Πολλὰ τὰ ἀποφθέγματα, τὰ λόγια μεγάλων ἀνδρῶν καὶ προσωπικοτήτων γιὰ τὸν χρόνο. Εἶναι καὶ ἡ φωνὴ τῆς μάνας, ποὺ ἀπὸ τότε ποὺ ἡ δεύτερη μάνα, ἡ μνήμη τὴν συγκρατᾷ, αὐτὸν τὸν χρόνο κυνηγάει...σὰν νὰ τὴν ἀκούω: Ὁ χρόνος εἶναι χρῆμα καὶ ἐμεῖς εἴμαστε φτωχοί, δὲν εἴμαστε γιὰ ἔξοδα! Ὁ χρόνος ποὺ τὸν μετρᾶμε, τὸν διανύουμε, τὸν προσπερνᾶμε... τὸν προγραμματίζουμε, τὸν χρησιμοποιοῦμε καὶ τὸν δαπανᾶμε... τὸν χάνουμε, τὸν νοσταλγοῦμε καὶ τὸν σπαταλᾶμε... στὰ ὅριά του πάντα ζοῦμε, προσανατολιζόμαστε, κινούμαστε...ἐπὶ τοῦ παρελθόντος χρόνου, ἐπὶ τοῦ παρόντος καὶ ἐπὶ τοῦ μέλλοντος... ἀρχέγονος χρόνος καὶ ἔσχατος.
Στὴν μέση ἕνας κόσμος! Ἐγὼ καὶ ἐσύ! Τὸ μετά, ἄχρονο, ἀμέτρητο, αἰώνιο, ἀσύλληπτο! Ἀδάμαστος ὁ πανδαμάτωρ! Τὸν εἴπανε καὶ δραπέτη! Εἶναι αὐτὴ ἡ γνωστὴ σὲ ὅλους φιλοσοφικὴ διάθεση, σὰν ἴωση ἑόρτιος, ἐκεῖ στὶς παρυφὲς τοῦ νέου ἔτους! Δὲν περιμένουν οἱ καιροὶ ἔλεγε ὁ Θουκυδίδης! Οἱ καιροὶ οὐ μενετοί! Fugit inreparabile tempus ὁ Λατῖνος Βιργίλιος! Φεύγει καὶ δὲν ἐπιστρέφει ὁ χρόνος! Μὰ τίποτα ἀπὸ ὅλα τὰ σοφὰ ποὺ ἀκούστηκαν, μέσα στοὺς βραχεῖς αἰῶνες ποὺ κύλησαν ὡς σήμερα, δὲν μποροῦν νὰ μιλήσουν τόσο στὴν ψυχή , ὅσο αὐτὸ ποὺ τὸ χέρι τοῦ Χριστοστόμου Παύλου ἔγραψε στοὺς Ἐφεσίους: «Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι , ἀλλ᾿ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραὶ εἰσι » (Ἐφ. 5. 15, 16).
Πολύτιμος ὁ χρόνος καὶ ἀκριβός! Ἀπρόβλεπτος, δυσεύρετος, σπάνιος καὶ ταχὺς σὰν λεπτὸς ἀτμός, ὅπως λέγει ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος στὴν δική του Ἐπιστολή! Ἀτμίδα ὀλίγον φαινομένη ἡ ζωὴ καὶ ὁ χρόνος ποὺ κυλᾷ μαζί της! Παράταση! Στὶς πόσες παρατάσεις ἔχει φτάσει νὰ «παίζεται» ἡ ψυχή μου; Γιατί μιὰ διαρκῆ παράταση ἐλέους βιώνουμε ὅλοι μας, μικροὶ μεγάλοι, μικρότεροι καὶ μεγαλύτεροι! Δὲν ξεχάστηκε τὸ παραμικρὸ ἀπὸ ὅλα ὡς τὰ τώρα ζήσαμε! Σβήστηκαν ὅλα ὅσα ἐν μετανοίᾳ ἐξομολογηθήκαμε! Μόνα αὐτά! Δὲν ὑπάρχει χρόνος παραγραφῆς στὴν Θεία Δικαιοσύνη! Δὲν ξέχασε, μὰ μακροθύμησε ὁ Κύριος! Τηλαυγὴς ἡ ἐντολή Του, φωτίζουσα ὀφθαλμούς! Ὁ νόμος Του ἄμωμος! Ἡ μαρτυρία Του πιστὴ σοφίζουσα νήπια! (Ψαλμ. 18,8-9). Παράταση ἐλέους καὶ χρόνου! Καὶ ἐδῶ ἔρχεται νὰ μᾶς συναντήσει τὸ μεγάλο ἐρώτημα: Ἔχω ἄραγε χρόνο μπροστά μου;
Πολύτιμος ὁ χρόνος καὶ ἀκριβός! Ἀπρόβλεπτος, δυσεύρετος, σπάνιος καὶ ταχὺς σὰν λεπτὸς ἀτμός, ὅπως λέγει ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος στὴν δική του Ἐπιστολή! Ἀτμίδα ὀλίγον φαινομένη ἡ ζωὴ καὶ ὁ χρόνος ποὺ κυλᾷ μαζί της! Παράταση! Στὶς πόσες παρατάσεις ἔχει φτάσει νὰ «παίζεται» ἡ ψυχή μου; Γιατί μιὰ διαρκῆ παράταση ἐλέους βιώνουμε ὅλοι μας, μικροὶ μεγάλοι, μικρότεροι καὶ μεγαλύτεροι! Δὲν ξεχάστηκε τὸ παραμικρὸ ἀπὸ ὅλα ὡς τὰ τώρα ζήσαμε! Σβήστηκαν ὅλα ὅσα ἐν μετανοίᾳ ἐξομολογηθήκαμε! Μόνα αὐτά! Δὲν ὑπάρχει χρόνος παραγραφῆς στὴν Θεία Δικαιοσύνη! Δὲν ξέχασε, μὰ μακροθύμησε ὁ Κύριος! Τηλαυγὴς ἡ ἐντολή Του, φωτίζουσα ὀφθαλμούς! Ὁ νόμος Του ἄμωμος! Ἡ μαρτυρία Του πιστὴ σοφίζουσα νήπια! (Ψαλμ. 18,8-9). Παράταση ἐλέους καὶ χρόνου! Καὶ ἐδῶ ἔρχεται νὰ μᾶς συναντήσει τὸ μεγάλο ἐρώτημα: Ἔχω ἄραγε χρόνο μπροστά μου;
Ὅποιος τὸ ἀναρωτηθεῖ τοῦτο, παραμονὴ Πρωτοχρονιᾶς, τὴν ὥρα τῶν βεγγαλικῶν τοῦ γλεντιοῦ καὶ τῶν 52 δαιμόνων στόν... πράσινο βόρβορο, κάτι ἔχει καταλάβει...ἐκείνη ἀκριβῶς τὴν ὥρα ποὺ ἕνα ἀθῶο τραγουδάκι παιδικό, φεύγει ἀπὸ ὅλων μας τὰ χείλη:... ἦρθε ὁ νέος μὲ τὰ δῶρα μὲ τραγούδια καὶ χαρά... Ξέρουμε ὅλοι τὸν πραγματικὸ συνθέτη καὶ στιχουργὸ τούτου τοῦ τραγουδιοῦ, μὲ μεγάλες ἐπιτυχίες τοῦ παρελθόντος ὅπως τό: μιὰ ζωὴ τὴν ἔχουμε κι ἂν δὲν τὴν γλεντήσουμε... ἢ τό: γλέντα τὴ ζωή, ὅλοι δυὸ μέτρα θέλουν γῆ! Τώρα μιᾶς καὶ ἀναφερθήκαμε σὲ ἐργάτες τοῦ στίχου, νὰ θυμηθοῦμε κι ἕναν πραγματικὰ ἀξεπέραστο. Τὸν μεγάλο Γκάτσο ποὺ μέσα σὲ πολλὰ οὐράνια στιχουργήματα, ἔγραψε καὶ ἕνα γιὰ τὸν χρόνο:... Χρόνε νυχτοπούλι παγερό, κόβεις μὲ μαχαίρι τὸν καιρό, γρήγορα πετᾷς, πίσω δὲν κοιτᾷς τὸν ἀπάνω κόσμο τὸ μεγάλο...
Εἶχαν κάποτε λέγεται συνέδριο οἱ μισόκαλοι δαίμονες (σ.σ. διασκευὴ ἀπὸ προφορικὴ διήγηση τοῦ μακαριστοῦ Ἱεροκήρυκος τοῦ Παραδείσου Δημ. Παναγόπουλου). Ἡμερίδα μὲ κεντρικὸ θέμα: Ἀποτελεσματικότεροι τρόποι ἀπώλειας τῆς μισητῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς. Λίγο πρὶν ἐκδοθοῦν τὰ τελικὰ συμπεράσματα τοῦ συνεδρίου, μίλησαν οἱ παλαιοί, οἱ ἔμπειροι μὲ ἀμέτρητες ἐπιτυχημένες ἀποστολὲς καὶ ἀναρίθμητες χαμένες ψυχὲς στὸ δολιότατο ἐνεργητικό τους! Χειροκροτήθηκαν θερμὰ οἱ εἰσηγήσεις τους! Παλιὲς ἀλλὰ δοκιμασμένες συνταγές, ἐμπλουτισμένες ὅμως καὶ ἐνταγμένες στὶς ἀπαιτήσεις καὶ στὶς συνθῆκες τοῦ σήμερα! Νεοδαιμονικὲς ἢ μεταδαιμονικὲς δηλαδή!
-Νὰ πείθουμε συνεχῶς τοὺς ἀνθρώπους ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεὸς ὥστε ὅλα ἔπειτα νὰ ἐπιτρέπονται, ἡ μιὰ βασική. Ἡ δεύτερη θεμελιώδης εἰσήγηση: -Νὰ πείθουμε τοὺς ἄλλους, αὐτοὺς ποὺ μᾶς ξεφεύγουν ἀπ τὴν σπορὰ τῆς Ἀθεΐας, ὅτι ὑπάρχει κάποιος Θεός, σὰν ἀνώτερη δύναμη, ἀλλὰ ὅτι δὲν ὑπάρχει ὁ ἀρχηγός μας ὁ διάβολος καὶ ἡ κόλαση! Οὔτε δαιμόνια καὶ πόλεμος ἀόρατος! Ὅτι αὐτὰ εἶναι γιὰ τοὺς φανατικοὺς καὶ ἀμόρφωτους Χριστιανούς τους ὀπισθοδρομικοὺς τοὺς παλαιοπατερικούς...ὅτι μόνο ἡ ἀγάπη θὰ τοὺς σώσει καὶ ἡ χορεύουσα φιλανθρωπία τους...ὅτι δὲν εἶναι τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας ἀπαραίτητα! Ὅτι θὰ σωθοῦν μόνο μὲ τὸ κεράκι τους καὶ τὴν καλοσυνούλα τους! Ὅτι δὲν χρειάζονται οὔτε Ἐξομολόγηση -κυρίως αὐτό- οὔτε Θεία Κοινωνία... Σύνθημά μας πάντα: Ὅλα τὰ ἐφηῦραν οἱ παπᾶδες γιὰ νὰ κονομᾶνε! Βέβαια νὰ μὴν ξεχνᾶμε νὰ τοὺς προτρέπουμε νὰ κοινωνοῦν ἀνεξομολόγητοι γιὰ τὸ καλό...
Τέλειωσαν κάποια στιγμὴ οἱ «βαριὲς» εἰσηγήσεις. Χειροκρότημα ἄφθονο, ἐπευφημίες, ζητωκραυγές!
Ἀπὸ τὴν γαλαρία τῆς συνεδριακῆς στοᾶς, πετάχτηκε τότε ἕνας νέος σύνεδρος, νεόκοπος στὴν ψυχοφθορὰ καὶ στὴν πανουργία... Ζήτησε -ἡ ἀλήθεια μὲ περίσσιο θράσος- τὸν λόγο ἂν καὶ δὲν ἦταν στοὺς ἐγγεγραμμένους εἰσηγητές! Ἔγιναν διαβουλεύσεις στὸ προεδρεῖο. Κάποιοι ἔφεραν ἀντιρρήσεις γιὰ τὴν σκοπιμότητα μιᾶς τέτοιας παρέμβασης, ἀφοῦ ἡ ὥρα ἦταν ἤδη περασμένη καὶ οἱ σεβάσμιοι ἀρχιδαίμονες εἶχαν ἤδη μιλήσει. Τελικῶς ἀποφασίστηκε νὰ δοθοῦν αὐστηρὰ δύο λεπτὰ χαριστικῶς καὶ καταχρηστικῶς πρὸς τίς διατάξεις τοῦ καταστατικοῦ. Ἀνέβηκε λοιπὸν στὸ βῆμα ὁ νέος δαίμων.
-Παγκάκιστοι καὶ πανοῦργοι σύνεδροι, ξεκίνησε, κακὰ καὶ ὀλέθρια ὅλα αὐτὰ ποὺ ἀκούστηκαν καὶ μπράβο στοὺς προηγούμενους εἰσηγητές, ἀλλὰ ἐγὼ ἔχω νὰ προτείνω κάτι ἀκόμα πιὸ ἀποτελεσματικὸ καὶ ἄμεσα δραστικό! Δὲν θὰ ποῦμε τίποτα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ποὺ οἱ μεγάλοι μας καθοδηγητὲς εἰσηγήθηκαν! Δὲν θὰ ψυθυρίσουμε στοὺς μισητοὺς ἀνθρώπους, οὔτε ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός, οὔτε ὅτι δὲν ὑπάρχει διάβολος, οὔτε ὅτι δὲν χρειάζονται τὰ μυστήρια τοῦ Μανώλη... Τοὐναντίον θὰ τοὺς ποῦμε ὅτι ὅλα αὐτὰ ἀσφαλῶς καὶ ὑπάρχουν! Καὶ Ἐξομολόγηση ὑπάρχει καὶ Θεία Κοινωνία καὶ εἶναι ἀναγκαία!
-Αἶσχος , ντροπή σου! κατεβάστε τον κάτω! Ἄρχισαν μὲ ἄγριες φωνὲς νὰ φωνάζουν ἀπὸ τίς πρῶτες σειρές!Κάποιοι κινήθηκαν ἐναντίον του!
-Σταθεῖτε , δὲν τελείωσα ! Ἀφῆστε με νὰ ὁλοκληρώσω! Ναί, θὰ τοὺς ποῦμε ὅτι ὅλα αὐτὰ ὑπάρχουν, μὰ θὰ προσθέσουμε μὲ τρόπο ποὺ νὰ τοὺς πείσουμε κάτι ἀκόμα...ὅτι ἔχετε χρόνο, ἔχετε ἄφθονο χρόνο μπροστά σας, γιὰ νὰ τὰ κάνετε ὅλα αὐτά!
Σείστηκε ἡ αἴθουσα ἀπὸ τὸ χειροκρότημα! Ἄρχισε νὰ ξαναγράφεται τὸ τελικὸ συμπέρασμα τοῦ συνεδρίου. Ὁ τίτλος του: Ἔχετε χρόνο! Καὶ ὁ νέος σύνεδρος... πλέον ἀνήκει στὸ Δ.Σ....
Σείστηκε ἡ αἴθουσα ἀπὸ τὸ χειροκρότημα! Ἄρχισε νὰ ξαναγράφεται τὸ τελικὸ συμπέρασμα τοῦ συνεδρίου. Ὁ τίτλος του: Ἔχετε χρόνο! Καὶ ὁ νέος σύνεδρος... πλέον ἀνήκει στὸ Δ.Σ....
Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος γιὰ τὴν ψυχὴ μας ἀπὸ αὐτὸν τὸν τίτλο! Ἔχεις χρόνο! Μὰ καὶ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ γράφτηκαν στὶς μέσα σελίδες: Τώρα ἀγόρασε ἡδονὴ καὶ ἀπόλαυση! Πρόσκαιρο καὶ μάταιο γέμισε τὴν σακούλα σου! Κάποια στιγμὴ θὰ τὰ δεῖς καὶ αὐτά, τὰ τοῦ Θεοῦ! Ἔχεις χρόνο, νέος εἶσαι ἀκόμα! Θὰ ᾿ρθει καὶ ἡ δική τους ἡ ὥρα, μὰ ὄχι τώρα! Στιχάκι βγῆκε πάλι ! Θὰ ᾿ρθει καὶ ἡ δική τους ἡ ὥρα, μὰ ὄχι τώρα, ὄχι τώρα!
Ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρό! Ὄχι ὡς ἄσοφοι μὰ ὡς σοφοί! Πονηρὲς οἱ μέρες! Καὶ ὁ χρόνος γρήγορα πετάει, πίσω δὲν κοιτάει! Καλὴ χρονιά! Καλὴ μετάνοια!
Νώντας Σκοπετέας
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο μὲ τίτλο: "Πόσα χωρᾶνε σὲ ἕνα Ἀμὴν" ἐκδ. Ἱεραποστολικὸ Σωματεῖο "Πρόμαχος Ὀρθοδοξίας" 2019.
Διάθεση καὶ ἀπὸ τὸ Χριστιανικὸ βιβλιοπωλεῖο "Μέλισσα" στὴ Θεσσαλονίκη.
Τηλ. ἐπικοιν.: 231 020 2600 & 6979202600
Τηλ. ἐπικοιν.: 231 020 2600 & 6979202600
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου