Ἀριστείδης Δασκαλάκης: Ἀπάντηση/σχόλιο σὲ ἄρθρο τοῦ Φωτίου Μιχαήλ

(Γιὰ νὰ εὐθυμήσωμεν καὶ λίγο διότι θὰ τρελλαθοῦμε μὲ αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν)

_______________________________________

Ἀγαπητέ μου Φώτη,

δὲν καταλαβαίνεις ὅτι ὅλα αὐτὰ γίνονται χάριν τῆς ἀγάπης; Μήπως εἶσαι ζηλωτής;

Δὲν ἀγαπᾶς τὸν συνάνθρωπο;

Τί εἶναι δύο μῆνες μπροστὰ στὴν αἰωνιότητα;

Ἔχω κάποιες παρατηρήσεις στὴν "ἀνεξήγητη" ἀντίδρασή σου αὐτή.

Τὸ λίθο τοῦ μνήματος ποὺ ἔβαλε ἡ ἱεραρχία - μὲ μεγάλη ἱκανοποίηση - πρὸς τιμωρία τῶν χλιαρῶν χριστιανῶν, τὸν μετακίνησε ὁ ἡρωισμὸς εὐσεβῶν ἱερέων καὶ τὸ θάρρος ἄφοβων πιστῶν.

Ὁ Kύριος εἰσῆλθε στὸ ὑπερῶο κεκλεισμένων τῶν θυρῶν μετὰ τὴν Ἀνάσταση. Ὅσοι ἤθελαν νὰ λειτουργηθοῦν, λειτουργήθηκαν κεκλεισμένων των θυρῶν.

Κρυφά, στὰ σκοτάδια. Πρὸς πεῖσμα τῶν καιρῶν.

Ὅσο γιὰ τὸν πορτιέρη , ἴσως στὸ μέλλον νὰ ζητᾶ καὶ πιστοποιητικὸ πολιτικῶν ἀλλὰ καὶ οἰκουμενιστικῶν φρονημάτων.

Πιθανὸν νὰ μπορεῖ νὰ γίνεται καὶ κράτηση στασιδιῶν, τηλεφωνικὰ ἢ μέσῳ ἠλεκτρονικοῦ ἱστολογίου κρατήσεων, πρὸς ἀποφυγὴ συνωστισμοῦ ἢ παρεξηγήσεων.

Νὰ ἀποστέλλεται ἡ Θεία Κοινωνία ἢ τὸ ἀντίδωρο μὲ ταχυμεταφορές. Ἐὰν εἶναι ἄζυμος καὶ συσκευασμένος, ὁ ἄρτος τῆς Θείας Κοινωνίας ἀκόμα καλύτερα.

Χάριν τῆς ἀγάπης.

Ὅλα χάριν τῆς ἀγάπης.

Ὅσο γιὰ τὸν ψεκασμό, θὰ πρότεινα πρὶν τὴ προσέλευση γιὰ τὴ Θεία Μετάληψη, ψεκασμὸ στοὺς πιστούς, ἀπὸ ἐθελοντὴ (κατὰ προτίμηση ἀγρότη εἰδικὸ σὲ ψεκασμοὺς γιὰ νὰ μὴν ἔχουμε χρονοκαθυστερήσεις).

Πιθανὸν στὸ μέλλον νὰ ψεκάζεται τὸ Ἅγιο Δισκοπότηρο, ἡ Ἁγία Λαβίδα , ἡ Ἁγία Τράπεζα κατὰ τὴ διάρκεια Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν.

Ὁ ἀσπασμὸς δὲ τῶν εἰκόνων (πιθανὸν καὶ τῶν Ἁγίων Λειψάνων) ὄντως εἶναι ἐπιβλαβής. Ἐπιβλαβὴς γιατί δὲν πρέπει νὰ ἀποδοθεῖ τιμὴ στοὺς ἁγίους, καθ᾿ ὅτι πλέον, τὸ παράδειγμά τους δὲν εἶναι ἀρεστὸ ἀπ᾿ τὴν ἱεραρχία. Τοὺς χαλάει τὰ σχέδια. Τοὺς ξεβολεύει.

Ἡ περιφρόνηση τῆς δυνάμεως τοῦ Κυρίου μας ποὺ ἐπενεργεῖ στὶς Ἱερὲς Ἀκολουθίες μέσῳ τοῦ Παρακλήτου, γίνεται χάριν τῆς ἀγάπης καθ᾿ ὅτι κάποιοι τελικὰ πιστεύουν (προτεσταντίζοντας) ὅτι ὅλα ποὺ τελοῦνται εἶναι συμβολικά. Μιὰ μνήμη ἱστορικῶν γεγονότων ποὺ θεατρικὰ ἐπαναλαμβάνονται μέσα σὲ μιὰ ἀτμόσφαιρα κατανυκτικὴ καὶ συγκινησιακή.

Καὶ ὁ Βέκκος χάρη τῆς σωτηριώδους ἀγάπης ἔσφαξε κι ἔπνιξε τόσους καλογέρους. Τοὺς ἔστειλε στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Ἕν κατακλεῖδι, τὸ μεῖζον εἶναι ἡ διαφύλαξη τῆς ζωῆς καὶ ὄχι βέβαια τῆς ψυχῆς. Νὰ σώσουμε τὸ τομάρι μας καὶ νὰ χάσουμε τὴν ψυχή μας.

Βέβαια αὐτοὶ οἱ κακόμοιροι ποὺ ἀτυχῶς μίλησαν περὶ τῆς "κατ᾿ οἶκον ἐκκλησίας" ἐννοοῦσαν τὴν προσευχὴ καὶ μόνο. Δὲν κατάλαβαν ἀπ᾿ τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων καὶ τὶς Ἐπιστολές, ὅτι ἡ κατ᾿ οἶκον Ἐκκλησία περιλαμβάνει καὶ τὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

Ἔτσι μᾶς ἔδωσαν μιὰ ἰδέα . Ἕνα τρόπο γιὰ τὸ πὼς θὰ ἀντιμετωπίσουμε στὸ ἐγγὺς μέλλον, τέτοιες καταστάσεις.

Νὰ ἀφήσουμε σ᾿ αὐτοὺς τὸν "οἶκον" ἀλλὰ νὰ κρατήσουμε ἐμεῖς τὸν Ἔνοικον".

Χριστὸς Ἀνέστη!
________________

Τὸ κείμενὸ τοῦ κ. Φώτη Μιχαήλ ΕΔΩ

«Πᾶνος»