Νεκτάριος Δαπέργολας: Καθώς κορυφώνεται ἡ συμπαιγνία…

τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα

Διδάκτορος Ἱστορίας

 

       Μέσα στούς καιρούς τῆς ἐκκαθάρισης καί τῶν ἀποκαλυπτηρίων πού ζοῦμε ἐδῶ και εἴκοσι μῆνες χάρη στή λεγόμενη πανδημία, ἕνα βασικό κεφάλαιο ἀφορᾶ στόν ρόλο τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας διοίκησης. Ρόλο ἐμφανῆ ἤδη ἀπό τήν περσινή ἄνοιξη, μέ τήν ἀπαράδεκτη στάση πού προκρίθηκε τότε καί τήν ἐπιλογή νά κλειδωθοῦν οἱ ναοί καθ’ ὅλη τή Μεγάλη Σαρακοστή καί τίς ἡμέρες τοῦ Πάσχα, μία ἐπιλογή πού τυπικά τή χρεώνεται τό ἀντίχριστο πολιτικό καθεστώς, ἀλλά - ὅπως γράφαμε ἤδη ἀπό τότε - ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία ἦταν πλήρως συνυπεύθυνη (κατά δέ τόν γράφοντα κυρίως ὑπεύθυνη). 

 

Μέσα στούς ἐπόμενους μῆνες τά άποκαλυπτήρια ἔγιναν πραγματικά καταιγιστικά, ὅσον ἀφορᾶ τόσο τόν ἀνεκδιήγητα ἀσφυκτικό ἐναγκαλισμό της μέ τήν κοσμική ἐξουσία (σχεδόν στά ἐπίπεδα τῆς ἀλήστου μνήμης σταλινικῆς «Ζῶσας Ἐκκλησίας»), ὅσο καί τή βαριά δογματική καί ἐκκλησιολογική της ἐκτροπή (μέ τήν κορύφωση τῆς «ἀλάθητης» δεσποτοκρατίας καί τήν παράλληλη ἐπινόηση μιᾶς ὁλόκληρης διαστρεβλωτικῆς ψευδοθεολογίας γιά τή δικαιολόγηση τῆς παραπάνω κατάστασης).

        

Καί ἄν πολλές φορές τό ἔχουμε πεῖ ὅλοι μας ὅτι πλέον ἔχουν πέσει ὅλες οἱ μάσκες, πάντα ὑπάρχουν καί νέα δεδομένα πού ἔρχονται γιά νά βάλουν μερικές ἀκόμη ψηφίδες στό μωσαϊκό τῆς ντροπῆς. Τά ὅσα ἔγιναν π.χ. τίς προηγούμενες μέρες κατέστησαν ἀπολύτως σαφές ὅτι ἐδῶ ὑφίσταται μία ἐλεινή συμπαιγνία πού κορυφώνεται. 

 

Γιά νά ὑπενθυμίσουμε τά γεγονότα, μόλις ἀνακοινώθηκαν τά πρόσφατα φασιστικά μέτρα τοῦ καθεστῶτος ἐναντίον τῶν μή ἐμβολιασμένων, ἐμφανίστηκε ὁ ἔτερος σαλτιμπάγκος τῶν ἀφεντικῶν, ὁ γνωστός μέγας προοδευτικός δημοκράτης (καί ἀρχιμνημονιακός λακές, ὑπέρμαχος τῶν τρανσέξουαλ, νομοθέτης τῆς κάθε διαστροφῆς, προδότης τῆς Μακεδονίας κλπ, κλπ) νά μᾶς ἐπιδείξει τήν τόσο δυσθεώρητη προοδευτική του κορμοστασιά, καταθέτοντας τροπολογία, ὅπως ὁ ἴδιος δήλωσε σχεδόν κομπορρημονώντας, ὥστε νά μήν εξαιρεθεῖ ἀπό τά ἄθλια μέτρα οὔτε ἡ λατρεία. Ἀπαιτώντας μέ ἄλλα λόγια νά μήν μπορεῖ κανείς νά μπαίνει σέ ὀρθόδοξο ναό χωρίς πιστοποιητικό ἐμβολιασμοῦ ἤ ράπιντ τέστ (καί μιλᾶμε μόνο γιά ὀρθόδοξο ναό, γιατί οὔτε κλινικά κρετίνος δέν θά μποροῦσε φυσικά νά σκεφτεῖ ὅτι τέτοιο πρᾶγμα θά ἐφαρμοζόταν ποτέ σέ ἄλλους χώρους λατρείας).

