Κάποτε κάλεσαν ἐσπευσμένα ἕναν Ἱεροκήρυκα σὲ ἕνα μεγάλο γραφεῖο πολυτελές, μὲ περίτεχνες βυζαντινὲς εἰκόνες στοὺς τοίχους, κερασένια ἔπιπλα γυαλιστερὰ καὶ χαλιὰ ποὺ βούλιαζαν τὰ πόδια σου. (σ.σ. ἐκτάκτως, ὁ Ἱεροκήρυκας τοῦ Παραδείσου, ὁ κυρ Δημήτρης ὁ Παναγόπουλος. Τὸ περιστατικὸ εἶναι διασκευασμένο ἀπὸ προφορικὴ διήγηση τοῦ ἰδίου).
Σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ ἀμέτρητα κηρύγματά του, -ἐκεῖνα ποὺ τὸν ρωτοῦσες στὸ τέλος γιὰ κάτι ποὺ μόλις πρὶν λίγο εἶχε πεῖ καὶ ὁ Παναγόπουλος ἀδυνατοῦσε νὰ θυμηθεῖ, ἀφοῦ αὐτοστιγμεί ξεχνοῦσε, γιατί προφανῶς δὲν ὁμιλοῦσε ἐκεῖνος ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας - σ᾿ ἕνα λοιπὸν ἀπὸ τὰ πύρινα κηρύγματα μετανοίας του, ὁ Ἱεροκήρυκας ὡς ὄφειλε δὲν χαρίστηκε, δὲν ἐξωράϊσε καὶ ἤλεγξε (φυσικὰ ὄχι σὲ θέματα ἰδιωτικοῦ βίου) ἀλλὰ σὲ θέματα πίστης καὶ δόγματος καὶ τὸν κλῆρο. Καὶ ἔτσι ἐκλήθη ἀπὸ τὸν ἐπιτετραμμένο σὲ σχετικὰ θέματα (πειθαρχικῆς ὑφῆς) νὰ δώσει ἐξηγήσεις .
Ὁ ἀρχιμανδρίτης ἐκεῖνος, αὐστηρὸς καὶ μὲ ὕφος σχεδὸν εἰσαγγελικό, ἀπευθύνθηκε χωρὶς πολλά -πολλὰ στὸν κυρ Δημήτρη καὶ μπῆκε ἀμέσως στὸ ...προκείμενο.
-Ποιὸς σᾶς ἔχει νομιμοποιήσει, ποιὸς σᾶς ἔχει δώσει τὸ δικαίωμα νὰ ὁμιλεῖτε τοιουτοτρόπως κύριε; Ποιὸν ἐκπροσωπεῖτε; Γνωρίζετε ὅτι δεχόμαστε πλῆθος διαμαρτυριῶν ἀπὸ ἀνθρώπους κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, οἱ ὁποῖοι βαναύσως θίγονται καὶ τοὺς ὁποίους προσβάλλουν σφόδρα τὰ λόγια σας;
Τοῦ ᾿λεγε, τοῦ ᾿λεγε... Ο Παναγόπουλος δὲν μιλοῦσε... Μὲ κατεβασμένο τὸ βλέμμα ἐσιώπα! Ὁ...ἐπιτετραμμένος θεώρησε ὅτι τὸν κόλλησε στὸν τοῖχο...
-Περιμένω τὴν ἀπάντησή σας λοιπόν! Σᾶς ἀκούω!
-Δὲν ἔχω σεβαστέ μου πατέρα κάτι συγκεκριμένο νὰ σᾶς ἀπαντήσω σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ μοῦ λέτε! Ἢ μᾶλλον κάτι ἔχω... Τὸ μόνο ποὺ σκεφτόμουν ἀκούγοντάς σας πρὶν εἶναι τὸ ἑξῆς: Ἐσᾶς καὶ ὅσους ἐκπροσωπεῖτε, σᾶς ὅρισε ἡ Ἐκκλησία νὰ μιλᾶτε γιὰ τὸν Χριστό! Ἐμένα πάτερ μου, μὲ ὅρισε ὁ Χριστός μας, νὰ ὁμιλῶ γιὰ τὴν Ἐκκλησία Του! Μὲ θέλετε τώρα κάτι ἄλλο;
Ἄναυδος ὁ ...ἐπιτετραμμένος καὶ πρὸς τιμήν του κατανόησε πλήρως μὲ τί πνευματικὸ ἀνάστημα εἶχε νὰ κάνει καὶ τότε σιώπησε ἐκεῖνος, φανερώνοντας...μυστικά στὸν Παναγόπουλο ὅτι καὶ ἐκεῖνος μελετοῦσε τακτικὰ τὰ κηρύγματα καὶ τὰ γραπτά του καὶ πολὺ ὠφελεῖτο...
Ἡ σημερινή μας ἐκπομπὴ καὶ ὅσες σὺν Θεῷ θὰ συγκροτήσουν αὐτὸ τὸ ἀφιέρωμα, δὲν εἶναι ἀφιερωμένη ὅμως στὸν μεγάλο Δημήτριο Παναγόπουλο, ἀλλὰ σὲ κάποιον ποὺ ὁμοίως διόρισε ὁ Χριστός μας μὲ Οὐράνια καὶ ἀπρόσβλητη ἀπόφαση νὰ μιλᾶ στὸν κόσμο γιὰ τὴν Ἐκκλησία Του καὶ γιὰ τὰ δικαιώματά Του.
Ἕνας ἀνυποχώρητος ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελικοῦ λόγου! Οὐδὲν ἀπέκτησε, οὐδὲν κατεῖχε! Ἕνα καὶ μοναδικὸ τὸ περιουσιακό του στοιχεῖο! Ἡ Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, ἡ ἀνόθευτη, ἡ ἀμετασάλευτη, ἡ ὑπέρλαμπρη! Στεντορείᾳ τῇ φωνῇ! Μὲ πνεῦμα ἄσβεστο! Μὲ λόγο ἀφυπνιστικό! Χωρὶς ἀγαπολογίες καὶ στρογγυλέματα!
Δὲν κράτησε τίποτα γιὰ τὸν ἑαυτό του! Μοίρασε ὅσα τοῦ δόθηκαν χάριτι Θεοῦ! Ὅλα γιὰ τὸν Χριστό! Πολλαπλασίασε κάθε λέξη ποὺ ἔγραψε καὶ βροντοφώναξε! Μὲ πνευματικὸ ὁδηγό του ἕναν Ἅγιο τῶν ἡμερῶν μας τὸν Γέροντα τῆς γενέτειράς του τῆς Πάρου τὸν πατέρα Φιλόθεο Ζερβάκο! Βίωσε τὸ «Σχισθείην εἰς μυρίους»!
Κατὰ τὸ Χρυσοστομικό λόγιο! Ἕνας αἰῶνας καὶ πλέον ζωῆς Σταυροῦ καὶ ἀγῶνα! Ὁ Ἐπίσκοπος ποὺ ἐμέμφετο ἑαυτὸν ἐὰν περνοῦσε ἔστω καὶ μιὰ στιγμὴ ἀνεκμετάλλευτη δίχως νὰ εὐαγγελίζεται τὸν Σωτῆρα Ναζαρηνό! Μιὰ ἐπιγραφὴ πάνω ἀπὸ τὰ ταπεινὸ ἐπισκοπικό του ἕδρανο: οὐαὶ δὲ μοί ἐστιν ἐὰν μὴ εὐαγγελίζωμαι· ( Κορινθ. 9.16)
Ἄλλη μιὰ πάνω ἀπὸ τὸ βάθρο στὴν αἴθουσα ὅπου συνήθιζε νὰ κηρύττει στὴν σύγχρονη Βαβυλῶνα ὅπως τὴν ἀποκαλοῦσε, στὴν Ἀθήνα: "Ἔως θανάτου ἀγώνισαι ὑπὲρ τῆς Ἀληθείας καὶ Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσει ὑπέρ σου!» (Σοφία Σειράχ 4, 28)
Ναί, γιατί ἡ Ἁγία Γραφὴ γιὰ ἐκεῖνον δὲν ἦταν ἐπινόηση ἀνθρώπινη ἀλλὰ Θεία ἀποκάλυψη.
Ὁ μακαριστὸς ἐπίσκοπος Φλωρίνης κυρὸς Αὐγουστῖνος Καντιώτης!Ἕνας Ἅγιος Ἐπίσκοπος ποὺ φύλαξε τὴν Ἱεροσύνη ἀκίβδυλη!
Πύρινος λόγος μετανοίας ὡς τὶς μέρες μας!
Περισσότερο ἐπίκαιρος ἀπὸ ποτέ!
Κανένας ἀπολύτως στὸ ἀπυρόβλητο καὶ στὸ ἀπαλλακτικό, ὅσο... μεγάλος κι ἂν ἦταν.
Τόσο προνοητικὸς μὰ καὶ σπάνια χάριτι Θεοῦ προορατικός!
Προσπάθησε ὅσο ἐλάχιστοι νὰ ξεριζώσει στὸ γέννημά του τὸ κακὸ ποὺ ἔβλεπε νὰ ἐξαπλώνεται ραγδαῖα σὲ τοῦτον τὸν εὐλογημένο τόπο!
Ἀγωνίστηκε κατὰ τῶν καλλιστείων, ὅταν γιὰ πρώτη φορὰ διοργανώθηκαν στὴν Ἑλλάδα στὰ μέσα του περασμένου αἰῶνα!
Τὸν εἶπαν τότε ἀναχρονιστικό, σκοταδιστή, ὀπισθοδρομικό, φανατικὸ...
Τί ἔβλεπε τότε ὁ Καντιώτης ἄραγε; Μήπως τὴν Θεοποίηση τῆς σάρκας, τὴν ἀπόλυτη διαστροφή;
Μήπως αὐτὸ ποὺ βιώνουμε ὅσο ποτὲ ἄλλοτε στὶς ἠδονοθηρικὲς μέρες μας;
Σύρθηκε γιὰ αὐτήν του τὴν ἀντίδραση στὰ δικαστήρια σὰν κακοῦργος! Στὸ κακουργιοδικεῖο τῆς περίφημης ὁδοῦ Σανταρόζα καταδικάστηκε σὲ φυλάκιση 3 ἐτῶν! «Χομεϊνί» τῆς Μακεδονίας τὸν ἀποκαλοῦσαν συντονισμένα ὅλες οἱ «δημοκρατικὲς φυλλάδες» τὴν δεκαετία του 80! Φονταμενταλιστὴς ὁ Καντιώτης λοιπόν! Καὶ ἄλλα παράσημα καὶ ἄλλα ἱερὰ συνθήματα γιὰ τοῦ ἀγωνιστικοῦ βίου του τὰ κάδρα!
«Πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β' 3, 12).
«Μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ῥῆμα καθ᾿ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ.» (Ματθ. 5,11)
Κινήθηκε καὶ κατὰ τοῦ αὐτομάτου διαζυγίου ὁ μακαριστὸς Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος! Τί εἶχε δεῖ ἄραγε νὰ ἔρχεται; Μήπως τὴν νομιμοποίηση καὶ τὴν μονιμοποίηση τοῦ ἀθέσμου στὶς Θεοστυγεῖς μέρες μας;
Χρειάζονται καὶ ἄλλα γιὰ νὰ καταδειχθεῖ ὅτι μιλᾶμε γιὰ ἕναν ἀετὸ τῆς Ὀρθοδοξίας; Ἔλεγε ὁ ἐπίσης ὑψιπέτης μακαριστὸς Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης, νὰ ἀναζητοῦμε καὶ νὰ προτιμᾶμε τὶς πτήσεις καὶ ὄχι τὴν ἔρπυση... Στὴν περίοδο τῆς ἑπταετοῦς δικτατορίας ἀκούστηκε νὰ λέγεται ἀπὸ σημαῖνον στέλεχος τοῦ καθεστῶτος :
-Παντοῦ ἡγεμονεύουμε πλὴν Φλωρίνης!
Ναί, γιατί ἐκεῖ ἐπισκοποῦσε ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος Καντιώτης! Καὶ εἶχε τὴν πλειοψηφία μὲ τὸ μέρος του! Καθὼς ἔστω ὁ εἷς καὶ ἡ ἀλήθεια συγκροτοῦν πλειοψηφία, κατὰ τὸ ἀξίωμα τοῦτο τῆς Ἱερῆς μας πίστης! Καὶ εἶναι τόσο ἐπίκαιρο στὶς μέρες μας αὐτό!
Ἔλεγε κάποτε ὁ ἀρνητὴς τοῦ Θεοῦ καὶ πεσιμιστὴς φιλόσοφος μὲ τὸν ἀφοριστικὸ λόγο Σοπενχάουερ, κάτι ἐξαιρετικὰ ἐπίκαιρο καὶ ἰδιαιτέρως χρήσιμο, ἂν τὸ στρέψουμε ἐκεῖ ποὺ πρέπει πάντοτε νὰ δείχνει τῆς ψυχῆς ἡ πυξίδα. Μιλῶντας γιὰ τὴν ἀλήθεια τὴν περιέγραφε νὰ διάγει 3 στάδια.
Στὸ πρῶτο ἔλεγε ὅλοι τὴν λοιδοροῦν καὶ τὴν εἰρωνεύονται, στὸ δεύτερο ὅλοι την πολεμοῦν μὲ μανία καὶ στὸ τρίτο ὅλοι τὴν θεωροῦν αὐτονόητη! Βέβαια ὅταν ἔχουμε φτάσει στὸ τρίτο στάδιο τῆς ἀλήθειας, συνήθως εἶναι πολὺ ἀργὰ γιὰ νὰ ἀντιστραφοῦν τὰ δεινὰ ποὺ ἔχουν ἐπέλθει συνεπείᾳ τοῦ ἡγεμονεύοντος ψεύδους!
Ὁ Βίος καὶ ἡ διδασκαλία τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου, σὲ ἀπόλυτη καὶ ἀταλάντευτη συναρμογὴ μὲ τὴν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, διῆλθαν ἀπὸ τὰ δύο πρῶτα στάδια τοῦ Σοπενχάουερ καὶ σήμερα πλέον διαπιστώνουμε ὅλοι μας, πὼς ὅσα ὁ Καντιώτης τότε προέλεγε μὲ ἀφοβιά καὶ ἐπίγνωση τῆς Ἱερῆς του ὑποχρέωσης, πλέον ἔχουν συντελεστεῖ στὸ ἔπακρο καὶ ὁδηγοῦν ἀναπόφευκτα στὴν ἐφαρμογὴ τοῦ λεγομένου πνευματικοῦ νόμου...
Κήρυττε μετάνοια καὶ Ἀλήθεια! Μόνο Τὴν Ἀλήθεια!
Προφήτευε, παρακαλῶντας τὸν Θεὸ ὁ ἴδιος νὰ διαψευστεῖ καὶ Ἐκεῖνος, ὁ Θεὸς νὰ ...μετανοήσει ...Ἕως πότε;
(Συνεχίζεται...)
Nώντας Σκοπετέας
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ἐκπομπὴ μὲ τίτλο: "Μόνο τὴν Ἀλήθεια. Αὐγουστῖνος Καντιώτης"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου