Νεκτάριος Δαπέργολας: Φαρισαῖοι με ἐπιλεκτικές αἰσθήσεις…

 

τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα

Διδάκτορος Βυζαντινῆς Ἱστορίας

      Καί ἐνῶ στήν Οὐκρανία κλιμακώνεται ὁ διωγμός τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἀπό τό φασιστοκαθεστώς Ζελένσκι καί τό ψευδεκκλησιαστικό δεκανίκι του, οἱ γνωστοί ἡμέτεροι Φαρισαῖοι κλιμακώνουν καί αὐτοί την προκλητικά ἐπιλεκτική τους ὅραση, ἀκοή καί γενικῶς ἀντίληψη. Γιά τόν νέο ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου τά γράφαμε προχτές, ἐνῶ μεῖζον παράδειγμα ἀσφαλῶς ἀποτελεῖ ὁ θλιβερός προεξάρχων τοῦ Φαναρίου, πού ἀνήμερα τῶν Θεοφανείων ὑποδέχθηκε σέ πολύ θερμό κλίμα τόν ἀχρεῖο ἀμερικανοτσολιά Ποροσένκο (καί προκάτοχο τοῦ Ζελένσκι), καλῶντας ὅλους τούς Οὐκρανούς νά ἑνωθοῦν γύρω ἀπό τήν OCU (ἤτοι τήν καθῃρημένη συμμορία πού παριστάνει τήν Αὐτοκέφαλη Οὐκρανική Ἐκκλησία).

«Εἴμαστε πολύ χαρούμενοι» δήλωσε ὁ κύριος Ἀρχοντώνης. «Εἶναι τιμή γιά ἐμᾶς νά φιλοξενοῦμε ἐδῶ τούς καλούς μας φίλους, μέ τούς ὁποίους συνεργαστήκαμε γιά νά δώσουμε νέο καθεστώς στήν OCU. Σημειώσαμε ἐπιτυχία ἀπό αὐτή τήν ἄποψη καί τώρα προσευχόμαστε γιά τήν ἕνωση ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν στή χώρα γύρω ἀπό τήν OCU - αὐτή εἶναι ἡ μόνη δυνατή λύση... Εἴμαστε μαζί σας μέ ἀγάπη καί προσευχή. Χαιρόμαστε πού βλέπουμε ὅτι ἡ διεθνής κοινότητα εἶναι ἐπίσης μαζί σας. Ἡ δικαιοσύνη καί ἡ ἀλήθεια πάντα νικοῦν».

      Ἐξακολουθεῖ λοιπόν μέσα στόν ἀποτρόπαιο ἀνάποδο κόσμο του ὁ ἀρχινεοταξίτης ρασοφόρος καί τολμᾶ νά μιλᾶ γιά ἑνότητα, ἀλήθεια καί δικαιοσύνη, τή στιγμή πού ὅλη του ἡ πατριαρχεία εἶναι μία ὑπηρεσία στόν βωμό τῆς ἀδικίας καί τοῦ ψεύδους, ἕνας ἀνελέητος διχασμός καί μία μόνιμη πρόκληση σχισμάτων μέσα στήν παγκόσμια Ὀρθοδοξία. Καί φυσικά παρόμοια στάση μ’ αὐτόν (στάση τύφλωσης, κωφότητας καί πλήρους διαστρέβλωσης τῆς πραγματικότητας), κρατᾶ καί τό συνολικό οὐσιαστικά ἐπισκοπάτο σέ Ἑλλάδα καί Κύπρο. Οἱ βόλτες ἐκπροσώπων τῆς ψευδαυτοκέφαλης ἀπάτης συνεχίζονται, οἱ ἀγκαλιές μέ το κάθε οὐκρανέζικο ρεμάλι (τύπου Ντραμπίνκο) πού παριστάνει τόν ἐπίσκοπο συνεχίζονται κι αὐτές, ναοί παραχωροῦνται γιά μαγαριστικές «Θεῖες Λειτουργίες» καί ἀκόμη πιό μολυσματικά συλλείτουργα, μέχρι καί λείψανα Ἁγίων δωρίζονται σέ φορτωμένους μέ κάθε λογῆς σκάνδαλα παλιάτσους. Καί γενικῶς, μέ λίγα λόγια, οὔτε ἅγιο οὔτε μαργαρίτης κοντεύει νά ἀπομείνει πιά πού νά μήν ἔχει ριφθεῖ τοῖς κυσί καί νά μήν ἔχει βληθεῖ ἐνώπιον τῶν χοίρων.

      Καί συγχρόνως, βεβαίως, σχεδόν κανένα αὐτί (πλήν ἀπειροελαχίστων ἐξαιρέσεων) δέν ἱδρώνει - ὄχι μόνο στά ὑψηλά ἐκκλησιαστικά κλιμάκια ἀλλά καί ἀνάμεσα στόν λεγόμενο κατώτερο κλῆρο - ἀπό τά ἀποτρόπαια νέα πού συνεχῶς φτάνουν ἀπό τά βόρεια γιά τό τρομακτικό πογκρόμ τῶν πιστῶν, γιά τίς ἁρπαγές προσκυνημάτων, γιά τίς δολοφονίες πραγματικῶν κληρικῶν ἤ γιά τήν πρόσφατη βεβήλωση τῆς περίφημης - καί ἐμβληματικῆς γιά τόν σύμπαντα ρωσικό κόσμο ἐδῶ καί 1000 χρόνια - Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου. 

       Ἐκεῖ ὅπου μέσα σέ πανηγυρικό κλίμα «λειτούργησε» πρό ὀλίγων ἡμερῶν (Χριστούγεννα μέ τό παλαιό ἡμερολόγιο) μαζί μέ ὅλο τό χυδαῖο τσίρκο του ὁ ἀρχισαλτιμπάγκος Ἐπιφάνιος Ντουμένκο, εὐχαριστῶντας ὅσους ἐργάστηκαν «γιά νά ἀπελευθερώσουν τόν ναό ἀπό τήν αἰχμαλωσία τοῦ ρωσικοῦ κόσμου», ὥστε νά μήν «ἀτιμάζεται πλέον τό ὄνομα τῆς Λαύρας ἀπό τή συμπεριφορά ἐκείνων πού ἔχουν ξεχάσει τήν ἀποστολή τους νά εἶναι ταπεινοί ἐργάτες στόν ἀμπελῶνα τοῦ Θεοῦ». Ἀπευθυνόμενος δέ στήν ἀδελφότητα τοῦ μοναστηριοῦ, πιστή ἕως τώρα στήν νόμιμη Οὐκρανική Ἐκκλησία, τόνισε μέ τό γνωστό θράσος χιλίων πιθήκων πού τόν χαρακτηρίζει, ὅτι «ἦρθε ἡ ὥρα γιά τήν ὁριστική ἀπελευθέρωσή σας ἀπό τήν ἀντικανονική κυριαρχία τῆς Μόσχας καί τῶν ἀνθρώπων της. Νά σεβαστεῖτε τόν Τόμο τῆς Αὐτοκεφαλίας καί νά ξεκινήσετε μιά νέα σελίδα στή ζωή τῆς Λαύρας ὡς ἕνα πραγματικό μοναστήρι ἀφιερωμένο στήν διακονία τῆς μίας Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ».

      Βρωμιά καί δυσωδία ἀφόρητη. Βουλιάζουμε στόν βοῦρκο καί οἱ δῆθεν ποιμένες μας, πού βαυκαλίζονται ὅτι ἵστανται «εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ», νυχθημερόν μᾶς τσαλαπατᾶνε γιά νά πᾶμε ἀκόμη πιό κάτω, ὁλοένα καί πιό βαθιά...

«Πᾶνος»