Ἐκτὸς ἀπὸ ἐκείνους ποὺ δὲν καταλαβαίνουν τί γίνεται, καθόλου, οὔτε ἐμεῖς καταλαβαίνουμε ἀκριβῶς δηλαδή, ἀλλὰ λίγο −νομίζω κάτι μπορεῖ νὰ ἀντιληφθεῖ κανεὶς− ἐκτὸς ἀπὸ ἐκείνους λοιπόν, δὲν εἶναι εὔκολο νὰ καταπιεῖς αὐτοὺς τοὺς θανάτους. Ἐγὼ δὲν μπορῶ νὰ τοὺς καταπιῶ, προσπαθῶ νὰ τὸ ἐντάξω μέσα μου, νὰ τὸ βάλω στὴ θέση του.
Καὶ ἐγὼ ἀπορῶ μὲ τοὺς ἀνθρώπους καὶ μὲ τοὺς πιστοὺς οἱ ὁποῖοι ἀπέχουν οἱ ἴδιοι ἀπὸ τὴν προσευχὴ ἢ ἀπὸ τὴν πολὺ συχνὴ Θεία Λειτουργία ἢ τὴν μετοχή τους στὰ μυστήρια. Ἀπορῶ πῶς μποροῦν καὶ ἰσορροποῦν τὰ πράγματα μέσα τους καὶ πῶς ἑρμηνεύουν καὶ πῶς τοποθετοῦν τέτοια πράγματα. Τόσοι θάνατοι. Ξαφνικοὶ! Καὶ τόση σιωπὴ ἀδικαιολόγητη. Πῶς νὰ τὴν καταπιεῖς; Πῶς νὰ ἐντάξεις τὴν φράση: «τὰ ἐμβόλια εἶναι εὐλογία»;
Δὲν περνοῦν αὐτά, καταλάβατε; Δὲν ἔχει περάσει, τίποτα δὲν περνάει... φαίνεται σὰν νὰ εἴμαστε σ᾿ ἕνα μεταμφιεσμένο... σὰν κάποιος μεταμφιεσμένος δαίμονας σ᾿ ἕνα καρναβάλι, στὸ ὁποῖο συμμετέχει ὁ ἑλληνικὸς λαός, αὐτὸ ποὺ μᾶς ἀφορᾶ...ὅλοι οἱ λαοί.
Ὑπάρχει λοιπὸν αὐτὸς ὁ καρνάβαλος, ὑπάρχουν ὅλα αὐτά τὰ ψέματα γύρω ἀπ᾿ τὰ ὁποία χορεύουν πολλοὶ καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, ὑπάρχουν καὶ πιστοὶ βέβαια οἱ ὁποῖοι μέσα σ᾿ αὐτὸ τὸ χάος στέκονται, ἐργάζονται, καθαίρονται καὶ ἁγιάζονται. [...]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου