ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄ (Ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης στὴν Κοζάνη) - (Βιβλίο Α΄ - Μέρος 17ο)

 

Ὅλες οἱ ἀναρτήσεις τοῦ βιβλίου «ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄» ΕΔΩ

 

ΠEPIΠETEIA ME ΤΟ AΛATI

 

«Στὰ συσσίτια είχαμε ἀνάγκη ἀπὸ ἁλάτι. Ὅποιος τὸ εἶχε, εἷχε χρυσάφι. Οἱ βοσκοὶ ζητοῦσαν ἁλάτι. Ὅλοι ζητοῦσαν ἁλάτι, ἀλλὰ δὲν ὑπῆρχε τίποτε, δὲν εὕρισκαν πουθενά. Τὸ κατέσχον οἱ Γερμανοί, εἰς τὰς ἁλυκάς.

 

Tότε βρέθηκε ὁ ἀνεψιὸς τοῦ καπετὰν Μάρκου, ὁ Τσιπουρίδης. Ζεῖ, αὐτὸς τώρα; (…)
 

“Mὴ στεναχωριέσαι’’, μοῦ λέει, “ὁ μπάρμπας μου εἶνε ἀρχηγὸς τῶν Κουμουνιστικῶν δυνάμεων στὴν Βέρροια. Πᾶμε ἐκεῖ καὶ θὰ μᾶς δώσῃ’’. 

 

Πῆγα, λοιπόν ἐκεῖ, παρουσιάστηκα στὸν Καπετὰν Μάρκο καὶ τὸν εἶδα μ’ ὅλη τὴν δύναμίν του. Τότε ἤμουν νέος, νεώτατος. Μοῦ δίνει ἕνα σημείωμα, ἦταν παραμονὴ τῆς Βάρκιζας. Τί θὰ πῇ Bάρκιζα; Ξέρετε Ἱστορία; Εἶνε μιὰ συμφωνία καὶ ἦταν ὑπὸ διάλυσει αὐτοί. 

 

Μοῦ δίνει ἕνα σημείωμα ὁ Καπετάν Μάρκος, ―ποὺ κάποτε θὰ μ’ ἔπαιρνε τὸ κεφάλι― καὶ μοῦ λέει· 

 

“Tώρα παραδίδομε καὶ ἐμεῖς, ἀλλὰ νὰ πᾶτε κάτω στὴν Θεσσαλονίκη, στὸ μονοπώλειο καὶ πᾶρτε ὅλο τὸ ἁλάτι”. Πάω καὶ ἐγὼ μὲ κάτι Καρμαζῆδες καὶ μὲ φορτηγά ἐκεῖ. Δίνω τὸ χαρτί καὶ τοὺς βλέπω νὰ συζητοῦν. Εὐφυέστατοι αὐτοὶ κάναν σύσκεψι καὶ εἶπαν μεταξύ τους· “Aὔριο, ποῦ ξέρουμε τί θὰ γίνῃ; Μπορεῖ νὰ πέσῃ ὁ Καπετὰν Μᾶρκος, γιατὶ νὰ ἔχουμε ἐμεῖς τὴν εὐθύνη’’. Πατριῶται ἦσαν.

 

Περιμέναμε καὶ ἐμεῖς νὰ πάρουμε τὸ ἁλάτι, ἀλλὰ δὲν μᾶς ἔδιναν. Τότε μᾶς λένε· 

 

“Ὑπογράψτε μιὰ δήλωσι ὅτι παραλάβατε τὸ ἁλάτι, μὲ ἐντολὴ τοῦ Καπετὰν Mάρκου καὶ θὰ σᾶς τὸ δώσουμε’’. Ἀλλὰ ποῦ, οἱ συνεργάτες μου νὰ ὑπογράψουν. Δὲν ὑπέγραφε κανένας καὶ κοντέψαμε νὰ χάσουμε τὸ ἁλάτι. Τέσσερα φορτηγὰ αὐτοκίνητα γεμίσαμε· μεγάλη σοδειά, 10-12 τόνους. Tὸ πουλήσαμε, πήραμε πολλὰ χρήματα καὶ ἀγοράσαμε τρόφιμα γιὰ τὰ συσσίτια καὶ περάσαμε 4-5 μῆνες.
 

Λέω, τότε, ἐγώ· “Kαλὰ παιδιά, ἀφοῦ δὲν ὑπογράφετε ἐσεῖς, θὰ ὑπογράψω ἐγώ. Φέρτε ἐδῶ τὸ χαρτί’’.
 

Tὸ πῆρα καὶ ἔβαλα φαρδιὰ πλατιὰ τὴν ὑπογραφή μου. Ἀρχιμανδρίτης Αὐγουστῖνος Καντιώτης, ἱεροκήρυκας κ.τ.λ. Κοιτάζαν αὐτοί. Τότε πήραμε τὸ ἀλάτι καὶ πήγαμε στὴν Kοζάνη.
 

Ἀκοῦστε, κατόπιν, τί ἔγινε μ’ αὐτὴ τὴν ἱστορία. Πέρασαν δύο χρόνια, ἀποκατεστάθη ἡ τάξις. Νικήθηκαν οἱ κουμμουνισταί, ἐπικράτησε δημοκρατικὴ κυβέρνησι, ἀνέπνευσε λίγο ὁ λαός μας. Ἔγινε ἔλεγχος αὐτῶν τῶν πραγμάτων, εἶδε ὁ διοικητὴς τὸ ἔλλειμα καὶ εἶπε· Πρωτοφανές πρᾶγμα. Αὐτὸς ὁ ἱεροκήρυκας πῆρε 4 φορτηγὰ αὐτοκίνητα ἁλάτι, τί τὰ ἔκανε; Ἀμέσως διατάσσουν, μέσου τοῦ εἰσαγγελέα τῆς Θεσσαλονίκης· Ὁ Αὐγουστῖνος Καντιώτης νὰ συλληφθῆ, ὡς καταχραστὴς τοῦ Δημοσίου πλούτου.
 

Ἔρχεται, λοιπόν, ἡ διαταγὴ ἐν καιρῷ νυκτὸς νὰ συλληφθῶ. Δὲν μὲ ξέραν, βέβαια, οἱ ἄνθρωποι. Ἂς εἶνε αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ Θεοκλήτου ἐπισκόπου Γρεβενῶν, ποὺ μὲ ἀγαποῦσε πολύ καὶ μὲ ὑπερασπίστηκε. Τοὺς εἶπε· “Συλλάβεται ἐμένα, διότι ὁ Αὐγουστῖνος δὲν ἔφαγε σπυρὶ ἀπ’ αὐτὸ τὸ ἁλάτι, τὸ διέθεσε ἐξ ὁλοκλήρου γιὰ τὸ λαό’’.
 

Ἔγινε ἐκ νέου σύσκεψι στὴ Θεσσαλονίκη, ὁπότε ἐματαιώθη ἡ σύλληψίς μου. Καὶ ὅταν πέθανε ὁ Καπετὰν Μάρκος μοῦ ζήτησαν νὰ πάω κάτω νὰ τὸν κηδεύσω. Τί νὰ κάνουμε, περίεργα φαινόμενα εἶνε αὐτά.
 

Θὰ μὲ συλλάμβαναν, ἐπὶ κλοπῇ ἅλατος, μεγάλης ποσότητος καὶ διεσώθην χάριν τοῦ ἐπισκόπου Γρεβενῶν. Ἀλλὰ καὶ ἂν μὲ συλλάμβαναν γιατὶ βοήθησα τὸν λαό, χαρὰ θὰ εἶχα. Νὰ μὴ μὲ κατηγορήσουν γιὰ ἄλλα πράγματα. Aὐτὸ εἶχα πάντοτε σύνθημα.

(Διηγήσεις του Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στα στελέχη των κατσκηνώσεων της Μητροπόλεως του στις 29-7-1993 & στις 3-8-1989)

Συνεχίζεται

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τῆς Ἀνδρονίκης Π.  Καπλάνογλου 

«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄»
(ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης στὴν Κοζάνη)

 

Πηγή:https://www.augoustinos-kantiotis.gr/

«Πᾶνος»