       

Καί ἐνῶ τό γνωστό παιχνιδάκι «τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ μπάτσου» συνεχίστηκε κανονικά, μέ τόν φερόμενο ὡς πρωθυπουργό τῆς ἀποικίας νά ἀπαντᾶ στόν ἐπικεφαλῆς τῆς δῆθεν ἀντιπολίτευσης, ἐπικρίνοντάς τον σχεδόν γιά θρησκευτική ἀναλγησία μέ αὐτό πού ζήτησε, στό ἴδιο ἀκριβῶς παιχνίδι - καί σέ πλήρη ἐνορχήστρωση μέ τό πολιτικό παλιατσαριό - βρισκόταν καί ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία. 

 

Μέ ἀθλιότητες σάν τήν ἀπίστευτη γραπτή ἐντολή ἐμβολιασμοῦ ἀπό τόν μητροπολίτη Μυτιλήνης ἤ τά ἀκραῖα οὐρλιαχτά τοῦ Δωδώνης (ἄλλου γνωστοῦ «λαγοῦ» τοῦ συστήματος), πού ὑπερθεμάτιζε στό νά μή μπαίνουν οἱ ἀνεμβολίαστοι πιστοί καί ἱερεῖς στούς ναούς, ἐνῶ τήν ἴδια σχεδόν ὥρα ἐρχόταν ἡ Ἱερά Σύνοδος (λυπούμαστε, ἀλλά τό «Ἱερά» μόνο ὡς ἀστεϊσμό τό λέμε πιά), γιά νά τό ἀπαλύνει κάπως, μιλώντας ὅχι γιά ἀπαγόρευση, ἀλλά γιά…πατρική ἔκκληση.     

 

Γιά νά ξανασκληρύνει το πρᾶγμα ἀμέσως μετά μέ τίς θλιβερές δηλώσεις τοῦ μητροπολίτη Πειραιῶς, πού ἀφοῦ πρῶτα σχεδόν ὑποσχέθηκε…μισθό ἐν οὐρανοῖς γιά τούς ἱατρογκεμπελίσκους τῆς ἀκαταδίωκτης ἀλητείας (κάτι σάν green pass συγχωροχάρτι ἐνδεχομένως), τόλμησε νά ἀποκαλέσει ὕβρη πρός τόν Θεό τήν ἀμφισβήτηση τῆς ἐπιστήμης καί νά κατονομάσει ὡς σχισματικούς τούς ἱερεῖς πού ἀποτρέπουν τούς πιστούς ἀπό τό ἐμβόλιο. Καί φυσικά ἔπεται καί προφανής (νυχθημερόν) συνέχεια ἀπό τά διορισμένα πλέον ρασοφόρα μαντρόσκυλα τοῦ ψευτορθόδοξου μετανθρωπισμοῦ.

        

Ὅλα αὐτά λοιπόν εἶναι μία ξεκάθαρη συμπαιγνία καί ἕνας ἀκόμη πιό ξεκάθαρος ὀργανωμένος ἐμπαιγμός ὅλων μας, ἀπό τους καθεστωτικούς ἀνιεροψάλτες τῆς μεγάλης ἐπανεκκίνησης καί τούς ἀπερίγραπτους ρασοφόρους ἱσοκράτες τους. Ὁ ἕνας κόβει, ὁ ἄλλος ράβει καί ὁ τρίτος κεντάει. Καί ὅλοι μαζί τό πλέκουν παρέα τό δίχτυ τῆς σκλαβιᾶς μας. Ὅ,τι μάλιστα κάνει πώς ἀφήνει ὁ ἕνας, ἔρχεται καί τό σπρώχνει ὁ ἄλλος. Ἀλλά καί ὅ,τι βεβαίως «ξεχνᾶ» καί αὐτός, θά ἔρθει μετά ὁ τρίτος γιά νά τό «θυμίσει». Καί ὁ αἰσχρός ἐμπαιγμός, ἀπό ὅλους τους μαζί, πολύ ἀπλά συνεχίζεται.

        

Εἶναι πασιφανές ὅτι ὅλα αὐτά προλειαίνουν τό ἔδαφος καί ὅτι ἡ πλήρης ἐκδίωξη τῶν μή ἐμβολιασμένων ἀπό τούς ναούς ἔρχεται δρομαίως. Ὅταν δηλαδή σέ λίγες ἑβδομάδες «αὐξηθοῦν» καί ἄλλο τά κρούσματα, τό θέμα θά τεθεῖ ξεκάθαρα πλέον. Μονάχα οἱ ἴδιοι οἱ σκλάβοι ἐξακολουθοῦν νά μήν καταλαβαίνουν τίποτε ἀκόμη. Τό συγκερασμένο σύνδρομο (τῆς Στοκχόλμης καί τοῦ βραστοῦ βατράχου) σέ πλήρη θρίαμβο πιά…

 

«Πᾶνος»