Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας
Εὐλογημένη νὰ ᾿ναι ἀπὸ τὸν Ἅγιο Τριαδικὸ Θεὸ ἡ νέα χρονιά! Νὰ μᾶς βλέπει ὁ Θεὸς καὶ στὸ νέο ἔτος! Πολλὰ τὰ ἔτη καὶ Θεάρεστα! Καὶ ἀκόμα μιὰ εὐχὴ μακάρια: «Χριστιανὰ τὰ τέλη τῆς ζωῆς ἡμῶν, ἀνώδυνα, ἀνεπαίσχυντα, εἰρηνικὰ καὶ καλὴν ἀπολογίαν τὴν ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ...»
Αὐτὴ ἡ δέηση τῶν πληρωτικῶν... Ἡ κορυφὴ τῶν ἀκήρατων κορυφῶν! Τὸ αἴτημά μας τὸ καρδιακὸ καὶ ὄχι τῶν χειλέων! Ὁ θάνατος ἔρχεται μέσα σὲ ἕνα σύννεφο σκόνης καὶ τέφρας, ἀπέναντί σου, κάθε ποὺ στὸ τέλος τῆς εὐχῆς, ἐσὺ ξεστομίζεις τὸ παράσχου Κύριε. Ἀντιμέτωπος μὲ ἐκεῖνον ποὺ γεμίζει ἀστραπιαία τὰ πάντα μὲ σκοτάδι, μὰ καὶ φιλοσοφία...
Γιατί ἐκείνη τὴν ἐλάχιστη στιγμή, ποὺ ὁ παπᾶς μέσα ἀπὸ τὸ Ἱερὸ δέεται γιὰ ὅλους, ἐσὺ ἀντιλαμβάνεσαι τὸ ἀσθενέστερο τῆς σκιᾶς, τὸ ἀπατηλότερο τοῦ ὀνείρου, τὸ βραχὺ καὶ τόσο παροδικὸ τῆς ζωῆς... Γίνεσαι ἄμορφος καὶ ἄδοξος, ὅσο κρατᾷ ἐκείνη ἡ τὸ τόσο ἐπαναλαμβανόμενη εὐχή. Θέλει Σταυρὸ καὶ ἀγῶνα ὅμως πρὶν φτάσει ἐκείνη ἡ στιγμή, ποὺ θὰ ἀποκαλυφθῇ ἂν τὸ αἴτημά σου ἔγινε εἰσακουστὸ στὸν θρόνο τοῦ δικαίου Θεοῦ. Καὶ τότε ποὺ θὰ κριθῇ, δὲν θὰ χρειάζονται ἐπιχειρήματα καὶ ἀποδεικτικὰ τεχνάσματα, μὰ μόνο μιὰ ἀνασκόπηση πεπραγμένων καὶ ἕνα ἀποδεικτικὸ μυστηριακῆς μετανοίας σφραγισμένο ἀπὸ τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου...
Τὸ σημαντικὸ δὲν εἶναι μόνο τὸ νὰ φύγῃ κάποιος ἔχοντας πρόσφατα ἐξομολογηθεῖ καὶ μεταλάβει τῶν ἀχράντων μυστηρίων. Δὲν εἶναι μόνο αὐτὸ αὐτὸ ποὺ τὸν κάνει ἕτοιμο γιὰ τὸ μεγάλο ταξίδι τῆς ἀθάνατης ψυχῆς του. Ἕτοιμος εἶναι ὅποιος προετοιμάστηκε γιὰ τὸ δικό του νῦν ἀπολύεις... Μὲ διαρκῆ μνήμη θανάτου καὶ ζωὴ ἐν Χριστῷ... Δὲν εἶναι θέμα ποσότητας ἀλλὰ εἰλικρινοῦς καρδίας! Ἔστω τὴν ἑνδεκάτη ναί! Ἀλλὰ ὄχι σπαταλῶντας ὅλους τοὺς καιρούς, θαρρῶντας πὼς κάποτε θὰ φτάσει ἡ ὥρα τοῦ εὐγνώμονος ληστοῦ καὶ γιά μᾶς... Γιατί πολλὲς φορὲς ἐκείνη ἡ... ροπὴ τοῦ θανάτου δὲν προειδοποιεῖ κανέναν....ἰδίως τοὺς ραθύμους.
Ὁ κυρ Ἀλέξανδρος προετοιμάστηκε πολὺ πρὶν φτάσει στὸ ξημέρωμα τῆς 3ης νέας μέρας τοῦ 1911. Γιατί στ᾿ ἀλήθεια χρειάζεται καλὴ προετοιμασία, γιὰ νὰ φτάσῃ κανεὶς ἐκείνη τὴν ὥρα, ἀτάραχος, εἰρηνεμένος καὶ σωφρονών, νὰ ψάλῃ ἀπὸ στήθους τὸ δοξαστικὸ τῆς ἐνάτης ὥρας στὰ πανέκλαμπρα προεόρτια τῶν Θεοφανείων! Σὰν νὰ τὸν ἀκοῦμε τώρα δὰ μὲ τὴν ἰσχνὴ μὰ καθάρια φωνή του, νὰ τὸ ψέλνει ἀργά-ἀργὰ πάνω στὴν νεκρική του κλίνη... Μόνος Θεῷ, σὲ ἦχο πλάγιο τοῦ πρώτου:
«Τὴν χεῖρά σου τὴν ἁψαμένην, τὴν ἀκήρατον κορυφὴν τοῦ Δεσπότου μεθ᾽ ἧς καὶ δακτύλῳ αὐτόν, ἡμῖν καθυπέδειξας, ἔπαρον ὑπὲρ ἡμῶν, Βαπτιστά, ὡς παρρησίαν ἔχων πολλήν· καὶ γὰρ μείζων τῶν Προφητῶν ἁπάντων, ὑπ᾽ αὐτοῦ μεμαρτύρησαι. Τοὺς ὀφθαλμούς σου πάλιν δέ, τοὺς τὸ Πανάγιον Πνεῦμα κατιδόντας, ὡς ἐν εἴδει περιστερᾶς κατελθόν, ἀναπέτασον πρὸς αὐτὸν Βαπτιστά, ἵλεων ἡμῖν ἀπεργασάμενος. Καὶ δεῦρο στῆθι μεθ᾽ ἡμῶν ἐπισφραγίζων τὸν ὕμνον, καὶ προεξάρχων τῆς πανηγύρεως».
Καὶ ἔπειτα ἐκείνη τὴν ὥρα τοῦ μεσόνυχτου, ὥρα ἀγαπημένη κατὰ τὴν ὁποία ἀμέτρητες φορὲς ξαγρυπνοῦσε ψέλνοντας πολυελαίους καὶ κανόνες μεγάλων ἑορτῶν στὸν Ἅγιο Ἐλισσαῖο, ἡ ψυχή του πέταξε, νὰ συναντήσῃ τὸν Χριστό του τὸν τόσο ἀγαπημένο. Τὸ εἶχε πῇ ἐξάλλου, τὸ εἶχε ὑποσχεθῇ στὸν ἑαυτό του καὶ σὲ ὅλους μας...
«Τὸ ἐπ’ ἐμοί, ἐνόσω ζῶ καὶ ἀναπνέω καὶ σωφρονῶ, δεν θὰ παύσω πάντοτε, ἰδίως δὲ κατὰ τάς πανεκλάμπρους ταύτας ἡμέρας, νὰ ὑμνῷ μετὰ λατρείας τὸν Χριστόν μου…»
Καὶ κράτησε τὴν ὑπόσχεσή του ὡς τὴν τελευταία του ἀνάσα. Γιὰ αὐτὴν τὴ στιγμὴ πάλεψε καὶ ἀνηφόρισε σὰν Ἅγιος Σταυροφόρος καὶ τὰ κατάφερε νὰ φύγῃ ἀκουμπῶντας καὶ ἐκεῖνος νοερῶς πάνω στὴν ἀκήρατη κορυφὴ τοῦ Δεσπότη Χριστοῦ. Τέλος Χριστιανικό, ἀνώδυνο, ἀνεπαίσχυντο, εἰρηνικὸ καὶ ὑποσχόμενο... Γιατί κάθε ἐλάχιστη λέξη ἀπὸ τὰ Χριστοφόρα διηγήματά του, δυναμώνει πιότερο το Φῶς του καὶ τὸ Φῶς μας...
Ὁ κυρ Ἀλέξανδρος προετοιμάστηκε πολὺ πρὶν φτάσει στὸ ξημέρωμα τῆς 3ης νέας μέρας τοῦ 1911. Γιατί στ᾿ ἀλήθεια χρειάζεται καλὴ προετοιμασία, γιὰ νὰ φτάσῃ κανεὶς ἐκείνη τὴν ὥρα, ἀτάραχος, εἰρηνεμένος καὶ σωφρονών, νὰ ψάλῃ ἀπὸ στήθους τὸ δοξαστικὸ τῆς ἐνάτης ὥρας στὰ πανέκλαμπρα προεόρτια τῶν Θεοφανείων! Σὰν νὰ τὸν ἀκοῦμε τώρα δὰ μὲ τὴν ἰσχνὴ μὰ καθάρια φωνή του, νὰ τὸ ψέλνει ἀργά-ἀργὰ πάνω στὴν νεκρική του κλίνη... Μόνος Θεῷ, σὲ ἦχο πλάγιο τοῦ πρώτου:
«Τὴν χεῖρά σου τὴν ἁψαμένην, τὴν ἀκήρατον κορυφὴν τοῦ Δεσπότου μεθ᾽ ἧς καὶ δακτύλῳ αὐτόν, ἡμῖν καθυπέδειξας, ἔπαρον ὑπὲρ ἡμῶν, Βαπτιστά, ὡς παρρησίαν ἔχων πολλήν· καὶ γὰρ μείζων τῶν Προφητῶν ἁπάντων, ὑπ᾽ αὐτοῦ μεμαρτύρησαι. Τοὺς ὀφθαλμούς σου πάλιν δέ, τοὺς τὸ Πανάγιον Πνεῦμα κατιδόντας, ὡς ἐν εἴδει περιστερᾶς κατελθόν, ἀναπέτασον πρὸς αὐτὸν Βαπτιστά, ἵλεων ἡμῖν ἀπεργασάμενος. Καὶ δεῦρο στῆθι μεθ᾽ ἡμῶν ἐπισφραγίζων τὸν ὕμνον, καὶ προεξάρχων τῆς πανηγύρεως».
Καὶ ἔπειτα ἐκείνη τὴν ὥρα τοῦ μεσόνυχτου, ὥρα ἀγαπημένη κατὰ τὴν ὁποία ἀμέτρητες φορὲς ξαγρυπνοῦσε ψέλνοντας πολυελαίους καὶ κανόνες μεγάλων ἑορτῶν στὸν Ἅγιο Ἐλισσαῖο, ἡ ψυχή του πέταξε, νὰ συναντήσῃ τὸν Χριστό του τὸν τόσο ἀγαπημένο. Τὸ εἶχε πῇ ἐξάλλου, τὸ εἶχε ὑποσχεθῇ στὸν ἑαυτό του καὶ σὲ ὅλους μας...
«Τὸ ἐπ’ ἐμοί, ἐνόσω ζῶ καὶ ἀναπνέω καὶ σωφρονῶ, δεν θὰ παύσω πάντοτε, ἰδίως δὲ κατὰ τάς πανεκλάμπρους ταύτας ἡμέρας, νὰ ὑμνῷ μετὰ λατρείας τὸν Χριστόν μου…»
Καὶ κράτησε τὴν ὑπόσχεσή του ὡς τὴν τελευταία του ἀνάσα. Γιὰ αὐτὴν τὴ στιγμὴ πάλεψε καὶ ἀνηφόρισε σὰν Ἅγιος Σταυροφόρος καὶ τὰ κατάφερε νὰ φύγῃ ἀκουμπῶντας καὶ ἐκεῖνος νοερῶς πάνω στὴν ἀκήρατη κορυφὴ τοῦ Δεσπότη Χριστοῦ. Τέλος Χριστιανικό, ἀνώδυνο, ἀνεπαίσχυντο, εἰρηνικὸ καὶ ὑποσχόμενο... Γιατί κάθε ἐλάχιστη λέξη ἀπὸ τὰ Χριστοφόρα διηγήματά του, δυναμώνει πιότερο το Φῶς του καὶ τὸ Φῶς μας...
Νώντας Σκοπετέας
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμότιτλη ἐκπομπή
Ἅγιο Δωδεκαήμερο 2023
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμότιτλη ἐκπομπή
Ἅγιο Δωδεκαήμερο 2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου