Είναι Πέμπτη μετά την εορτή της Πεντηκοστής. Προσκαρτερών
το έλεος του Θεού στο κελλίον μου, πληροφηρήθηκα την ανακοίνωση του Ιερού Ναού
Αγίας Τριάδος της Μητροπόλεως Καισαριανής. Και
λέγω καθ᾽ εαυτόν:
«Τόσες θαυματουργές
εικόνες υπάρχουν ονομαστές στον
χώρο της Εκκλησιάς και μόνον η
Γοργοϋπήκοος προσφέρεται στον κόσμο για προσκύνηση; Πόθεν Γοργοϋπήκοος στην Νέα Σιών; Και
μάλιστα προερχομένη από τα ψηλά πατριαρχικά δώματα;»
Προ ετών συνάντησα Δοχειαρίτη με
το όνομα Ονούφριος, πρώην προσμονάριο της Παναγίας Γοργοϋπηκόου και εκείνο τον
καιρό πνευματικό της Εκκλησίας των
Ιεροσολύμων. Και μου εγχείρισε τάμα προσωπικό του για την Παναγία την Γοργοϋπήκοο της
Δοχειαρίου.
Λόγω του δεσμού του με την
Γοργοϋπήκοο, δεν έπρεπε να μου μνημονεύση και την Γοργοϋπήκοο των Ιεροσολύμων;
Ποιά είναι η
ιστορία της εικόνας αυτής και ποιά τα
θαύματα που διηγούνται; Δεν
πρέπει πρώτα να εξιστορήσουμε τα του προσκυνήματος
και έπειτα να το παρουσιάσουμε στον κόσμο; Είναι αρκετή η προσωνυμία,
για να προσκαλούμε τον κόσμο να πέση και να προσπέση σ᾽ αυτήν την εικόνα;
Θολή η ιστορία αυτή. Μήπως πιάσαμε καλά τον σφυγμό της εποχής μας, ότι οι
άνθρωποι ψάχνουν από κάπου να πιαστούνε,
και πρέπει να τους το παρουσιάσουμε για άγκυρα ελπίδας;
Δυστυχώς,
κατά τα τελευταία και δύσκολα χρόνια της απομακρύνσεως των
ανθρώπων από τον Θεό, προσπαθεί
η Εκκλησία με λείψανα Αγίων και
με Εικόνες να τον επαναφέρη στην ισιάδα του δρόμου.
Ο
τρόπος αυτός επανευαγγελισμού του κόσμου είναι απάτη.
Πρέπει να βρη η Εκκλησία άλλους τρόπους να εργαστή στο χωράφι που της εμπιστεύθηκε ο
Θεός. Οι μακαριστοί πρόγονοί μου, όσιοι
Αμφιλόχιος Μακρής και
Φιλόθεος Ζερβάκος, ουδέποτε δέχονταν τον τρόπο αυτόν ευαγγελισμού του κόσμου.
Μάλλον οικονομικός τρόπος είναι
και όχι πνευματικός. Και
κατασκανδαλίζεται ο κόσμος από το πανέρι δίπλα στην
Εικόνα και την σύναξη
χρημάτων από τον πάμπτωχο ελληνικό
λαό.
Διακονώ την
Γοργοϋπήκοο τριάντα πέντε χρόνια, όπως
παρέλαβα από τους προγόνους μου. Τώρα τι θα πω στον κόσμο και
μάλιστα στον σλαβικό κόσμο, ο
οποίος λατρεύει πραγματικά αυτό το άγιο εικόνισμα;
Πενήντα χρόνια διακονώ την Εκκλησία. Ούτε
μεταξωτά φόρεσα ούτε εκμεταλλευθήκαμε
την Χάρη που έδωσε η Παναγία σ᾽
αυτήν την Εικόνα.
Έχω το δικαίωμα να κράξω και να φωνάξω: «Αφήστε αυτόν τον τρόπο και
βρήτε άλλους τρόπους να στηρίξετε το πλήρωμα, την
κληρονομία του Θεού».
Παντού παίζεται η τυφλόμυγα, ωραίο παιδικό παιγνίδι, αλλά όχι και μέσα στην Εκκλησία. Συγχωρέστε με, τον πόνο μου εκφράζω και τον φόβο μου. «Μέγας ευπορισμός η ευσέβεια» κατά τον λόγο του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου.
Ο Καθηγούμενος της
Ιεράς Μονής Δοχειαρίου
Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος
«Πᾶνος»
ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΙΧΕ...Ο ΘΕΟΣ ΑΣ ΤΟΝ ΕΧΕΙ ΑΠΑΛΑ ΣΤΙΣ ΑΓΚΑΛΕΣ ΤΟΥ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΑΓΑΠΟΥΣΕ. ΠΑΝΑΞΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧωρίς Σταυρό και Γολγοθά Ανάσταση ποιος είδε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο χωνευτήρι ο χρυσός τη λάμψη του δεν πήρε;
Στην κάμινο των θλίψεων κάνεις ας μη λυγίσει,
αν η λαμπάδα δεν καεί, πώς γύρω θα φωτίσει;
Όλη η ζωή του Μακαριστού γέροντα Γρηγορίου ήταν ΣταύροΑναστάσιμη.
Από την παιδική του ηλικία απόκτησε ζάχαρο, έκανε ινσουλίνες μέχρι και την κοίμηση του.
Προς το τέλος της ζωής του τον βρήκε και ο καρκίνος, και κάποια χρόνια πριν να κοιμηθεί είχε χάσει τελείως και το φως του. Ήτανε φιλάσθενος και είχε πολλά θέματα υγείας.
Σε πολλές ομιλίες του που υπάρχουν, είναι τελείως τυφλός.
Και έλεγε: το μόνο που μπορώ να κάνω τώρα, είναι όταν κάθομαι στην τράπεζα (την ώρα του φαγητού), και ακούω να πετάνε μύγες, να τις διώχνω με τα χέρια μου, για να μην πηγαίνουν στα πιάτα των Αδερφών.
Και όταν περπατάω στο δρόμο και σκοντάψω πάνω σε καμιά πέτρα, σκύβω για να την πάρω και την ρίχνω στην άκρη,για να μη σκοντάψει και κάποιος άλλος Αδερφός που θα περάσει από εδώ.
Αυτά που έκανε στο τέλος της ζωής του ο Γέροντας, αυτά ζητάει ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός και από εμάς. Να κάνουμε αυτό που μπορούμε, δηλαδή αυτό που περνάει από το χέρι μας.
Δεν θα μας ζητήσει λόγο γιατί δεν κάναμε θαύματα, ή γιατί δεν πήγαμε στην Αφρική να κηρύξουμε τον λόγο Του. Αλλά θα μας ζητήσει λόγο για αυτά που μπορούσαμε να κάνουμε και δεν τα κάναμε.
Αδερφέ μου Πάνο μπράβο που ανεβάζεις άρθρα τέτοιων Γερόντων.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος έλεγε: όταν οι Χριστιανοί βγήκαν από τις κατακόμβες, έφυγε ο εχθρός των διωγμών.
Και ήρθε ένας χειρότερος εχθρός, αυτός της άνεσης (δηλαδή της καλοπέρασης). Η καλοπέραση φέρνει την ακηδία = τεμπελιά, που είναι ένα από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα.
Θα γράψω κάτι ακόμα από μία άλλη ομιλία του Μακαριστού Γέροντα.
Έλεγε ο γέροντας Γρηγόριος για τα Μοναστήρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν ο άλλος δει τον κακοποιημένο Μοναχό δεν θα βάλει κακό λογισμό, έστω κι αν δεν τον πει τίποτα. Και μόνο που θα δει την φιγούρα του είναι Ευαγγελισμός του κόσμου.
Όχι να προσπαθούμε με τα λόγια να πούμε τον άλλον ότι ο μοναχός ζει στην άσκηση, αλλά να το δει μόνος του. Άμα δει θα το πιστέψει.
Ο κόσμος έχει μπουχτίσει τα λόγια. Δεν διδάσκεται ο κόσμος αν δεν δει την ασκητική μορφή του Μοναχού.
Λέω στους μοναχούς μου, να καλλιεργούν την ευλογημένη ταπείνωση, την ευλογημένη αφάνεια. Αν θέλει ο Θεός θα τους φανερώσει στον κόσμο.
Μην προσπαθούμε μόνοι μας.
Δείτε ολόκληρη την ομιλία, είναι όαση στην ψυχή του ανθρώπου.
https://youtu.be/Z-Mts6OQPLE