέρες.
Τέτοια γεγονότα, τοποθετούν αποτόμως την κοινωνία μας, σε «ζυγαριά».
Σε
λίγες μονάχα μέρες πέφτουν μάσκες, μαθαίνονται προθέσεις, κοινωνικά
απωθημένα, αναδύονται ρατσιστικές συμπεριφορές, υποτιθέμενοι ανθρωπιστές
μετατρέπονται σε δικτατορίσκους.
Άλλο ένα τέτοιο μεγάλο θέμα που χώρισε την κοινή γνώμη στα δύο, ήταν και το Μακεδονικό. Οι δίκαιοι αγώνες που έγιναν τότε, χαρακτηρίστηκαν από πολλούς με μια ρητορική μίσους, απαξίωσης, φτηνών κατηγοριών. Ο απλός και ανιδιοτελής πολίτης που διαμαρτυρήθηκε στα συλλαλητήρια τότε, αγωνιώντας για την αλλοίωση της εθνικής του ιστορίας και ταυτότητας, κατηγορήθηκε ως φασίστας, ακροδεξιός, ρατσιστής κλπ.
Ήρθαν τα γυρίσματα του καιρού. Προέκυψε το θέμα του Έβρου και όλοι
αυτοί που χρησιμοποιούσαν αυτήν τη ρητορική, βρέθηκαν να «κάνουν παρέα»
με την αστεία και χυδαία ρητορική Ερντογάν. Παρακολουθούν με αμηχανία
τον Τούρκο πρόεδρο να μεταχειρίζεται τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα με
αυτούς.
«Αυτά που κάνουν οι Έλληνες, δεν έχουν διαφορά από αυτά που έκαναν οι ναζί», δήλωσε πρόσφατα.
Αλλά
και το περί Θείας Κοινωνίας θέμα, που προέκυψε τις τελευταίες ημέρες,
είναι και αυτό ένα ζήτημα της κοινής γνώμης, που μπόρεσε να φωτίσει
αποτελεσματικά, πολλές πτυχές της πνευματικής νοσηρότητας που υπάρχει ανάμεσά μας.
Ήταν μια χρυσή ευκαιρία για να δούμε σε μικρό χρονικό διάστημα θέσεις
κομμάτων, θέσεις πολιτικών, δημοσιογράφων, μέσων ενημέρωσης,
επιστημόνων, ιερέων και αρχιερέων, θέσεις δημοφιλών προσωπικοτήτων.
Η όποια απειλή φέρνει η εξάπλωση του κορονοϊού, είναι σίγουρο πως αργά ή γρήγορα θα αντιμετωπιστεί και θα παρέλθει. Με υπομονή και υπεύθυνη στάση από όλους μας ανεξαιρέτως. Χωρίς υπερβολές και αχρείαστες κινήσεις πανικού.
Όμως
το μίσος, η χολή και οι εμμονές που βγήκαν προς την επιφάνεια, ελάχιστη
σχέση έχουν με τον κορονοϊό και τον κίνδυνο εξάπλωσης του. Αυτό το
μίσος, είναι ένα πολύ χειρότερο και πιο επικίνδυνο είδος «ιού», το οποίο
έχει φωλιάσει βαθιά στην ελληνική κοινωνία και δεν δείχνει να έχει
θεραπεία.
«Ο κορονοϊός προήλθε από τους πλούσιους και τους χριστιανούς», δήλωσε ο κύριος Πολάκης, σε νέο επεισόδιο ρατσιστικού παραληρήματος.
Ας τον ενημερώσει κάποιος από πού ξεκίνησε ο ιός και τι είδους πολίτευμα υπάρχει εκεί.
Φανταστείτε κάποιον πολιτικό σε κάποια άλλη χώρα να έκανε δημόσια τοποθέτηση και να δήλωνε πως ο ιός προήλθε από τους Ισλαμιστές. Ή ότι προήλθε από τους Εβραίους.
Τι θύελλα αντιδράσεων θα ξεσηκωνόταν;
Τέτοια πολιτικά φαινόμενα, αποδεικνύουν περίτρανα πως ακόμα απέχουμε πολύ απ’ το να θεωρούμαστε ένα σοβαρό κράτος.
Όμως και για τους χριστιανούς, αυτή η τεχνητή επίθεση που δέχονται, είναι μια καλή ευκαιρία για περισυλλογή και προβληματισμό επάνω στο ιερό θέμα της Θείας Μετάληψης. Ένα «ταρακούνημα» που
θα πρέπει να μας κάνει να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με την
εκκλησιαστική ζωή. Να αναρωτηθούμε κατά πόσο είμαστε άξιοι για όσα δώρα λαμβάνουμε.
Να
συνειδητοποιήσουμε πως τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ούτε ο πιστός ιερέας,
ούτε η ανοιχτή εκκλησία, ούτε η πρόσβαση στη Θεία Κοινωνία. Όλα αυτά,
είναι αγαθά που θα πρέπει να διεκδικούμε καθημερινά, ο καθένας με τον
τρόπο του και από το «πόστο» του.
Με κάτι τέτοια γεγονότα, «ξεχωρίζει η ήρα από το στάρι, κοσκινίζεται ο κόσμος», έλεγε πολύ σοφά ο Άγιος Παΐσιος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου