Ο πρώτος τρανς αξιωματικός των ειδικών δυνάμεων του ναυτικού των ΗΠΑ και πλήθος γυναικών και ανδρών ομολογούν ότι η ΛΟΑΤΚΙ+ ιδεολογία κατέστρεψε τη ζωή τους

 

Και ενώ οι καταγγελίες της αποτυχημένης «λατρείας του φύλου»  παίρνουν έξω μορφή χιονοστιβάδας εμείς οργανώνουμε δράσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα αποδοχής, απαιτώντας κανείς να  μην αρθρώνει λόγο αλήθειας προς τα ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιά και τις οικογένειες που αναζητούν βοήθεια στα ψυχολογικά κενά, την κακοποίηση και τις κακές επιρροές.

Έχουν περάσει σχεδόν 10 χρόνια από τότε που ο Chris Beck (56 ετών τώρα), ένας βετεράνος των επίλεκτων US Navy SEALS, έκανε το coming out ως τρανς και έγινε διάσημος αρχίζοντας να ζει ως γυναίκα. Καθώς έγραφε το ABC News το 2013, ο Chris Beck αφού συνταξιοδοτήθηκε, άρχισε να ντύνεται γυναικεία στη προσπάθειά του «να κάνει το σώμα του να ταιριάζει με την ταυτότητά του».

Σήμερα 10 χρόνια αργότερα, έχει επανέλθει στην ανδρική του ταυτότητα και δηλώνει σε συνέντευξή του: «Όλα όσα μου συνέβησαν τα τελευταία 10 χρόνια κατέστρεψαν τη ζωή μου. Εγώ κατέστρεψα τη ζωή μου. Δεν είμαι θύμα. Εγώ τα προκάλεσα στον εαυτό μου, αλλά είχα βοήθεια. Αναλαμβάνω την πλήρη ευθύνη. Προσπαθώ τώρα να το διορθώσω».

Ο Chris Beck μετά από μία και μόνο συνεδρία του με ψυχολόγο, έλαβε ορμόνες. Τώρα καταλαβαίνει πως τον «χρησιμοποιούσαν» και τον «εκμεταλλεύτηκαν». Η ψυχολόγος, του πρότεινε μάλιστα να γράψουν και ένα βιβλίο μαζί και να γίνουν «εκατομμυριούχοι». (Κατέληξαν πράγματι να γράψουν ένα βιβλίο, που ονομαζόταν "Warrior Princess.")

Και συνεχίζει: «Μόλις τα παιδιά πουν «Είμαι αγοροκόριτσο» ή «Αυτό με κάνει να νιώθω άνετα», ο ψυχολόγος λέει, «ά, είσαι τρανς». Και την επόμενη μέρα, παίρνουν ορμόνες – τις ίδιες ορμόνες που χρησιμοποιούν για τον ιατρικό ευνουχισμό των παιδεραστών. Τώρα τις δίνουν σε υγιή 13χρονα. Σας φαίνεται αυτό σωστό;

Ο Chris Beck, έζησε 10 χρόνια ως η τρανς γυναίκα Kristin Beck , και τώρα καθώς είναι εκτός ορμονών για επτά χρόνια, ζήτησε συγγνώμη από τους Αμερικανούς διότι οι ορμόνες του πληρώθηκαν από  το δημόσιο. Για αυτόν το σύστημα της τρανς ιδεολογίας είναι «μια βιομηχανία δισεκατομμυρίων δολαρίων  που διακινούνται μεταξύ ψυχολόγων, χειρουργών, ορμονών, χημικών, μεταξύ θεραπειών παρακολούθησης. Υπάρχουν χιλιάδες κλινικές φύλου που ξεφυτρώνουν στη χώρα». «Είναι μια θρησκεία». Και συνέχισε: «Προσπαθούμε να σώσουμε τα παιδιά που παρασύρονται. Ό,τι βλέπετε στο CNN και αφορά  το πρόσωπό μου, μην πιστεύετε ούτε λέξη».

Ο Chris Beck  δεν είναι το μόνο περιστατικό που έλαβε λάθος καθοδήγηση, κακοποιήθηκε και έπεσε θύμα  της τρανς ιδεολογίας σε μια κρίσιμη στιγμή της ζωής του,  καθώς ο αριθμός των παιδιών που παρασύρονται στη δίνη της «μετάβασης φύλου» και της ομοφυλοφιλίας στις ΗΠΑ (σημ: γιατί μόνο από εκεί έχουμε επίσημα δεδομένα) αυξάνει συνεχώς. Το να μην έχει διαμορφώσει ένα παιδί τη ταυτότητά του σύμφωνα με την αντικειμενική πραγματικότητα είναι αποτέλεσμα της απουσίας οικογένειας, της «διαδικτυακής συμβουλευτικής» και της ιδεολογικά κατευθυνόμενης κοινωνικής καθοδήγησης. Πρόσφατη έρευνα του Reuters (2) διαπίστωσε ότι τουλάχιστον 121.882 ανήλικοι στις Ηνωμένες Πολιτείες ηλικίας μεταξύ 6-17 ετών διαγνώστηκαν με δυσφορία φύλου μεταξύ 2017 και 2021 και  αυτό είναι πιθανότατα «υπομέτρηση». Μόνο το 2021, υπήρξαν 42.167 διαγνώσεις, αύξηση σχεδόν 70% από το προηγούμενο έτος.

Για να επιβεβαιωθεί η επιπολαιότητα στην αντιμετώπιση των παιδιών που πάσχουν ψυχολογικά, έρχονται τώρα χιλιάδες νεαρές γυναίκες και άνδρες που κάποτε ταυτίζονταν ως το αντίθετο φύλο να απορρίψουν την διεμφυλική τους ταυτότητα και να επιστρέψουν στο φυσικό τους φύλο.

Στην εκδήλωση Re/Detrans Canada που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο York στο Οντάριο τον περασμένο μήνα, οι ερευνητές παρουσίασαν μια σειρά από μελέτες που έδειξαν ποσοστά επανόδου στο αρχικό φύλο από 2% έως σχεδόν 30%. Τρεις άλλες μελέτες από την Αγγλία δείχνουν ποσοστά μεταξύ 6,9% και 9,8%. Μια άλλη προς δημοσίευση μελέτη 774 νεαρών Καναδών και Αμερικανών αποκάλυψε ότι το 16% είχε σταματήσει τις θεραπείες μετάβασης του φύλου, αναφέροντας «ανησυχίες για την υγεία, αλλαγή στην αίσθηση του εαυτού τους και κόστος».

Αυτά τα ποσοστά έρχονται σε έντονη αντίθεση με το «λιγότερο από 1% μετάνοια», ποσοστό που δηλώνεται από τους τρανς ακτιβιστές και τα μέσα ενημέρωσης. Το Reddit, ένα διαδικτυακό φόρουμ συζήτησης που στις αρχές του 2022 ήταν ο 9ος ιστότοπος με τις περισσότερες επισκέψεις στον κόσμο, διαθέτει ένα «Detrans» chatroom (ή «Subreddit») το οποίο έχει επί του παρόντος πάνω από 40.000 μέλη.

Πέρα από τον Chris Beck που ως ώριμος ενήλικας κατάφερε να προσδιορίσει τα σημεία όπου παγιδεύτηκε, πολλά νέα παιδιά μίλησαν δημόσια για την απελπιστική εμπειρία της μετάβασής τους, την πίεση από γιατρούς και ψυχιάτρους και την εμπειρία των φαρμάκων και της «χειρουργικής αλλαγής».

Οι μαρτυρίες των  παιδιών που επανέρχονται στο φύλο τους έχουν εκραγεί τα τελευταία πέντε χρόνια και από πολλές από αυτές αναδύονται ευδιάκριτες ομοιότητες. Ενώ τα αίτια της έμφυλης δυσφορίας είναι πολύπλοκα και πολύπλευρα, οι πολιτισμικές και θεσμικές επιρροές που υπάγονται στη ιδεολογία υπέρ των τρανσέξουαλ έχουν γίνει οι πρωταρχικοί παράγοντες που συμβάλλουν στη σύγχυση σχετικά με το βιολογικό φύλο που εμφανίζουν χιλιάδες έφηβοι.

• Η Daisy Strongin από την ηλικία των 15 έως τα 22 «μετέβαινε» από γυναίκα σε άνδρα. Είχε κατάθλιψη και χαμηλή αυτοεκτίμηση. «Όταν ένα παιδί περνάει 14 ώρες την ημέρα στο διαδίκτυο πιθανότατα στην πραγματική ζωή δεν έχει πολλούς φίλους και νιώθει αποξενωμένο. Έτσι ένιωθα εγώ», είπε.
  Σύντομα ανακάλυψε τον κόσμο του «genderqueer» και της «ρευστότητας φύλου» στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης και άρχισε να ακολουθεί στενά τους «τρανς influencers». Η Strongin έκανε ενέσεις τεστοστερόνης και τελικά υποβλήθηκε σε διπλή μαστεκτομή. Σύντομα, άρχισε να μετανιώνει για την απόφασή της. «Ήταν τόσο δύσκολο να κοιτάξω στον καθρέφτη, ένιωθα ακόμη μεγαλύτερη αποσύνδεση μεταξύ του μυαλού μου και του σώματός μου από ό,τι πριν», είπε. «Ένιωθα σαν να βρισκόμουν σε κάποιο περίεργο καθαρτήριο φύλου». Τώρα απορρίπτει τη θεωρία του φύλου και την νέα ταυτότητα φύλου, αποκαλώντας τα «απάτη». Η Daisy Strongin είναι τώρα 24 ετών και νιόπαντρη με ένα γιο.
• Η KC Miller άρχισε να παίρνει τεστοστερόνη στα 16 της και υποβλήθηκε σε διπλή μαστεκτομή έξι μήνες μετά την έναρξη των ενέσεων. Μυήθηκε στην ιδεολογία του φύλου μέσω επιρροών στο YouTube. Παρατήρησε ότι οι θεραπείες τεστοστερόνης της προκαλούσαν σοβαρή τριχόπτωση και αποφάσισε να αποσυρθεί. Τώρα παραδέχεται ότι η «κοινωνική μετάδοση» έπαιξε ρόλο για να την πείσει για τη μετάβαση. «Όσο περισσότεροι detransitioners μιλούμε ανοιχτά, τόσο περισσότεροι θα νιώθουν άνετα να δηλώσουν την μετάνοιά τους», λέει Η KC Miller. «Θα δούμε ένα τεράστιο κύμα».
• Η Chloe Cole πήρε αναστολείς εφηβείας και τεστοστερόνη σε ηλικία μόλις 13 ετών. Είχε διαγνωστεί με αυτισμό και ΔΕΠΥ σε ηλικία 7 ετών και περνούσε πολύ χρόνο χωρίς επίβλεψη στο διαδίκτυο, όπου εκτέθηκε στην ιδεολογία του φύλου. Όταν άρχισε να αμφισβητεί την ταυτότητα φύλου της, το ιατρικό προσωπικό την οδήγησε γρήγορα στη μετάβαση και οι γονείς της πιέστηκαν να την υπογράψουν. Υποβλήθηκε σε διπλή μαστεκτομή στα 13 της και εξακολουθεί να υποφέρει από τις ιατρικές επιπλοκές μέχρι σήμερα, πέντε χρόνια αργότερα. Η Chloe Cole μετάνιωσε για την απόφασή της και έγινε ακτιβίστρια υπέρ της προστασίας των παιδιών από τις διαδικασίες μετάβασης.
• Η Helena Kerschner πάλευε με «κατάθλιψη, απομόνωση, αυτοτραυματισμό, διατροφικές διαταραχές και σκέψεις αυτοκτονίας» ως νεαρή έφηβη. Στα 13 της, εκτέθηκε στην ιδεολογία του φύλου μέσω του Tumblr. Στα 18 της άρχισε να παίρνει τεστοστερόνη και σύντομα άρχισε να έχει κρίσεις ανεξέλεγκτου θυμού. Κατέφυγε τελικά σε μια ψυχικής υγείας όπου διαγνώστηκε με οριακή διαταραχή προσωπικότητας και ψύχωση. Δεκαεπτά μήνες αργότερα, αποφάσισε να σταματήσει να παίρνει τεστοστερόνη και τα συμπτώματά της αμέσως υποχώρησαν. Η Kerschner σημείωσε ότι κανένας ιατρός δεν την προειδοποίησε ότι οι ορμόνες θα μπορούσαν να προκαλέσουν αυτά τα συμπτώματα.
• Η Camille Kiefel είχε ένα τραυματικό γεγονός στην παιδική της ηλικία που την έκανε να νιώθει άβολα και ευάλωτη ως γυναίκα και ήθελε να φαίνεται «ανδρόγυνο άτομο». Αφού εκτέθηκε στην ιδεολογία της ταυτότητας φύλου στο κολέγιο, άρχισε να προσδιορίζεται ως μη δυαδική, αλλά όχι ως τρανς. «Πάλεψα με σοβαρή ψυχική ασθένεια και αυτοκτονικό ιδεασμό», λέει. Μετά από δύο μόνο ραντεβού με επαγγελματίες ψυχικής υγείας, της συνέστησαν να κάνει διπλή μαστεκτομή. Η διαδικασία την έκανε να υποφέρει από οξύ άγχος και τώρα μηνύει τους επαγγελματίες υγείας για αυτό που αποκαλεί «μια αποτρόπαια λανθασμένη διάγνωση». «Δεν θέλω αυτό που συνέβη σε μένα να συμβεί σε κάποιον άλλο», λέει.
• Η Grace Lidinsky-Smith περιέγραψε ένα αίσθημα ευφορίας όταν άρχισε να παίρνει τεστοστερόνη. Σύντομα αφαίρεσε και τα δύο στήθη της. Στη συνέχεια, όμως, παρουσίασε «έντονη απελπιστική τάση για αυτοκτονία». Τελικά σταμάτησε να παίρνει ορμόνες και άρχισε να χρησιμοποιεί ξανά το όνομα γέννησής της. «Είναι σημαντικό να αποδεχτώ τον εαυτό μου όπως είμαι αντικειμενικά», είπε.
• Η Cat Cattinson άρχισε να παίρνει ορμόνες και τις περιέγραψε ως «ένα από τα καλύτερα αντικαταθλιπτικά που είχε πάρει». Αλλά μετά από τρεις μήνες, η φωνή της έγινε δραματικά βαρειά. «Τίποτα δεν έβγαινε εκτός από αέρα και μούκρισμα», είπε. Σταμάτησε να πηγαίνει σε κοινωνικές εκδηλώσεις και να τραγουδά στη σκηνή, κάτι που στο παρελθόν ήταν ένα από τα πάθη της. Αφού πίστεψε ότι η μετάβαση θα έλυνε την κατάθλιψή της, σύντομα ανακάλυψε ότι στην πραγματικότητα την έκανε χειρότερη. Η Cattinson σταμάτησε να παίρνει ορμόνες.
• Η Keira Bell μεγάλωσε σε ένα προβληματικό σπίτι στο Ηνωμένο Βασίλειο και δεν είχε πολλούς φίλους στα εφηβικά της χρόνια. Αποφάσισε ότι ήθελε να γίνει αγόρι στα 15 της, αλλά αυτό που δηλώνει ότι συνέβαινε πραγματικά είναι ότι ήταν «ανασφαλής στο σώμα της, είχε βιώσει γονεϊκή εγκατάλειψη, ένιωθε αποξενωμένη από τους συνομηλίκους της, υπέφερε από άγχος και κατάθλιψη και πάλευε με σεξουαλικό της προσανατολισμό». Πήγε σε μια κλινική της Εθνικής Υπηρεσίας Υγείας στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου της έδωσαν αναστολείς της εφηβείας στα 16, τεστοστερόνη στα 17 και διπλή μαστεκτομή στα 20. «Ήμουν ένα δυστυχισμένο κορίτσι που χρειαζόταν βοήθεια», γράφει. «Αντίθετα, με αντιμετώπισαν σαν πείραμα». Αφού αποφάσισε να επανέλθει στο φύλο της, μήνυσε την κλινική του NHS που την αντιμετώπισε και κέρδισε την υπόθεσή της.
• Η KathyGrace Duncan μεγάλωσε σε ένα κακοποιητικό σπίτι και άρχισε να πιστεύει ότι δεν είναι «ασφαλές» να είσαι γυναίκα. Άρχισε να παίρνει ορμόνες στα 19 της στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και άλλαξε το όνομά της σε Keith. Έντεκα χρόνια αργότερα, η άποψή της αμφισβητήθηκε από έναν φίλο της από την εκκλησία και αποφάσισε να ξεκινήσει την διαδικασία επανόδου στο φύλο της. Η KathyGrace Duncan εργάζεται τώρα για να βοηθήσει τις γυναίκες να ανακτήσουν τη θηλυκότητά τους σε μια περίοδο κρίσης ταυτότητας στον πολιτισμό μας.
• Ο Walt Heyer ντύθηκε με κοριτσίστικα ρούχα ως τετράχρονο αγόρι επανειλημμένα από τη γιαγιά του. Αργότερα κακοποιήθηκε σεξουαλικά από τον θείο του, κάτι που τον έκανε να μην θέλει να είναι άρρεν παιδί. Φορούσε κοριτσίστικα ρούχα και ευχόταν να είναι κορίτσι. Ως ενήλικας, άρχισε να ζει δύο ξεχωριστές ζωές ως παντρεμένος και ως ντυμένος γυναικεία. Τελικά αποφάσισε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση μετάβασης σε ηλικία 40 ετών και ο γάμος του έληξε σύντομα. Μετά από οκτώ χρόνια ζωής ως γυναίκα, ήταν ακόμη σε απελπισία για την ταυτότητα φύλου του. Τελικά έλαβε συμβουλές για το συναισθηματικό του τραύμα και θεραπεία. Έφυγε από το κατασκευασμένο φύλο σε ηλικία 50 ετών και τώρα παρέχει υποστήριξη σε άλλους μέσω πολυάριθμων βιβλίων και της θεραπευτικής πρωτοβουλίας του.
• Η Elle Palmer είχε μια τραυματική διαδικτυακή σεξουαλική εμπειρία ως νεαρή έφηβη, η οποία, όπως λέει, κλόνισε πολύ την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή της. Άρχισε να παίρνει τεστοστερόνη όταν ήταν 16 ετών, αλλά άρχισαν να πέφτουν τα μαλλιά της και σύντομα αποφάσισε να σταματήσει. «Αν πήγαινα σε έναν καλό θεραπευτή, αν πήγαινα σχολείο, αν είχα φίλους και είχα ουσιαστικές σχέσεις με ανθρώπους εκτός διαδικτύου, ξέρω ότι θα μπορούσα να συμβιβάσω τη γυναικεία μου ταυτότητα με τον εαυτό μου όπως ήμουν», λέει. «Απλώς ζούσα τόσο αποκομμένη από το σώμα μου και τόσο αποκομμένη από αυτό που πραγματικά ήμουν».
• Η Luca Hein υπέφερε από προβλήματα ψυχικής υγείας στα 15 της, συνεπεία των οποίων ένιωθε δυσφορία με το σώμα της. Ένας θεραπευτής ενθάρρυνε το coming out ως τρανς και στα 16 της υποβλήθηκε σε διπλή μαστεκτομή. Στους γονείς ειπώθηκε πως διατρέχει υψηλό κίνδυνο αυτοκτονίας εάν δεν έκανε μετάβαση. Παρουσίασε αλλαγές στη φωνή και στο σώμα της ως αποτέλεσμα των ορμονών. Τώρα στα 20 της, δηλώνει πως μετανιώνει που άκουσε τους γιατρούς, οι οποίοι την παραπλάνησαν και την παρέσυραν σε μη αναστρέψιμη βλάβη στο σώμα της.
• Η Laura Becker διαγνώστηκε ως παιδί με αναπτυξιακή διαταραχή στο φάσμα του αυτισμού. Επίσης, κακοποιήθηκε «λεκτικά, συναισθηματικά και ψυχολογικά». Άρχισε να έχει κοινωνικό άγχος και αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Άρχισε επίσης να βλέπει πορνογραφία, το οποίο της δημιούργησε «μισογυνική άποψη για τις γυναίκες». Άρχισε να ταυτίζεται ως «genderqueer» λόγω επιρροής στο Tumblr. Ένας ψυχίατρος της διέγνωσε δυσφορία φύλου μετά από δύο μόνο επισκέψεις και είπε ότι είχε «κατάλληλη κρίση» για να κάνει διπλή μαστεκτομή. Άρχισε επίσης να παίρνει τεστοστερόνη, η οποία «κλιμάκωσε τα συναισθήματα απόγνωσης και απελπισίας της». Μετάνιωσε για την απόφασή της και είναι απογοητευμένη με την ιατρική καθοδήγηση που έλαβε.
• Ο Abel Garcia μεγάλωσε από τον παππού και τη γιαγιά του και λέει ότι «δεν είχε ανδρικό πρότυπο στην οικογένειά του». Ο μεταβαλλόμενος τρόπος ζωής με τον οποίο μεγάλωσε δυσκόλεψε το να κάνει φίλους. Έμαθε για τον trans τρόπο στα social media. Όταν μετακόμισε στους γονείς του, ο πατέρας του τον ανάγκασε να δει μια πόρνη για να τον «θεραπεύσει». Η εμπειρία τον τραυμάτισε. Είδε έναν θεραπευτή και έμεινε «έκπληκτος με το πόσο γρήγορα ο θεραπευτής τον επιβεβαίωσε ως τρανς, παρά τα ανάμεικτα συναισθήματά του». Άρχισε να παίρνει οιστρογόνα και του εμφύτευσαν χειρουργικά στήθη στο στήθος. Τρεις μήνες αργότερα, συνειδητοποίησε ότι είχε κάνει ένα λάθος. Έκτοτε υπέφερε από μια πληθώρα επιπλοκών στην υγεία του ως αποτέλεσμα της λήψης οιστρογόνων. «Πρέπει προφανώς να δώσουμε στους ανθρώπους την πραγματική βοήθεια που έχουν ανάγκη, και όχι να επιβεβαιώσουμε την ψευδαίσθηση που έχουν και ό,τι εμείς τους ταΐζουμε», είπε.
• Η Laura Beth Perry Smalts πίστευε ότι ήταν ένας άντρας που γεννήθηκε στο σώμα μιας γυναίκας και ένιωθε ότι «απλώς έπρεπε να φτιάξει το σώμα». Άρχισε να παίρνει ανδρικές ορμόνες και υποβλήθηκε σε διπλή μαστεκτομή και υστερεκτομή. Αργότερα μετάνιωσε για την απόφασή της και παντρεύτηκε έναν άντρα. Σήμερα είναι «βαθιά προβληματισμένη από την έλλειψη ιατρικής επίβλεψης και την ευκολία με την οποία οι νέοι μπορούν να λάβουν ορμόνες αντίθετου φύλου και χειρουργικές επεμβάσεις». «Είναι τόσο τρελό όταν κοιτάζω πίσω. … Πού βρίσκονται οι γιατροί που όφειλαν να πουν, «περίμενε ένα δευτερόλεπτο, αυτό δεν είναι καλό για το σώμα σου;» αναρρωτιέται.
• Η Dagny άρχισε να έχει δυσφορία φύλου όταν ήταν περίπου 12 ετών, καθώς ένιωθε δυσκολία με το αναπτυσσόμενο σώμα της. Επηρεάστηκε από άτομα που γνώρισε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που την ενθάρρυναν να ταυτιστεί ως τρανς. Σύμφωνα με το LifeSiteNews, «δεν επιθυμεί πλέον να προχωρήσει σε «μετάβαση» και στενοχωριέται που άλλοι νέοι με δυσφορία φύλου πιστεύουν ότι δεν έχουν άλλη επιλογή. «Ήρθε η ώρα να το αλλάξει αυτό», είπε. «Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε πόσο πόνο και αρνητικότητα προκαλεί αυτό το αφήγημα».
• Η Michelle Alleva είχε έντονο bullying στο σχολείο ως παιδί και το τραύμα την οδήγησε σε πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση. Άρχισε να βρίσκει φίλους στο διαδίκτυο σε μέρη όπως το Tumblr, όπου συνδέθηκε με μια κοινότητα LGBT. Αφού αρχικά αυτοχαρακτηρίστηκε ως ασεξουαλική, ανέπτυξε την άποψη ότι θέλει να αλλάξει το σώμα της για την οποία ελάμβανε συνεχή διαβεβαίωση από το διαδίκτυο, ότι δηλαδή έπρεπε να ξεκινήσει τη μετάβαση φύλου. Ξεκίνησε την τεστοστερόνη στα 20 της και υποβλήθηκε σε διπλή μαστεκτομή δύο χρόνια αργότερα. Μετά από ένα αρχικό ψυχικό ανέβασμα, σύντομα άρχισε να βιώνει έντονη κατάθλιψη. Διαγνώστηκε με διαταραχή του φάσματος του αυτισμού, ΔΕΠΥ και συμπτώματα μετατραυματικού στρες. Τρία χρόνια αργότερα, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, έχοντας μια σημαντική επιδείνωση, συνειδητοποίησε ότι η διεμφυλική της ταυτότητα δεν έλυνε τα προβλήματα ψυχικής της υγείας και άρχισε την αποκατάσταση του φύλου της.
• Η Arianna Armor υιοθετήθηκε από χριστιανούς γονείς και πήγαινε στην εκκλησία κάθε Κυριακή, αλλά η πίστη δεν είχε επίδραση στη ζωή της και άρχισε να αυτό-προσδιορίζεται ως λεσβία ήδη από τα επτά της χρόνια. Πέρασε τα επόμενα 14 χρόνια με αυτόν τον τρόπο, και κατόπιν για άλλα δύο χρόνια ταυτιζόταν ως τρανς. Είχε χάσει την χριστιανική πίστη της και έπασχε από κατάθλιψη και εθισμό στα ναρκωτικά. Της έγινε πρόσκληση να επιστρέψει στην εκκλησία το 2019 και αποφάσισε να εγκαταλείψει την τρανς ταυτότητά της αφού πέρασε πολύ χρόνο στην προσευχή και στην ανάγνωση της Αγίας Γραφής. «Όλα ήρθαν μέσα από μια συνειδητή επιλογή», λέει. «Αποφάσισα να ακολουθήσω τον Χριστό».
• Ο Samuel Jordan μεγάλωσε σε ένα χριστιανικό σπίτι και ονειρευόταν να γίνει θεολόγος. Αλλά κακοποιήθηκε σεξουαλικά από ένα μέλος φιλικής οικογένειας σε ηλικία οκτώ ετών. Μετά από επανειλημμένες κακοποιήσεις, άρχισε να εξερευνά ως έφηβος την ομοφυλοφιλία. Είχε ένα άσχημο επεισόδιο με τη μητέρα του που πέθανε γρήγορα και μετά με τον πατέρα του που έφυγε με μια άλλη γυναίκα, και ο Samuel βρήκε παρηγοριά στην ομοφυλοφιλική κοινότητα, σύντομα άρχισε να ταυτίζεται ως γυναίκα και έβαλε εμφυτεύματα στήθους. Απέτυχε στο κολέγιο, και χρειαζόταν ένα μέρος για να μείνει. Τον παρέλαβε ένας φίλος υπό τον όρο να επιστρέψει στην εκκλησία. Κατά τη διάρκεια μιας λειτουργίας ήλθε σε επίγνωση του εαυτού του, μεταστράφηκε και αφαίρεσε τα εμφυτεύματα. Ένιωσε πως «ο Θεός του είπε «Εσύ πρέπει απλώς να πεις το Ναι, και εγώ θα σου δείξω ότι είμαι ο Θεός και έχω τη δύναμη να σε φτιάξω».
  
• Ο Jeffrey McCall δεχόταν bullying ως παιδί και στα 15 του ζούσε τον ομοφυλοφιλικό τρόπο ζωής. Όταν οι σχέσεις του με τους άλλους άντρες τελείωναν και τον άφηναν άδειο, στράφηκε στην χρήση ναρκωτικών για να τα βγάλει πέρα. Τελικά η εσωτερική του αναταραχή τον οδήγησε στο να αποκτήσει μια διεμφυλική ταυτότητα ως «Scarlet». Αυτό τον οδήγησε σε ένα συνεχές πρόγραμμα ασωτίας με άλλους άντρες και σε εμφανίσεις σε drag show. Τελικά ήρθε σε επαφή με δύο υπεύθυνα άτομα, έναν καθηγητή κολεγίου και έναν ιερέα, οι οποίοι τον ενθάρρυναν στο ταξίδι της πίστης του, παρά το γεγονός ότι συνέχιζε να ζει μια διπλή ζωή εντός και εκτός εκκλησίας. Ένα βράδυ, κατέρρευσε και ρώτησε τον Θεό, «Θα ζήσω ποτέ για Σένα;» Άκουσε μέσα του Εκείνον να απαντά: «Ναι, θα ζήσεις για μένα». Ο McCall εγκατέλειψε σύντομα τον τρανς και ομοφυλοφιλικό τρόπο ζωής.

«Είχα πολλά να διαχειριστώ», λέει. «Έπρεπε να εξηγήσω στους ανθρώπους ότι δεν επρόκειτο απλά να γίνω «straight». Είχα κάνει μια επιλογή να μην ακολουθώ άλλο την αμαρτία. Η αλκοολική, τρανσέξουαλ, ομοφυλοφιλική, εξαρτημένη από τα ναρκωτικά ζωή που είχα δεν ήταν αυτό για το οποίο με είχε δημιουργήσει ο Θεός». 

Πηγές:

1. https://ifamnews.com/en/another-detransitioner-exposes-the-gender-cult

2. https://washingtonstand.com/commentary/under-the-radar-the-detransitioner-movement-is-surging?inf_contact_key=cfdbc73bbc3b4726de16208b002459f81b0a3f0fd3ee5d9b43fb34c6613498d7

πηγή: https://mumdadandkids.gr/

«Πᾶνος»