Ἀντώνιος Βασιλειάδης: Πατέρες ἢ Πατριοί

 

Γράφει ὁ Ἀντώνιος Βασιλειάδης

 

Ὅσα βιώνουμε σήμερα ὡς μέλη τῆς ὀρθοδόξου (μιᾶς καὶ μόνης ἐκκλησίας) εἶναι πρωτοφανῆ σὲ τραγικότητα.
 

Δὲν πιστεύουμε πιὰ στὰ μάτια μας.
 

Δίνουν τὴν ἐντύπωση πὼς διόλου δὲν νοιάζονται γιὰ τὶς συνέπειες ἐκεῖνες ποὺ ἀναφέρει ὁ Χριστὸς γιὰ ὅσους σκανδαλίζουν τοὺς «ἐλαχίστους ἀδελφούς» Του.
 

Παρατηροῦμε ὅτι γίνεται ἀγῶνας, ποιός θὰ προβεῖ σὲ ἐντυπωσιακότερες δηλώσεις πρὸς «τέρψιν καὶ χαρὰν» τῶν πολιτικῶν προσώπων, καὶ ὄχι μόνο, ἀδιαφορῶντας παντελῶς γιὰ τὴν πνευματικὴ ζημία ποὺ προκαλοῦν.
 

Ξεχνοῦν, ὡς φαίνεται, τὴν ἄποψη τοῦ Μακεδονομάχου Μητροπολίτου Γερμανοῦ Καραβαγγέλη, ὅτι ἡ πολιτικὴ εἶναι αἰσχρὴ καὶ οἱ πολιτικοὶ αἰσχρότεροι!
 

Δείχνουν καὶ δὲν κρύβονται πιὰ ὅτι ταυτίστηκαν μαζί τους.
 

Ὑπάρχει ὡς φαίνεται σχέση ἐξάρτησης, μοῦ δίνεις - σοῦ δίνω.
 

Καὶ αὐτὸ ἀδιάφορο ἂν θέματα πίστεως δογματικὰ ποὺ καταδεικνύουν ὅτι «Θεὸς τὸ κινδυνεύομενον», τὰ ἀντιπαρέρχονται ὡς ἐπουσιώδη καὶ δὲν τὰ δίδουν καμιὰ σημασία.
 

Καὶ ὅμως ὑπῆρξαν Ἱεράρχες ποὺ στὸ 2016, μὲ τὴν λεγομένη οἰκουμενικὴ σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, εἶχαν τὸ θάρρος  τόλμησαν νὰ ἐκφράσουν τὶς ἀντιθέσεις τους ἐπιδεικνύοντας εὐθιξία ὀρθοδόξου Ἱεράρχου ὡς ὄφειλαν γιὰ τὰ μεγάλα δογματικὰ θέματα ποὺ τραυματίζονταν ἀπὸ αὐτὴν τὴν σύνοδο.
 

Σήμερα οἱ ἴδιοι, κατὰ τὸ λαϊκῶς λεγόμενο, κατάπιαν τὴ γλῶσσα τους.
 

Καὶ ἀντὶ νὰ τονίζουν τὴν ἀνάγκη τῆς ἐμμονῆς καὶ παραμονῆς στὶς παραδόσεις τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας μας, κατὰ τὸ «στήκετε καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις», ὅπως παραγγέλνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, αὐτοὶ ἐθελοτυφλοῦν στὶς ὁλοφάνερες ἐκτροπὲς ἀπὸ τὶς γραμμὲς τῶν μεγάλων ἐκκλησιαστικῶν πατέρων μας ἐκ μέρους Πατριαρχῶν καὶ ἄλλων Ἱεραρχῶν τῶν ἡμερῶν μας, χωρὶς νὰ προβαίνουν στὸν ἀναγκαῖο ἔλεγχο.
 

Καὶ νὰ σκεφτεῖ κανεὶς ὅτι ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γιά τὴν πολὺ πιὸ μικρὴ ὑπόθεση ἀδικίας σὲ βάρος μιᾶς χήρας, δὲν δίστασε νὰ ἐλέγξει ὁλόκληρη αὐτοκράτειρα!
 

Ἄλλοι καιροὶ ὡς φαίνεται!
 

Ἀντὶ τούτου ἐπιδίδονται σὲ ἀγῶνα «ντελάλη τῶν ἐντολῶν τῶν ἀθέων ἢ ἀθεόφοβων πολιτικῶν.
 

Παρατηρεῖται ἀκόμη τὸ φαινόμενο, πιστοὶ νὰ αἰσθάνονται τὴν ἀνάγκη νὰ ἀλλάξουν πνευματικὸ γιατί δὲν τοὺς ἀναπαύει τὴν συνείδηση, ἡ προτροπὴ ποὺ τοὺς γίνεται ἀπὸ πνευματικοὺς γιὰ νὰ κάνουν τὸ ἐμβόλιο!
 

Μὰ καὶ ἡ ἀδιαφορία ποὺ δείχνουν γιὰ τὸ πλῆθος τῶν ἐν ἀναστολῇ τελούντων ὑγειονομικῶν ὑπαλλήλων εἶναι δεῖγμα καὶ ἀπόδειξη τῆς ἔλλειψης πατρικοῦ ἐνδιαφέροντος.
 

Καὶ εὔλογα διερωτᾷται κανείς:
 

Εἶναι ἀληθινοὶ πατέρες;
 

Ἐπιτρέπεται ἕνας πατέρας νὰ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὰ παιδιά του καὶ νὰ τοὺς ἀποδίδει  ἀπαράδεκτους χαρακτηρισμοὺς ὅταν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος θεωροῦσε τὸν ἑαυτό του ὀφειλέτη «σοφοῖς καὶ ἀνοήτοις;»
 

Καὶ ὅταν οἱ πατέρες ἀδιαφοροῦν ἀποδεδειγμένα γιὰ τὰ παιδιά τους, (εἰπώθηκε τὸ ἀπαράδεκτο ἀπὸ ἕναν θλιβερὸ ἐπίσκοπο ...... ἂς γίνουν Ἰεχωβάδες οἱ ἀνεμβολίαστοι!) ἐπιτρέπεται νὰ ἀπαιτοῦν ἀπὸ αὐτὰ σεβασμό;
 

Ποιός εἶναι σπουδαιότερος θρόνος γιὰ αὐτούς; Ὁ θρόνος ποὺ κατέχουν ὡς ἐπίσκοποι ἢ ὁ θρόνος τῶν ψυχῶν τῶν πιστῶν, ἀπὸ τὸν ὁποῖο, λόγῳ τῆς συμπεριφορᾶς των, γκρεμίζονται;
 

Πῶς αἰσθάνονται μὲ τὰ φανταχτερά τους ἄμφια κατὰ τὰ συλλείτουργα ἐπὶ τῶν ὀνομαστηρίων τους ὅταν ξέρουν ὅτι ὁ λαὸς ὑποφέρει πεινᾷ καὶ πονᾷ, μὰ προπαντὸς στερεῖται τὸ θεόσδοτο δῶρο τῆς ἐλεύθερης ἐπιλογῆς του; (ποὺ ἂς σημειωθεῖ ἀρχικὰ τόνισαν ὅτι θὰ τὸ σεβαστοῦν).
 

Καὶ νὰ φανταστεῖ κανεὶς πὼς ἕνας Θεὸς παντοδύναμος στέκεται ἀδύναμος μπροστὰ στὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου σεβόμενος τὴν ἐπιλογή του!
 

Πατέρες ἂν θέλετε νὰ εἶστε καὶ ὄχι μόνο νὰ λέγεστε πατέρες, ἂν θέλετε νὰ εἶστε πραγματικοὶ καὶ γνήσιοι πατέρες καὶ ὄχι πατριοί, ἀλλάξτε στάση καὶ συμπεριφορά.
 

Καὶ ἂν φτάσατε νὰ μὴν ντρέπεστε τοὺς ἀνθρώπους, τοὐλάχιστον φοβηθεῖτε τὸν Θεὸ γιατί «φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος».
 

Ἡ ἐποχή μας θὰ σᾶς ἤθελε ἀποψιλωμένους ἀπὸ τὰ πολλὰ καὶ φανταχτερὰ ἄμφια.
 

Τί σκέπτεστε νὰ κάνετε γιὰ τοὺς ἐν ἀναστολῇ καὶ τοὺς χαμηλοσυναταξιούχους ποὺ θὰ τιμωρηθοῦν ἀπὸ τὴν πολιτεία μὲ πρόστιμο 100 εὐρὼ κάθε μῆνα ἐπειδὴ δὲν θὰ δεχθοῦν τὸ ἐμβόλιο;
 

Κάντε τὴν ἀρχή. Παράδειγμα θέλει ὁ λαός.
 

Δῶστε του τὴν εὐκαιρία νὰ μιλήσει γιὰ ἐσᾶς μὲ καμάρι καὶ χαρά.
 

Ὁ λαός μας χρειάζεται ποιμένες, καὶ ὄχι πατριούς.
 

Σεῖς στὰ κηρύγματά σας μᾶς τονίζετε τὴν ἀνάγκη μετανοίας, τώρα καὶ ἐμεῖς μὲ τὴν σειρά μας ὡς «λίθοι κράζοντες,- κατὰ τὸν ποιητὴ καὶ ἡ πέτρα ποὺ πατᾷς κλείνει φωνὴ καὶ ἀφτήνη» - σᾶς παρακαλοῦμε νὰ ἀναθεωρήσετε καὶ νὰ ἀλλάξετε στάση, γίνετε παράδειγμα μετανοίας, ποὺ μέχρι στιγμῆς δὲν ἔχουμε δεῖ καὶ τότε θὰ βροῦμε καὶ ἐμεῖς τὸν δρόμο νὰ σᾶς ἀκολουθήσουμε.
 

Δῶστε παράδειγμα μετανοίας πρῶτα ἐσεῖς, γιὰ ὅσες παραλείψεις, γιὰ ὅσους συμβιβασμούς, γιὰ ὅσες ὑποχωρήσεις καὶ ἀβαρίες σὲ βάρος τῆς πίστης μας, γιὰ ὅσες προδοσίες ἔγιναν εἴτε ἑκούσια εἴτε ἀκούσια ὁποθενδήποτε κατόπιν φοβερῶν πιέσεων, φαντάζομαι.
 

Γνωρίζετε πιστεύω πὼς τὸ παράδειγμα εἶναι ἡ καλύτερη καὶ ἀποτελεσματικότερη μέθοδος διδασκαλίας.
 

Διαφορετικὰ οἱ λόγοι σας θὰ γίνουν αἰτία νὰ σᾶς ζητηθεῖ λόγος ἀπὸ τὸν Θεό.
 

Στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία γίνεται λόγος γιὰ κάποιον Ἐκηβόλιο, «τὸν τοῖς ἤθεσι τῶν βασιλέων ἑπόμενος, ἐπὶ μὲν Κωνσταντίνου διαπύρως χριστιανίζειν υπεκρίνετο∙
 

Ἐπὶ δὲ Ἰουλιανοῦ γοργὸς Ἕλλην ἐφαίνετο. Καὶ αὖθις μετὰ Ἰουλιανὸν χριστιανίζειν ἤθελεν».
 

Κάποτε ὅμως ἦρθε σὲ συναίσθηση τῆς φαυλότητάς του καὶ μετανόησε καὶ πέφτοντας μπρούμυτα ἔξω ἀπὸ τὴν πύλη τοῦ ναοῦ φώναζε «πατῆστε με ......».
 

Ἡ ἐξουσία εἶναι μιᾶς μορφῆς μέθη, ἀλλὰ ὁ μεθύων, κατὰ τὸν ψαλμωδὸ ὀψέποτε σαλευθήσεται.
 

Καὶ ταῦτα μὲ θλίψη καὶ πόνο πολύ, διότι πιστεύω ὅτι ἡ σιωπὴ θὰ ἰσοδυναμοῦσε μὲ ἐνοχή.

 

Ἀντώνιος Ι Βασιλειάδης
Θεολόγος

_____________________________

Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ

«Πᾶνος»