Ἐπίσκ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης: Πῶς νά παρηγορηθοῦμε στίς θλίψεις (Μέρος 2ο)

Ὅλες οἱ ἀναρτήσεις τοῦ π. Αὐγουστίνου Καντιώτη

«Πῶς νὰ παρηγορηθοῦμε στὶς θλίψεις» ΕΔΩ

Ποῦ νὰ πάω, ποῦ νὰ προχωρήσω;

Νὰ μπῶ μέσα στὰ ἐργοστάσια, ποὺ ἀναστενάζουν οἱ ἐργάτες;
Νὰ προχωρήσω μέσα στὰ καράβια, ποὺ ὑποφέρουν οἱ ναυτικοί;
Νὰ πᾶμε στὰ νοσοκομεῖα, ποὺ βογγοῦν οἱ ἄρρωστοι;

Ποῦ θέλετε νὰ πάω, ποῦ νὰ προχωρήσω; Ὁπουδήποτε καὶ νὰ πάω, εἴτε ἐκεῖ ὁ ἄνθρωπος κρατᾶ στὰ χέρια του ἕνα μάτσο διπλώματα, εἴτε εἶναι πτωχὸς καὶ δὲν ξέρει νὰ βάλη τὴν ὑπογραφή του, εἴτε εἶναι γυναίκα εἴτε εἶνε ἄντρας, εἴτε εἶνε μικρὸ παιδὶ εἴτε εἶναι ἀσπρομάλης γέρος, εἴτε ἔχει στὸ κεφάλι του κορώνα βασιλικιὰ εἴτε εἶναι μέσ᾽ στὸ δρόμο, στὸ πεζοδρόμιο· ὁπουδήποτε καὶ νὰ πάω, συναντῶ μιὰ δυστυχία ἀπερίγραπτη, συναντῶ ἕνα πόνο καὶ μία θλῖψι ἀπερίγραπτη.

Λένε γιὰ κάποιο βασιλιᾶ, ὅτι ζητοῦσε τὴν εὐτυχία καὶ δὲν τὴν εὕρισκε. Εἶπε σὲ κάποιον ὑπασπιστή του· –Ἄντε νὰ γυρίσης τὸ βασίλειό μου ὁλόκληρο καὶ ἐὰν βρῆς κάποιον ἄνθρωπο ποὺ νὰ εἶναι εὐτυχισμένος –γιατὶ ἐγώ, μολονότι κολυμπῶ μέσα στὰ πλούτη, δὲν εἶμαι εὐτυχισμένος–, ἄντε νὰ γυρίσης χωριὰ καὶ πολιτεῖες, καὶ ἂν βρῆς κάποιον εὐτυχισμένο –γιατὶ ἐγὼ δὲν εἶμαι εὐτυχισμένος–, νὰ τοῦ πάρης τὸ πουκάμισό του καὶ νὰ τὸν φέρης στὸ παλάτι.

Γυρίζει ὁ ὑπασπιστής του χωριὰ καὶ πολιτεῖες, συναντάει ἀνθρώπους, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ στόμα κανενός ἀνθρώπου δὲν ἄκουσε τὴν λέξι εὐτυχία.

Ἕνας βρέθηκε εὐτυχισμένος
καὶ αὐτὸς φτωχός, χωρὶς πουκάμισο

Δὲν βρῆκε κανέναν ἄνθρωπο ποὺ νὰ εἶναι ἀπόλυτα εὐτυχισμένος. Γογγυσμοὺς ἄκουσε παντοῦ. Μόνον κάπου, σὲ μιὰ καλύβα, βρῆκε κάποιον ἄνθρωπο ποὺ τοῦ εἶπε, ὅτι εἶναι εὐτυχισμένος, κι ὁ ὑπασπιστὴς εἶπε· –Δόξα σοι ὁ Θεός! δός μου τὸ πουκάμισό σου. –Μὰ δὲν ἔχω πουκάμισο, ἀπαντᾶ ὁ φτωχός.

Ἕνας λοιπὸν ἄνθρωπος βρέθηκε σ᾿ ὁλόκληρο τὸ βασίλειο νά ᾽ναι εὐτυχισμένος, κι αὐτὸς νὰ μὴν ἔχη οὔτε πουκάμισο. Τί περίεργα πράγματα ἔχει αὐτὴ ἡ ζωή!

Γδυτὸς - εὐτυχισμένος· ντυμένος μὲ τουαλέττες πανάκριβες καὶ κουστούμια πολυτελείας - δυστυχισμένος. Πτωχὸς εὐτυχισμένος, πλούσιος δυστυχισμένος. Περίεργα πράγματα δὲν εἶναι αὐτά;

Ἡ εὐτυχία εἶναι πόθος πανανθρώπινος. Τὴν εὐτυχία τὴν ἀναζητοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ποὺ βρίσκονται σ᾿ ὅλα τὰ πλάτη καὶ τὰ μήκη τοῦ κόσμου. Ἡ θλῖψι καὶ ἡ δυστυχία εἶναι ἀκατάβλητος.

Ἀπὸ τὴ θλῖψι δὲν ἐξαιροῦνται οὔτε οἱ ἅγιοι

Περὶ θλίψεων, ἀγαπητοί μου, θὰ ὁμιλήσω. Καὶ νὰ μὴ νομίσετε ὅτι οἱ θλίψεις εἶναι μόνο τιμωρία τῶν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων, ὄχι. Ἀπὸ τὴν θλῖψι δὲν ἐξαιροῦνται οὔτε οἱ ἅγιοι.

Μπορεῖ νὰ γίνης καὶ ἅγιος καὶ θαυματουργός, ἀλλὰ ἡ θλῖψι θὰ σ᾿ ἀναγκάζη νὰ πονᾶς, ἡ θλῖψι θὰ κεντάη τὴν ψυχή σου. Ἀπόδειξις, διαβάστε τὸν ἀπόστολο τὸν σημερινό (Κυριακὴ τῆς Σαμαρείτιδος· Πράξ. 11,19-30), πῶς ἀρχίζει· «Οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας, μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον Ἰουδαίοις» (ἔ.ἀ. 11,19).

«Ἀπὸ τῆς θλίψεως», κάτω ἀπὸ τὴ θλῖψι. Μέσα στὴ θλῖψι ἦταν καὶ αὐτοὶ οἱ ἀπόστολοι. Ποιά θλῖψι; Ἐκεῖ στὰ Ἱεροσόλυμα ποὺ οἱ Ἑβραῖοι ἐσταύρωσαν μὲ καρφιὰ τὸ Χριστὸ καὶ Διδάσκαλο, οἱ ἐχθροὶ αὐτοὶ δὲν ἔπαυσαν τὸν πόλεμο καὶ ἐναντίον τῶν γνησίων μαθητῶν καὶ ἀποστόλων τοῦ Χριστοῦ.

Ἄλλους τοὺς ἔπιαναν καὶ τοὺς ἔβαζαν στὶς φυλακές, ἄλλους τοὺς τυραννοῦσαν, ἄλλους τοὺς ἀποκεφάλιζαν, ἄλλους τοὺς ἐσταύρωναν, σὲ ἄλλους ἔβαζαν φωτιὰ στὰ σπίτια τους, ἀπὸ ἄλλους ἔπαιρναν τὰ ὑπάρχοντά τους. Γι᾿ αὐτὸ ἀναγκάστηκαν οἱ λίγοι Χριστιανοί, ποὺ βρισκόταν ἐκεῖ, νὰ φύγουν ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα.

Κάτω ἀπ᾿ αὐτὴ τὴ θλῖψι ἔφυγαν καὶ οἱ ἀπόστολοι. Λέγει ὁ σημερινὸς ἀπόστολος, ὅτι κάποιος τὶς μέρες ἐκεῖνες παρουσιάστηκε καὶ προφήτευσε ὅτι θὰ γίνη πεῖνα μεγάλη στὸν κόσμο καὶ οἱ ἄνθρωποι πρέπει νὰ λάβουν τὰ μέτρα τους, ὥστε νὰ μὴν ὑποφέρουν κατὰ τὴν περίοδο ἐκείνη τῆς πείνας.

Περὶ θλίψεων λοιπὸν ὁμιλεῖ ὁ ἀπόστολος στὴν ἀρχὴ τοῦ ἱεροῦ κειμένου, περὶ θλίψεων θὰ ὁμιλήσουμε καὶ ἐμεῖς. Ἡ θλῖψις εἶναι παντοῦ. Ἀλλὰ κάτι περίεργο θὰ σᾶς πῶ, ἀδελφοί μου, τὸ ὁποῖο βγαίνει ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο, τὸ ὁποῖο βγαίνει μέσα ἀπὸ τὴν ἱστορία, τὸ ὁποῖο βγαίνει μέσα ἀπὸ τὴ ζωή μας. Βγαίνει μέσα ἀπὸ τὴ ζωὴ κάθε ἀνθρώπου, ἐὰν θελήση νὰ ἐξετάση τὸν βίον του.

Ποιό εἶναι τὸ περίεργο; Ἕνα μυστήριο πρᾶγμα! Ποιό εἶναι αὐτό; 

 

Συνεχίζεται

 «Πᾶνος»