Πριν από δύο-τρία καλοκαίρια – διηγείται η κυρία Μαρία Φούκα-Ρουμπάνη – παραθερίζαμε στην Αιδηψό, όπου πήγαινα στα Ιαματικά Λουτρά. Όμως ξαφνικά, προέκυψε ένα επείγον θέμα. Έπρεπε να βρούμε το κατάλληλο άτομο να το λύσωμε.
Το άτομο το γνωρίζαμε, αλλά δεν ξέραμε ούτε τηλέφωνό του, ούτε διεύθυνση. Έπρεπε λοιπόν να φύγωμε επειγόντως από την Αιδηψό (που τα είχαμε όλα προπληρώσει) και να πάμε στο σπίτι μας και να προσπαθήσωμε να βρούμε το άτομο που ψάχναμε. Και αν θα το βρίσκαμε.
Το απόγευμα λοιπόν εκείνης της ημέρας, πήγαμε στο Μοναστήρι του Οσίου Δαβίδ. Το Μοναστήρι απέχει από την Αιδηψό γύρω στα σαράντα λεπτά. Πήγα με πίστη πάνω στον τάφο του γέροντος Ιακώβου και τον παρακάλεσα να μας βοηθήση, να βρη τρόπο να επικοινωνήσωμε με το άτομο που ψάχναμε. Ο τάφος του Γέροντα ευωδίασε! Όταν ευωδίαζε ο τάφος, εσήμαινε ότι ο Γέροντας κάποια λύση θα φέρη.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο που μέναμε. Περίμενα την επέμβαση του γέροντος Ιακώβου. Κατά τις ένδεκα και τέταρτο το βράδυ, χτυπάει το κινητό μου. Τρέχω να δω· ανησύχησα ποιος είναι τέτοια ώρα που μου τηλεφωνεί.
Σηκώνω το τηλέφωνο και τα ‘χασα, διότι ήταν το άτομο που έψαχνα να βρω. Δεν το πίστευα! Μιλήσαμε μαζί και διευθετήθηκε το θέμα, και δεν χρειάστηκε να φύγωμε εσπευσμένα από Αιδηψό και να χάσω τα ιαματικά λουτρά, που τα είχα τόσο ανάγκη για την υγεία μου. Θα έχανα και τόσα χρήματα, αφού είχα προπληρώσει.
Μετά από καιρό, ρώτησα το άτομο αυτό: «Καλά, πώς σκέφτηκες εκείνο το βράδυ να με πάρης τηλέφωνο;»
Και μου εξήγησε ότι εκείνο το βράδυ πήγαινε να κοιμηθή, αλλά δεν μπορούσε, γιατί διαρκώς χωρίς λόγο στο μυαλό της ερχόταν η εικόνα μου. Τόσο έντονα με σκεφτόταν, που φοβήθηκε ότι κάτι μου συμβαίνει. Επικοινώνησε μαζί μου να μάθη, για να ηρεμήση! Όταν το άκουσα αυτό, συγκλονίστηκα.
Ευχαριστώ θερμά τον αείμνηστο Γέροντά μου, π. Ιάκωβο, που διαρκώς μεσιτεύει και μας βοηθάει από εκεί που είναι, και τον όσιο Δαβίδ για τις τόσες ευεργεσίες του στην οικογένειά μας!
Μεγάλη ευλογία είναι που έχομε το κομποσχοίνι του γέροντος Ιακώβου στο σπίτι μας και ευωδιάζει! Να έχωμε την ευχή του!
Το άτομο το γνωρίζαμε, αλλά δεν ξέραμε ούτε τηλέφωνό του, ούτε διεύθυνση. Έπρεπε λοιπόν να φύγωμε επειγόντως από την Αιδηψό (που τα είχαμε όλα προπληρώσει) και να πάμε στο σπίτι μας και να προσπαθήσωμε να βρούμε το άτομο που ψάχναμε. Και αν θα το βρίσκαμε.
Το απόγευμα λοιπόν εκείνης της ημέρας, πήγαμε στο Μοναστήρι του Οσίου Δαβίδ. Το Μοναστήρι απέχει από την Αιδηψό γύρω στα σαράντα λεπτά. Πήγα με πίστη πάνω στον τάφο του γέροντος Ιακώβου και τον παρακάλεσα να μας βοηθήση, να βρη τρόπο να επικοινωνήσωμε με το άτομο που ψάχναμε. Ο τάφος του Γέροντα ευωδίασε! Όταν ευωδίαζε ο τάφος, εσήμαινε ότι ο Γέροντας κάποια λύση θα φέρη.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο που μέναμε. Περίμενα την επέμβαση του γέροντος Ιακώβου. Κατά τις ένδεκα και τέταρτο το βράδυ, χτυπάει το κινητό μου. Τρέχω να δω· ανησύχησα ποιος είναι τέτοια ώρα που μου τηλεφωνεί.
Σηκώνω το τηλέφωνο και τα ‘χασα, διότι ήταν το άτομο που έψαχνα να βρω. Δεν το πίστευα! Μιλήσαμε μαζί και διευθετήθηκε το θέμα, και δεν χρειάστηκε να φύγωμε εσπευσμένα από Αιδηψό και να χάσω τα ιαματικά λουτρά, που τα είχα τόσο ανάγκη για την υγεία μου. Θα έχανα και τόσα χρήματα, αφού είχα προπληρώσει.
Μετά από καιρό, ρώτησα το άτομο αυτό: «Καλά, πώς σκέφτηκες εκείνο το βράδυ να με πάρης τηλέφωνο;»
Και μου εξήγησε ότι εκείνο το βράδυ πήγαινε να κοιμηθή, αλλά δεν μπορούσε, γιατί διαρκώς χωρίς λόγο στο μυαλό της ερχόταν η εικόνα μου. Τόσο έντονα με σκεφτόταν, που φοβήθηκε ότι κάτι μου συμβαίνει. Επικοινώνησε μαζί μου να μάθη, για να ηρεμήση! Όταν το άκουσα αυτό, συγκλονίστηκα.
Ευχαριστώ θερμά τον αείμνηστο Γέροντά μου, π. Ιάκωβο, που διαρκώς μεσιτεύει και μας βοηθάει από εκεί που είναι, και τον όσιο Δαβίδ για τις τόσες ευεργεσίες του στην οικογένειά μας!
Μεγάλη ευλογία είναι που έχομε το κομποσχοίνι του γέροντος Ιακώβου στο σπίτι μας και ευωδιάζει! Να έχωμε την ευχή του!
Από
το βιβλίο: “Ο Γέρων Ιάκωβος (Διηγήσεις – Νουθεσίες – Μαρτυρίες)”. Δ’.
Θαύματα μετά την κοίμηση, σελ. 296. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» 2016.
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου