Νεκτάριος Δαπέργολας: Πυκνώνουν ἐπικίνδυνα τά μαῦρα σύννεφα στόν πνευματικό οὐρανό μας…

 

τοῦΝεκτάριου Δαπέργολα

Διδάκτορος Ἱστορίας

 

      Συνεχίζεται ἡ γνωστή πρακτική του (οἷς κρίμασιν Κύριος οἶδεν) προκαθημένου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου νά μαγαρίζει ὅσους παραπάνω τόπους τῆς πατρίδας μας μπορεῖ, εἴτε περιοδεύοντας αὐτοπροσώπως, εἴτε μέ τήν παρουσία ἄλλων ὁμοφρόνων του (τύπου Ἐλπιδοφόρου), κυρίως δέ σχισματικῶν, μέ τήν παρέα τῶν τελευταίων νά μήν περιορίζεται βεβαίως πλέον μόνο στούς Οὐκρανούς ψευτοκληρικούς, ἀλλά νά διευρύνεται καί μέ τούς ἀλητήριους ρασοφόρους της Ψευτομακεδονίας. 

 

    Θυμίζουμε τίς ἐπί τρία χρόνια γυροβολιές διαφόρων ἐκπροσώπων τοῦ Ἐπιφανίου στό Ἅγιο Ὄρος, σέ ἄλλα μοναστήρια τῆς χώρας καί σέ ἀρκετές Ἑλλαδικές μητροπόλεις, μέ τήν ξεκάθαρη ἀπόπειρα νά συλλειτουργοῦν ὅπου τούς δέχονταν (ἤ ἀκόμη καί λανθάνοντες - συνέβη καί αὐτό σέ κάποιες περιπτώσεις) καί μετά νά ἀνακοινώνουν τά γεγονότα ὡς τεκμήρια τῆς ἀποδοχῆς τους ἀπό τήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία. Εἰδικά ὁ ἐκ Βόλου κληρικός πού ὑποδύεται τόν ὑπό τόν Ἐπιφάνιο ἐπίσκοπο Ὀλβίας τό πράττει συστηματικά. 

 

   Θυμίζουμε ὅμως καί τήν πρόσφατη «Θεία Λειτουργία» πού τελέστηκε (στό λεγόμενο «σλαβομακεδονικό» ἰδίωμα μάλιστα) μέσα σέ ναό τῆς Θεσσαλονίκης ἀπό ἕναν Ψευτομακεδόνα «ἐπίσκοπο» καί μέ πλῆθος ἀκόμη Σκοπιανῶν, ἔχοντας ἐννοεῖται τήν πλήρη συναίνεση καί συμμετοχή τῆς τοπικῆς Μητρόπολης, ἐνῶ εἶναι ἀσφαλῶς γνωστά καί τά τῆς προγραμματισμένης ἐπίσκεψης τοῦ ἴδιου τοῦ ἐπικεφαλῆς τῆς Οὐκρανικῆς ψευτοεκκλησίας στή Θάσο (μαζί καί μέ Βαρθολομαῖο - Ἱερώνυμο) στό διάστημα 3-6 Σεπτεμβρίου, μίας ἐπίσκεψης πού δέν μπορεῖ παρά νά προκαλεῖ ὀδύνη καί συνάμα ὀργή καί ἀποτροπιασμό σέ ὅσους Χριστιανούς ἀντιλαμβάνονται τήν κρισιμότητα τοῦ θέματος.

 

      Καί ἐπειδή αὐτή ἡ ἐπίσκεψη (μέ ὅλες τίς συμπαρομαρτοῦσες ἰερουργικές πράξεις) θά γίνει, ὑποτίθεται, γιά νά ἑορταστοῦν οἱ τοπικοί Ἅγιοι τοῦ νησιοῦ, μοιραῖα προκύπτουν κάποια πολύ βασανιστικά ἐρωτήματα. Π.χ. ποιό εἶναι τό νόημα νά στήνεις τέτοιες γιορτές, οἱ ὁποῖες κυριολεκτικά θά στιγματιστοῦν ἀπό τήν παρουσία τέτοιων προσκεκλημένων; 

 

    Νά χαροῦν ποιοί ἀκριβῶς, πέρα ἀπό τά δαιμονικά ἀφεντικά τους, τίς τοπικές στοές, ἴσως δέ καί μερικά παραζαλισμένα πλήθη μασκοφορεμένων «πιστῶν», πού θά σπεύσουν μέσα στήν ἀκατήχητη ἀσχετωσύνη τους νά δοῦν ἀπό κοντά τόν...«Πατριάρχη τοῦ Γένους» (ἴσως δέ καί νά βροντοφωνάξουν καί πάλι κανένα βλάσφημο «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος»); Καί ἀκόμη χειρότερα νά πάρουν...εὐλογία ἀπό τόν Ἐπιφάνιο Ντουμένκο, ἀγνοώντας μέσα στήν ἴδια ἀσχετωσύνη τους (ἤ, ἀκόμη καλύτερα, ἀδιαφορώντας μέσα στήν ἀπερίγραπτη ἀπάθειά τους) ὅτι δέν πρόκειται γιά ἐπίσκοπο τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά γιά κοινό γκάγκστερ, λαϊκό μέ ράσα, ἀφορισμένο πού κάνει ἀντιποίηση πνευματικῆς ἀρχῆς, κοινωνό καί «συλλειτουργό» μέ Παπικούς καί Οὐνῖτες, καθώς καί πρωταγωνιστή στίς διώξεις τῶν αὐθεντικῶν Ὀρθοδόξων τῆς Οὐκρανίας; Ὁ Χριστός, ἡ Παναγία καί οἱ Ἅγιοι ὅμως θά χαροῦν; 

 

    Καί ἐπίσης ποιοί θά ὠφεληθοῦν ἀπό κάτι τέτοιο; Ποιά πνευματική ὠφέλεια θά προκύψει γιά τόν τόπο; Εὐλογία ἀπό τούς Ἁγίους τοῦ νησιοῦ ἤ μήπως πολύ μεγαλύτερος θά εἶναι ὁ μαγαρισμός καί ἡ πνευματική μόλυνση; Καί ἐπειδή ὁ πνευματικός οὐρανός τῆς πατρίδας μας (λόγῳ τῆς εὐρύτερης ἀποστασίας μας, ἀλλά καί εἰδικά τῆς βλασφημίας πού ζήσαμε τήν τελευταία τριετία) εἶναι ἤδη ἀπό καιροῦ φορτωμένος μέ πολλά μαῦρα σύννεφα, πού πύκνωσαν ἀκόμη περισσότερο ἀπό τή σχετικά πρόσφατη ἐπίσκεψη τοῦ τραγικοῦ Ἐλπιδοφόρου στή Θράκη (χώρια τό πρόσφατο ὄνειδος μέ τά gay βαφτίσια τῆς Γλυφάδας), ποιοί ἀκριβῶς αἰσθάνονται ὅτι ἔχουν τό δικαίωμα νά τόν κάνουν ἀκόμη πιό ἀνταριασμένο καί σκοτεινό μέ νέες ζοφερές ἐπισκέψεις;

 

      Τά παραπάνω ἐρωτήματα (ρητορικά ἀσφαλῶς, ἀλλά χωρίς αὐτό νά τά κάνει καί λιγότερα ἀγωνιώδη καί ἀδυσώπητα) ὀφείλουν νά ἀπευθυνθοῦν πολύ σοβαρά πρός ὅλους τούς ἐκπροσώπους τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας τῆς Καβάλας (καί κυρίως βέβαια πρός τόν ἐπιχώριο μητροπολίτη, γνωστό δυστυχῶς καί γιά τίς οἰκουμενιστικές του παρεκτροπές γενικότερα, ἀλλά καί εἰδικότερα γιά τήν πρό ἑνός ἔτους συμμετοχή του σέ κοινές ἱερουργίες μέ τούς σχισματικούς Οὐκρανούς). Καί ἐπειδή εἶναι ρητορικά, ξεκαθαρίζουμε πρός ὅλους ὅτι ἐδῶ δέν περνᾶνε τά γνωστά στρογγυλέματα καί οἱ ἀκόμη πιό γνωστές ἀγαπολογικές φληναφηματολογίες. Ὁπότε, νά μή βιαστοῦν νά ἀπαντήσουν ἀβασάνιστα μέ ἀπαντήσεις τοῦ τύπου «ἡ χάρη τῶν Ἁγίων εἶναι πάνω ἀπό ὅλα, ὅσο ἁμαρτωλοί κι ἄν εἶναι οἱ ἄνθρωποι». Ἐπειδή ἐδῶ δέν μιλᾶμε ἁπλῶς γιά ἁμαρτωλούς ἀνθρώπους ἀλλά γιά δαιμονικά συνειδητούς ἐχθρούς τῆς πίστης πού ὑπονομεύουν τήν Ὀρθοδοξία καί προωθοῦν μία νέα παγκόσμια θρησκεία (ὅποιος δέν τό ἀντιλαμβάνεται οὔτε καί τώρα αὐτό, ἐάν δέν εἶναι ξεπουλημένος καί βαλτός, εἶναι ἀσύγγνωστα καί χωρίς καμία δικαιολογία πλέον ἐκτός πραγματικότητας).

 

      Ἐπίσης νά μή βιαστοῦν νά ἀπαντήσουν μέ εὔκολες ἀπαντήσεις τοῦ τύπου «τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο εἶναι θεσμός καί ὑπερκείμενη πνευματική ἀρχή μας». Γιατί ναί μέν εἶναι θεσμός (καί ὡς τέτοιον τόν τιμοῦμε), ἀλλά παρά ταῦτα (ἤ μᾶλλον ἀκριβῶς ἐξαιτίας αὐτοῦ) δέν εἶναι δυνατόν νά σεβαστοῦμε καί τά πρόσωπα πού ἐδῶ καί πολλές δεκαετίες δῆθεν τόν ὑπηρετοῦν, ἀλλά στήν πραγματικότητα δέν τόν τιμοῦν (καί ἀκόμη ἀκριβέστερα τόν μαγαρίζουν). Καί οὔτε καί μποροῦμε νά ἀποδεχτοῦμε τόν συγχρωτισμό μαζί τους, γιατί ἁπλούστατα ἀγωνιοῦμε γιά τίς πνευματικές ἐξελίξεις στόν τόπο μας καί γιά τά μαῦρα σύννεφα πού, ὅπως προαναφέρθηκε, πυκνώνουν συνεχῶς στόν οὐρανό του (σ.σ. αὐτό πρός ἐνημέρωσιν καί κάποιων ὀψίμως ἀντιδρώντων πιστῶν, πού προφανῶς ὅμως δέν θέλουν νά ἐννοήσουν ὅτι ἡ γνωστή παροιμία μέ τόν χορτᾶτο σκύλο καί τήν ἄθικτη πίτα δέν μπορεῖ νά ἔχει τήν παραμικρή ἐφαρμογή στά τῆς πίστεως).

 

      Ἀκόμη ἄς μή βιαστοῦν νά ἀπαντήσουν μέ ἀβασάνιστες ἀπαντήσεις τύπου «ἄν ὁ Χριστός καί οἱ τοπικοί τιμώμενοι Ἅγιοι δέν θέλουν νά πραγματοποιηθεῖ ἡ ἑορτή, θά τό ἐμποδίσουν». Γιατί ὁ Χριστός πολλές φορές ἐπιτρέπει νά γίνονται πράγματα στά ὁποῖα ἐμεῖς ἐπιμένουμε, σεβόμενος τό αὐτεξούσιόν μας. Τό ὅτι τά ἐπιτρέπει ὅμως, δέν σημαίνει καί ὅτι τά θέλει ἤ τά ἐπικροτεῖ. Καί δέν σημαίνει ὅτι καί ἐμεῖς δικαιούμαστε νά μπερδεύουμε ἑαυτούς καί ἀλλήλους, προβάλλοντας ὡς δικές Του κάποιες ἐπιθυμίες πού τελικά εἴτε μονάχα δικές μας εἶναι (στήν καλύτερη τῶν περιπτώσεων), εἴτε συνήθως ὑποβολιμαῖες ἀπό ἄλλα κέντρα καί ἐξυπηρετοῦσες σκοτεινούς σκοπούς.

 

      Καί κυρίως νά μή βιαστοῦν νά ἀπαντήσουν μέ ἀνοησίες τύπου «ἡ Αὐτοκέφαλη Οὐκρανική Ἐκκλησία εἶναι νόμιμη καί ἔγκυρη». Εἶναι ἀπολύτως ξεκάθαρο ποιά Ἐκκλησία εἶναι πραγματική καί ἔγκυρη στήν Οὐκρανία (αὐτή πού τελεῖ ὑπό ἀπηνῆ διωγμό ἀπό τό ἀντίχριστο φασιστοκαθεστώς Ζελένσκι), ἐνῶ δέν ὑπάρχει οὔτε μισό ἐπιχείρημα πού νά στηρίζει ὅτι τό ἐν λόγῳ συνονθύλευμα εἶναι κάτι περισσότερο ἀπό μία συμμορία καθῃρημένων καί ἀχειροτόνητων, πού ἀναγνωρίστηκε ἀντικανονικά ἀπό τή φαναριώτικη σφηκοφωλιά μέ ὑπερατλαντικές διαταγές καί ἐπιβλήθηκε στή συνέχεια πραξικοπηματικά σέ μερικές ἀκόμη τοπικές Ἐκκλησίες (μεταξύ αὐτῶν καί στήν Ἑλλαδική) ἀπό τούς προκαθημένους τους μέ τή βοήθεια κολαούζων τύπου Ναυπάκτου, χωρίς κἄν νά τεθεῖ τό θέμα σέ ψηφοφορία (πρᾶγμα φυσικά πού - καί αὐτό μεταξύ πολλῶν ἀκόμη ἄλλων - δέν τιμᾶ καθόλου τήν Ἱεραρχία μας). 

 

     Ξέρουν πολύ καλά οἱ περισσότεροι μητροπολῖτες μας ποιός εἶναι ὁ πραγματικός ἀρχιεπίσκοπος Κιέβου καί ποιός ὁ κάλπικος, γι' αὐτό καί πολλοί ἀκόμη δέν δέχονται ἐκπροσώπους του στίς ἐκκλησιαστικές τους περιφέρειες καί ἄλλοι (κυρίως ἐξ αὐτῶν πού τελοῦν ὑπό τό γελοῖο καί παράλογα διαιωνιζόμενο ἐκκλησιαστικό καθεστώς τῶν «Νέων Χωρῶν») τρέμουν μήπως τούς ἀσκηθοῦν πιέσεις (καί ἄλλα χειρότερα) ἀπό τόν πατριάρχη τῆς κακοδοξίας, γιά νά δεχθοῦν τούς σχισματικούς στίς μητροπόλεις τους.

 

      Καί ἐπειδή τό πρόβλημα φυσικά δέν ἀφορᾶ μόνο στήν τοπική ἐκκλησία τῆς Καβάλας (δεδομένου ὅτι ἡ ἐπικείμενη φρίκη τῆς 3^ης - 6^ης Σεπτεμβρίου δέν μπορεῖ νά θεωρεῖται ὡς μεμονωμένο συμβάν, ἀλλά ὡς πράξη πού ἀνοίγει τόν ἀσκό τοῦ Αἰόλου μέ στόχο τήν πλήρη ἐμπέδωση τῆς νομιμοποίησης τῆς οὐκρανικῆς σχισματικῆς συμμορίας), ἀνάλογα ἐρωτήματα ὀφείλουν περαιτέρω νά ἀπευθυνθοῦν καί σέ κάθε ἀκόμη Ἑλλαδικό ἐπίσκοπο πού θά δεχθεῖ στό μέλλον νά συμμετάσχει σέ τέτοιες βέβηλες καί μολυσματικές συνευρέσεις. Καί αὐτό ἀνεξαρτήτως του ἄν θά τό πράξει ἀσμένως καί πανηγυρικῶς (ὅπως ὁ ἐν σκοτασμῷ διατελῶν μητροπολίτης Στέφανος) ἤ μέ...σφιγμένη τήν καρδιά. Ἄν τό συγκεκριμένο ἔγκλημα συντελεστεῖ, δέν θά ἔχει καμία ἀπολύτως σημασία πόσο πολύ ἐνθουσιώδης ἤ λιγότερο πρόθυμος ὑπῆρξε ὁ δράστης. 

 

   Ἅπαντες ὀφείλουν νά θυμοῦνται ὅτι τά ψέματα τελείωσαν (μαζί μέ τίς περισσότερο ἤ λιγότερο βάσιμες δικαιολογίες) καί ὅτι - μετά καί ἀπό ἕνα πλῆθος ἐκτροπῶν πού ἐπέφεραν ὀλίγον κατ' ὀλίγον ἐδῶ καί πολλά χρόνια τή μιθριδατική ἐξοικείωση μέ τήν πλάνη καί τήν αἵρεση - φτάσαμε πλέον καί στίς ἀνεξίτηλα κόκκινες γραμμές πού δέν μποροῦν νά ξεπεραστοῦν. Ὅσοι ἀποτολμήσουν νά τίς ξεπεράσουν καί αὐτές, ἄς εἶναι ἕτοιμοι γιά νά βρεθοῦν σύντομα ἀντιμέτωποι μέ τίς τρομακτικές πνευματικές συνέπειες τῶν ἐπιλογῶν τους...

«Πᾶνος»