Ελευθέριος Ανδρώνης: Θεόδωρος Πάγκαλος: Αντί για λαϊκά «δικαστήρια» για έναν κεκοιμημένο, καλύτερα να ασχολούμαστε με τους «πάγκαλους» του σήμερα

 Θλιβερό φαινόμενο η χαιρεκακία για τον θάνατο οποιουδήποτε ανθρώπου - Ο Θεόδωρος Πάγκαλος άφησε πολιτικό στίγμα που το κρίνει ήδη η ιστορία

 

 Γράφει ο  Ελευθέριος Ανδρώνης

 

Ο Θεόδωρος Πάγκαλος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 84 ετών, και η αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του έγινε καύσιμο για το «εμφυλιοπολεμικό» κλίμα της εξαιρετικά πολωμένης προεκλογικής περιόδου που διανύουμε.

Αμέσως μετά την είδηση του θανάτου του γνωστού πολιτικού, ξέσπασε ένα κύμα εκδικητικής μανίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που δεν τιμά καθόλου το επίπεδο του λαού μας και δείχνει πως έχουμε γίνει άγρια θηρία που δεν διστάζουν να στήσουν δικαστήρια πάνω από νεκρούς.

Μια ψύχραιμη κριτική και έναν απολογισμό για το τι άφησε πίσω του το κάθε δημόσιο πρόσωπο, είναι λογικό να τα κάνεις. Είναι άλλο όμως αυτό και άλλο να πανηγυρίζεις χαιρέκακα με την έσχατη ταπείνωση του ανθρώπου, που είναι ο θάνατος.

Όποιος και αν είναι ο αποθανών, ό,τι και στίγμα να έχει αφήσει πίσω ο βίος του, η ιερότητα του θανάτου πρέπει πάντα να αντιμετωπίζεται με σεβασμό και περισυλλογή. Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε για τον οποιοδήποτε άνθρωπο, αν πλησιάζοντας το κατώφλι του θανάτου εκείνος μετανόησε, αν εγκατέλειψε παγιωμένες ιδέες του, αν άλλαξε ζωή και απαρνήθηκε το όποιο παρελθόν του.

Και αν ο οποιοσδήποτε άνθρωπος έφυγε αμετανόητος και προσκολλημένος στα λάθη του και τα πάθη του, αυτό είναι ακόμα περισσότερο αιτία για θλίψη και όχι για οποιαδήποτε νοσηρή χαρά.

Ναι, ο Θεόδωρος Πάγκαλος είχε πει κατά καιρούς λόγια που είχαν πονέσει και είχαν προσβάλλει πολύ τον ελληνικό λαό. Ήταν ένας πολιτικός παλαιάς κοπής που δεν υπολόγιζε καθόλου τις αντιδράσεις του κόσμου. Περιβόητες φράσεις του, έμειναν στην ιστορία με πολύ αρνητικό πρόσημο.

Κανένας δεν μπορεί να ξεχάσει το «μαζί τα φάγαμε» που είχε μεν μια δόση αλήθειας, άλλα αδικούσε κατάφορα τον ελληνικό λαό και «ξέπλενε» τις αληθινές αιτίες διόγκωσης του δημόσιου χρέους. Ουσιαστικά αυτή η φράση κατέστησε τον Θεόδωρο Πάγκαλο ως τον πρώτο εμπνευστή του αφηγήματος της «ατομικής ευθύνης». Ένα αφήγημα που στα μνημονιακά χρόνια άλλα και τα χρόνια της πανδημίας μετέπειτα, έγινε πανίσχυρο εργαλείο της εκάστοτε κυβερνητικής προπαγάνδας.

Συλλογιζόμενοι τη ματαιότητα που σέρνουν μαζί τους οι περαστικές πολιτικές δόξες και δανειζόμενοι το αιχμηρό χιούμορ που άρεσε στον ίδιο τον Θεόδωρο Πάγκαλο, μπορούμε να πούμε πως ακόμα και «μαζί αν τα φάγαμε», τελικά «τίποτα δεν παίρνουμε μαζί» στο τελευταίο ταξίδι. Ας τα βλέπουν αυτά οι ξιπασμένες πολιτικές προσωπικότητες της εποχής μας που συμπεριφέρονται σαν αθάνατοι κοσμοκράτορες.

Μια άλλη φράση που έμεινε στην ιστορία από τον Θ.Πάγκαλο είναι το «πείτε ότι τη σημαία την πήρε ο αέρας», το οποίο ειπώθηκε από αυτόν κατά την κρίση των Ιμίων όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών και τούρκοι πράκτορες αποβιβάστηκαν στα Ίμια κατεβάζοντας την Ελληνική σημαία, για να ακολουθήσει στη συνέχεια μια σειρά από τραγικές υποχωρήσεις από ελληνικής πλευράς που απέφεραν το «γκριζάρισμα» των βραχονησίδων και το πρώτο βήμα για το «γκριζάρισμα» όλου του ανατολικού Αιγαίου, που επιδιώκει η Τουρκία ως τις μέρες μας.

Αυτή η φράση (και η γενικότερη στάση) του Θ.Πάγκαλου σε συνδυασμό με το ντροπιαστικό «ευχαριστούμε την κυβέρνηση των ΗΠΑ» του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, ήταν μεγάλο ορόσημο για το κλίμα ενδοτισμού και ηττοπάθειας που ξεκίνησε να καλλιεργείται στον ελληνικό λαό και κορυφώνεται στις μέρες μας, ενόψει της προδοτικής συμφωνίας που ετοιμάζεται παρασκηνιακά για τις «Πρέσπες» του Αιγαίου.

Ακόμα, η επικρατέστερη ιστορική άποψη έχει ήδη κρίνει τον Θ.Πάγκαλο, ως τον άνθρωπο που ουσιαστικά παρέδωσε τον Κούρδο ηγέτη και σύμμαχο της Ελλάδας – Αμπντουλάχ Οτσαλάν – στα χέρια των Τούρκων, αν και ο ίδιος αρνείτο πως ήταν οι δικές του εντολές, αυτές που οδήγησαν τελικά στη σύλληψή του Οτσαλάν στο Ναϊρόμπι της Κένυας.

Οπωσδήποτε ο Θ. Πάγκαλος άφησε πίσω του κάποιες «πληγές» στο έθνος που όχι μόνο δεν έχουν επουλωθεί, άλλα έχουν κακοφορμίσει λόγω της πολιτικής που ακολουθούν οι συνεχιστές του, από όποια κυρίαρχη παράταξη και αν προέρχονται αυτοί. Όμως ο Θεόδωρος Πάγκαλος δεν ήρθε από το πουθενά. Είναι γέννημα – θρέμμα μιας νοοτροπίας που κυριάρχησε στη μεταπολιτευτική Ελλάδα. Μια πολιτική νοοτροπία που καθιέρωσε την κομματοκρατία, τη διαπλοκή, τη ρεμούλα, την πλήρη υποτέλεια στις ξένες δυνάμεις.

Όμως το να στήνουμε «δικαστήριο» για τα πεπραγμένα του Θεόδωρου Πάγκαλου, κανένα αντίκρισμα δεν έχει. Θα τον κρίνει η ιστορία και ο Θεός. Το μεγάλο ζήτημα δεν είναι τι έκανε ο Πάγκαλος, άλλα τι κάνουν σήμερα οι εκατοντάδες «Πάγκαλοι» που πλημμύρισαν το πολιτικό σκηνικό μετά από τον «original»…

ΠΗΓΗ

«Πᾶνος»