Δὲν δέχεται καμία μεσολάβηση τῶν δυτικῶν δυνάμεων ἢ τῆς Ρωσίας καὶ δὲν ἐφαρμόζει καμία μορφὴ δικαίου πέρα ἀπὸ αὐτὸ τῆς πυγμῆς. Οἱ δυτικὲς δυνάμεις (σὲ αὐτὲς ὑπάρχει μία μικρὴ διαφορά, καθὼς ἡ ἀγγλικὴ ἰσχὺς ἔχει ὑποκατασταθεῖ ἀπὸ τὴν ἀμερικανικὴ) ἐξακολουθοῦν νὰ θεωροῦν τὴν Τουρκία τὸ ἀπόλυτο ἀφεντικὸ στὴν περιοχὴ ἀναγνωρίζοντάς της τὸ δικαίωμα νὰ ἐπιβάλεται διὰ τῆς στρατιωτικῆς ἰσχύος σὲ ὅλους τοὺς λαοὺς τῆς περιοχῆς μας στὸ βαθμὸ ποὺ κάτι τέτοιο δὲν ἀντίκειται ἄμεσα στὰ ἰδιαίτερα συμφέροντα τῶν δυτικῶν δυνάμεων στὴν περιοχή.
Ἡ Ρωσία, ἐπίσης, συνδιαλέγεται μαζί της προσπαθῶντας νὰ τὴν ἀποσπάσει ἀπὸ τὴν ἐπιρροὴ τῶν δυτικῶν δυνάμεων καὶ δὲν δείχνει καμία διάθεση σύγκρουσης μαζί της, ὅπως ἀκριβῶς καὶ ὅταν ξεκινοῦσε ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση, στὰ χρόνια τοῦ τρισάθλιου τσάρου Ἀλεξάνδρου.
Αὐτὸ σημαίνει ἄραγε ὅτι εἴμαστε κοντά σε μία ἐπανάληψη τοῦ 1821; Δηλαδὴ τὸ ἑλληνικὸ κράτος πλέον θὰ κατορθώσει ἐκμεταλλευόμενο τὴν συγκυρία καὶ τὴν ὑπεροψία καὶ ἀδιαλλαξία τῶν Τούρκων νὰ ἐπικρατήσει ξανὰ ἐπὶ τῆς Τουρκίας; Ἢ μήπως σημαίνει ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο; ὅτι βρισκόμαστε κοντὰ στὴν ἀνακατάληψη τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους ἀπὸ τὴν Τουρκία; ἤ, τέλος, ὅτι τίποτε ἀπὸ τὰ δύο προηγούμενα δὲν θὰ συμβεῖ στὸ ἄμεσο μέλλον, ἀλλὰ ἡ ὁμοιότητα τῆς κατάστασης στὴν περιοχή μας μὲ τὴν κατάσταση ποὺ ἐπικρατοῦσε τὸ 21 εἶναι ἁπλῶς τυχαία;
Ἀφήνοντας τὴν ἀπάντηση στὰ ἀνωτέρω ἐρωτήματα στοὺς μονίμως ἀστοχοῦντες στὶς προβλέψεις τους γεωπολιτικοὺς ἀναλυτὲς καὶ ἀναλυταράδες, θὰ προβοῦμε σὲ μία συνοπτικὴ καταγραφὴ τῶν λόγων ποὺ ὁδήγησαν στὴν δημιουργία τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους:
Ἰωάννης Καποδίστριας, Ἀλέξανδρος καὶ Δημήτριος Ὑψηλάντης, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Κωνσταντῖνος Κανάρης, Γεώργιος Καραϊσκάκης, Ἀθανάσιος Διάκος, Μακρυγιάννης, Νικηταρὰς καὶ μερικὲς χιλιάδες ἀκόμη Ἀγωνιστές, πού, δὲν πρέπει νὰ τὸ λησμονοῦμε αὐτό, δὲν τὰ ἔβαλαν μόνο μὲ τοὺς Τούρκους καὶ τοὺς Αἰγύπτιους, ἀλλὰ κυρίως μὲ τὰ καθάρματα, ξένους πράκτορες μὲ τὴν προβειὰ τοῦ Φιλέλληνα καὶ ντόπιους πράκτορες τῶν ξένων ποὺ προσπάθησαν ἀρχικὰ νὰ σβήσουν τὴν Ἐπανάσταση ἀπὸ μέσα καὶ στὴν συνέχεια νὰ τὴν περιορίσουν καὶ νὰ τὴν ἐλέγξουν ὑποτάσσοντας τὴν Ἑλλάδα στὰ ἀφεντικά τους.
Αὐτὸ σημαίνει ἄραγε ὅτι εἴμαστε κοντά σε μία ἐπανάληψη τοῦ 1821; Δηλαδὴ τὸ ἑλληνικὸ κράτος πλέον θὰ κατορθώσει ἐκμεταλλευόμενο τὴν συγκυρία καὶ τὴν ὑπεροψία καὶ ἀδιαλλαξία τῶν Τούρκων νὰ ἐπικρατήσει ξανὰ ἐπὶ τῆς Τουρκίας; Ἢ μήπως σημαίνει ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο; ὅτι βρισκόμαστε κοντὰ στὴν ἀνακατάληψη τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους ἀπὸ τὴν Τουρκία; ἤ, τέλος, ὅτι τίποτε ἀπὸ τὰ δύο προηγούμενα δὲν θὰ συμβεῖ στὸ ἄμεσο μέλλον, ἀλλὰ ἡ ὁμοιότητα τῆς κατάστασης στὴν περιοχή μας μὲ τὴν κατάσταση ποὺ ἐπικρατοῦσε τὸ 21 εἶναι ἁπλῶς τυχαία;
Ἀφήνοντας τὴν ἀπάντηση στὰ ἀνωτέρω ἐρωτήματα στοὺς μονίμως ἀστοχοῦντες στὶς προβλέψεις τους γεωπολιτικοὺς ἀναλυτὲς καὶ ἀναλυταράδες, θὰ προβοῦμε σὲ μία συνοπτικὴ καταγραφὴ τῶν λόγων ποὺ ὁδήγησαν στὴν δημιουργία τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους:
Ἰωάννης Καποδίστριας, Ἀλέξανδρος καὶ Δημήτριος Ὑψηλάντης, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Κωνσταντῖνος Κανάρης, Γεώργιος Καραϊσκάκης, Ἀθανάσιος Διάκος, Μακρυγιάννης, Νικηταρὰς καὶ μερικὲς χιλιάδες ἀκόμη Ἀγωνιστές, πού, δὲν πρέπει νὰ τὸ λησμονοῦμε αὐτό, δὲν τὰ ἔβαλαν μόνο μὲ τοὺς Τούρκους καὶ τοὺς Αἰγύπτιους, ἀλλὰ κυρίως μὲ τὰ καθάρματα, ξένους πράκτορες μὲ τὴν προβειὰ τοῦ Φιλέλληνα καὶ ντόπιους πράκτορες τῶν ξένων ποὺ προσπάθησαν ἀρχικὰ νὰ σβήσουν τὴν Ἐπανάσταση ἀπὸ μέσα καὶ στὴν συνέχεια νὰ τὴν περιορίσουν καὶ νὰ τὴν ἐλέγξουν ὑποτάσσοντας τὴν Ἑλλάδα στὰ ἀφεντικά τους.
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου