Την παραίτησή της από την Επιτροπή 2021 η οποία έχει ως αποστολή την διοργάνωση κύκλου εκδηλώσεων για την συμπλήρωση διακοσίων ετών από την Επανάσταση της Εθνεργεσίας υπέβαλλε η καθηγήτρια Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Μαρία Ευθυμίου.
Η διακεκριμένη καθηγήτρια απέστειλε απόρρητη επιστολή στην Πρόεδρο της Επιτροπής 2021 Γιάννα Αγγελοπούλου στις 6 Μαΐου πριν από το χθεσινό επεισόδιο με τον Καραϊσκάκη και τον υποτιθέμενο μισογυνισμό που του απέδωσε ο «σεσημασμένος» πλέον καθηγητής μέλος της Επιτροπής Αριστείδης Χατζής.
Σε τόνο ευγενικό και αξιοπρεπή εις τρόπον να καταστεί σαφές δεν έχει προσωπική αντιπαράθεση με την κυρία Αγγελοπούλου η κυρία Ευθυμίου εξέφρασε την διαφωνία της για τον ασύντακτο χωρίς σχεδιασμό τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει η επιτροπή τον εορτασμό.
Οι συνεχείς γκάφες με αναρτήσεις μελών της Επιτροπής που προσβάλλουν ευθέως την μνήμη των αγωνιστών του 2021, η τάσις «ουδετεροπατρίας» που διακατέχει τον εορτασμό- δεν νοείται να εορτάζεται η γέννησις ενός έθνους χωρίς να υπάρχει η Σημαία του στο επίσημο έμβλημά του- ο αποχρωματισμός της Ελληνικής Ιστορίας που επέλεξε η Επιτροπή ήταν οι βασικές αιτίες που οδήγησαν την κορυφαία ιστορικό μας και καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών σε παραίτηση.
Η έκπληξίς της για το γεγονός ότι οι εισηγήσεις της κατά κανόνα γραπτές για την φυσιογνωμία του εορτασμού απερρίπτοντο, μετ’ επαίνων, ήταν τέτοια ώστε την οδήγησε σε μια αθόρυβη παραίτηση. Άλλο πράγμα είχε στο μυαλό της η κ. Ευθυμίου ως ανάγνωση της Ελληνικής Ιστορίας , άλλα πράγματα μεταλαμπαδεύει σε χιλιάδες Έλληνες κατά τις διαλέξεις της στην Περιφέρεια, όχι αυτήν που επιλέγει ο καθηγητής Κωστής Κοντογιάννης και τα ιδεολογικά εξαπτέρυγα τύπου Χατζή.
Βεβαίως η παραίτησις της κ. Ευθυμίου έως σήμερα που την αποκαλύπτει η «Εστία» έμεινε κρυφή από τον Τύπο. Η Γιάννα Αγγελοπούλου φρόντισε να μην γίνει γνωστή για να μην υποστεί ένα ακόμη πλήγμα.
Η δε διάσημη ιστορικός, την οποία αγάπησε ο ελληνικός λαός μέσα από τις παραδόσεις της για την Ιστορία δεν έδειξε καμμία βιασύνη να δώσει στην δημοσιότητα την παραίτησή της, καθώς στόχος της δεν ήταν να προκαλέσει πολιτικό θέμα αλλά να κάνει την δουλειά της.
Εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ»
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ήρωες της Επανάστασης ξεχασμένοι και υπό διωγμό
Δίκες, φυλακίσεις και φτώχεια ήταν το ευχαριστώ της ελεύθερης Ελλάδας για τους πρωτεργάτες της απελευθέρωση. Βαυαροί και Οθωνας εχθροί των αγωνιστών.
Οι πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας του νεοσύστατου ελληνικού κράτους άρχισαν να γράφονται αμέσως μετά την απελευθέρωση από τον οθωμανικό ζυγό.
Αγωνιστές της Επανάστασης, κάποιοι σακατεμένοι από τις μάχες, χήρες και ορφανά γύριζαν στους δρόμους ρακένδυτοι ζητιανεύοντας ένα κομμάτι ψωμί. Αντίθετα, εκλεκτοί του Παλατιού και όσοι είχαν προσβάσεις στο φαύλο πολιτικό σύστημα της εποχής απολάμβαναν παχυλούς μισθούς και συντάξεις. ( Μήπως το ίδιο δεν συμβαίνει και με τους σημερινούς κηφήνες, ας δουν όμως ποιο ειναι το τελος του κηφήνα μέσα στο μελίσσι. Ανάλογο θα είναι και το δικό τους).
Ο Νικήτας Σταματελόπουλος, που έμεινε στην ιστορία ως Νικηταράς ο Τουρκοφάγος, ο Γεωργάκης Ολύμπιος, ο στρατηγός Δημήτριος Μακρής, ο Φιλικός Παναγιώτης Σέκερης και ο νομομαθής Κρητικός Μανουήλ Βερνάρδος είναι μερικοί από τους αγωνιστές που θυσίασαν τα πάντα για την ελευθερία και πέθαναν πάμφτωχοι, ενώ υπάρχει και ένα πλήθος λιγότερο γνωστών πολεμιστών που ξεχάστηκαν στη δυστυχία τους.
Ο στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης περιγράφει, γλαφυρά, στ’ Απομνημονεύματά του αυτή την αθλιότητα σημειώνοντας (Βιβλίο Γ’, Κεφ. 4) μεταξύ άλλων:
« οι αγωνισταί και χήρες των σκοτωμένων κι᾿ αρφανά παιδιά τους, κ’ εκείνοι οπού θυσιάσαν το δικόν τους στα δεινά της πατρίδος ας γκεζερούν (= περιπλανώνται άσκοπα) εις τους δρόμους ξυπόλυτοι και ταλαιπωρημένοι κι ας λένε "ψωμάκι". Οι ακαθαρσίες της Κωσταντινόπολης και της Ευρώπης καρότζες, μπάλους, πολυτέλειες, λούσια (= λούσα) πλήθος. Αυτείνοι αφεντάδες μας κ’ εμείς είλωτές τους».
(Δυστυχώς μόνο εορτασμό Δεν περιμένουμε από δαύτους)
Ο Μακρυγιάννης ήταν από τους λίγους που είχαν αρχίσει να παίρνουν τον μισθό του βαθμού τους. Γι’ αυτόν ήταν 360 δραχμές, ένας πολύ καλός μισθός για την εποχή, αλλά όπως γράφει (Βιβλίο Γ’, Κεφ. 2):
«Είδα αυτό, και πέθαιναν και οι άνθρωποι εις τα παλιοκλήσια, οπλαρχηγοί κι’ άλλοι, κι’ από την πείνα κι’ από το κρύον, τότε στοχάστηκα: Οι αγωνισταί να πεθαίνουν της πείνας, κ’ εμείς να πλερωνώμαστε ολίγοι άνθρωποι; Εμείς οι ολίγοι φέραμεν την λευτεριά; Να κόψωμεν κ’ εμείς τον μιστόν μας, είτε να πάρουν και οι αδελφοί μας συναγωνισταί!»
Ο Νικήτας Σταματελόπουλος, γνωστότερος ως Νικηταράς ο Τουρκοφάγος (Νέδουσα Μεσσηνίας 1782-Πειραιάς 25 Σεπτεμβρίου 1849) ήταν μια ηγετική μορφή της Επανάστασης του 1821, που παρότι η μεγάλη προσφορά του στον Αγώνα αναγνωρίστηκε απ’ όλουςκ διώχθηκε, μετά την απελευθέρωση, ανηλεώς από τους Βαυαρούς.
Του απονεμήθηκε ο βαθμός του υποστράτηγου, αλλά το μόνο που του δόθηκε ήταν μια άδεια επαιτείας κάθε Παρασκευή στον ναό της Ευαγγελίστριας, προφανώς στην Αθήνα (στον Πειραιά δεν υπήρχε ακόμα αυτός ο ναός).
Και βλέπουμε η νέα τάξη πραγμάτων, ακόμα και νεκρούς τους τρέμει τους Ήρωές μας, και προσπαθεί με κάθε τρόπο να προσβάλλει την μνήμη τους.
Όμως οι Ήρωες μας έχουν μείνει Αθάνατοι μέσα στις ψυχές των Ελλήνων.
Ενώ οι τότε κηφήνες, κατέληξαν στον κάδο των απορριμμάτων.