Νώντας Σκοπετέας: Ἐγώ Κύριε δέν σ᾿ ἀγαπῶ!

-Προσεύχομαι Πάτερ στὸ Θεὸ μὰ Ἐκεῖνος ἀπόκριση δὲν δίνει. Νύχτες ὁλάκερες καὶ μέρες μιὰ λέξη Του δὲν πῆρα.

-Κι ὅμως σοῦ μιλάει συνέχεια!

-Καὶ τί μοῦ λέει;

-Σ᾿ ἀγαπῶ παιδί μου! Σ᾿ ἀγαπῶ παιδί μου! Προσπάθησε νὰ τὸν ἀκούσεις.

-Θὰ προσπαθήσω παππούλη μου.

-Προσπάθησε καὶ νὰ τοῦ ἀπαντήσεις. Αὐτὸ περιμένει ἀπὸ ἐσένα.

-Μὰ πὼς δὲν σοῦ εἶπα; Συνέχεια τοῦ μιλῶ. Καὶ εἶναι σὰν νὰ τοῦ ἀπαντῶ: Καὶ ἐγὼ σὲ ἀγαπῶ!

-Λάθος ἀπάντηση παιδί μου.

-Λάθος ἡ ἀγάπη;

-Ἄλλο περιμένει ν᾿ ἀκούσει ἀπὸ ἐσένα παιδί μου. Ἄλλη ἀπάντηση.

-Ἄλλη ἀπὸ τὸ ὅτι καὶ ἐγώ τὸν ἀγαπῶ;

-Ναί. Ἀπὸ ἐσένα καὶ ἀπὸ ὅλους μας περιμένει ν᾿ ἀκούσει: Ἐγὼ Κύριε δὲν σ ἀγαπῶ. Δὲν σὲ πιστεύω! Δὲν σὲ πονάω! Δὲν σὲ θέλω δίπλα μου συνέχεια! Θέλω νὰ ἔρχεσαι ὅποτε σὲ καλῶ Ἐγώ!

Βοήθα μὲ Κύριε νὰ σ ἀγαπήσω ἔστω καὶ γιὰ μιὰ στιγμὴ ἀληθινά, νὰ σὲ πιστέψω ὅσο κρατᾶ ἕνα ἐλέησον νὰ σὲ πονέσω ὅσο βαστᾶ ἕνα δάκρυ. Αὐτὸ περιμένει παιδὶ μου ν᾿ ἀκούσει. Τοῦ τὰ ᾿χεις πεῖ ποτὲ ὅλα αὐτά;

-Ποτὲ πάτερ. Ποτέ μου ὁ ἄθλιος!

-Μόλις τὸ ἔκανες γιὰ πρώτη σου φορά... Γονάτισε παιδί μου νὰ σοῦ διαβάσω τὴν εὐχή! Μακρόθυμος ὁ Κύριος καὶ πολυέλαιος!

Εἶναι οἱ στιγμὲς τῆς ἀληθινῆς εἰλικρινοῦς προσευχῆς ἐλάχιστες μέσα στήν ζωή μας. Νὰ μιλᾶς στὸ Θεὸ καὶ νὰ σ᾿ ἀκούει «Κύριε, εἰσελθέτω ἐνώπιόν Σου ἡ προσευχή μου, κλῖνον τὸ οὖς σου εἰς τὴν δέησίν μου».

Αὐτὸς πρέπει νὰ εἶναι ὁ ἀγῶνας κάθε ἀληθινὰ προσευχομένου. Νὰ ὑπάρξει ἔστω καὶ γιὰ ἐλάχιστα μέσα στή ζωή του μιὰ στιγμὴ ἀφτιασίδωτης κατάνυξης, ταπεινῆς δεήσεως. Ἐκείνη ἡ στιγμή!

Κρατᾶ ὅσο τὸ μισάνοιγμα μιᾶς γνώριμης παλιᾶς πόρτας ποὺ τρίζει ὅπως καμιὰ ἄλλη. Ἄν θελήσεις νὰ τὴν διαβεῖς, μπροστὰ σὲ τέμπλο γλυκόφωτο θὰ σταθεῖς καὶ θὰ κλάψεις καὶ θὰ γαληνέψεις καὶ θὰ θυμηθεῖς τὴν ἀχνή, ξεχασμένη σου ἁγιότητα τὴν ἁμαρτωλότητά σου ποὺ συννεφιάζει τὴν ψυχή σου.

Ἐγὼ Κύριε δὲν σ ἀγαπῶ. Βοήθει μοι τὴ ἀπιστία! Ὁ Θεός μᾶς οἰκονομεῖ ὅμως ὡς μακρόθυμος καὶ πολυέλαιος! Μᾶς στέλνει στὸ πλάϊ μας πνευματικοὺς ἰχνηλάτες καὶ ὁδηγούς, κατευθύνοντας τὰ διαβήματά μας...

Δοξασμένο τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Θαυμαστὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ. Εἶναι κάποιοι ἀπ᾿ αὐτοὺς τοὺς ὁδηγοὺς οἱ ὁποῖοι διὰ Πνεύματος Ἁγίου χτυποῦν τὴν Πόρτα τοῦ Θεοῦ ὅπως γράφει κι ὁ ποιητὴς καὶ Ἐκεῖνος ἀμέσως τοὺς ἀπαντᾶ Παρρησία καὶ Ἁγιότητα.

Καθαρὲς καρδιὲς θαρραλέες μπροστὰ στὸν Δεσπότη τῶν πάντων. Μεσιτεύουν ζητοῦν καὶ λαμβάνουν ἄμεσα τὴν ἀπάντηση. Ὅλα πρὸς τὸ συμφέρον τῶν ψυχῶν.

Διαπρύσιες προσευχὲς καὶ ἐρωτήσεις. Πατρικές καὶ φιλόστοργες ἀπαντήσεις! Ἀκατανόητες τὶς περισσότερες φορές. Γεννηθήτω τὸ θέλημά Σου!

Νώντας Σκοπετέας

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο "Πόσα χωρᾶνε σὲ ἕνα Ἀμὴν" ποὺ ἐκδίδεται ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἱεραποστολικὴ Συναλληλία ¨Πρόμαχος Ὀρθοδοξίας"

Πηγή:http://sotiriapsixis.blogspot.com/

«Πᾶνος»