Ἀριστείδης Π. Δασκαλάκης: «θὰ σᾶς κράξουν καὶ οἱ πέτρες»

 

                               «Εἶναι ἐντολὴ Κυρίου νὰ μὴ σιωπᾶ κάποιος σὲ

                                              περίσταση ποὺ κινδυνεύει ἡ Πίστη. Διότι λέγει "Λάλει 

                                          καὶ μὴ σιωπήσης" [Πράξ. 18, 9], Ὥστε ὅταν πρόκειται 

                                     περὶ πίστεως, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ πῆ κανεὶς "Ἐγὼ

                                             ποιὸς εἶμαι΄;" (Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης)                     

 

Ἡ δημοσιότητα βρίθει μὲ τὴν λαίλαπα ὄχι τόσο ἑνὸς ὑπαρκτοῦ ἰοῦ, ἀλλὰ τὴ λαίλαπα τῶν ἀθλίων κυβερνώντων καὶ τὴν ἀσέβεια τῶν θρησκευτικῶν ταγῶν.

Μετὰ τὴν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου ποὺ ἐγκαινίασε τὰ fake- δογματικά -news τῆς νέας ἐποχῆς, ἔχουμε τὴν ἀναγνώριση αὐτοχειροτόνητων ψευδοεπισκόπων, σχισματικῶν λυκοποιμένων ἀπὸ νεοταξίτες ὀρθόδοξους στὴν τάξη ἀλλὰ ὄχι καὶ στὸ φρόνημα, μεταπατερικοὺς ἐπισκόπους.

Οὐσιαστικά μᾶς εἶπαν ὅτι δὲν ἰσχύει ἡ ἐπιβεβαίωση τοῦ Ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν «ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ᾿ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω.» (Γαλ. 1,8)

Καὶ ὅτι ὅποτε ἀλλάζει τὸ κήρυγμα ἀλλάζει καὶ τὸ δόγμα. Τὸ «ἀλάθητο» τῶν ἐπισκόπων ποὺ συναγελάζονται μὲ μασόνους, μὲ αἱρετικούς, μὲ σχισματικούς, μὲ ἐχθροὺς τοῦ Κυρίου δὲν ἐπιδέχεται ἀμφιβολία.

Ὅτι οἱ μάρτυρες καὶ ὁμολογητὲς λάθεψαν στὰ λεγόμενα καὶ τὶς ἐπιλογές τους καὶ ἀδίκως μαρτύρησαν γιὰ τὸν Χριστό. Δὲν εἶχαν καταλάβει ὅτι «ὁ Κύριος μοίρασε ἀπὸ λίγη ἀλήθεια σὲ ὅλες τὶς θρησκεῖες».

Ἄφησαν νὰ ἐννοηθεῖ ὅτι δὲν ἔχει νόημα ἡ ἀρχὴ τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς. Ὅτι ὅποιος θεωρεῖ ὅτι ἔχει τὸ «χάρισμα» αὐτοχειροτονεῖται καὶ ἐὰν τὸ ἐπιτρέψουν οἱ πολιτικὲς καὶ διπλωματικὲς διεργασίες καὶ σενάρια καὶ γεωστρατηγικὰ παιχνίδια ἀπαιτοῦν καὶ κερδίζουν τὴν «ἀναγνώριση» ἀποκτῶντας κανονικότητα μέσα στὸ οἰκοδόμημα τῆς Ὀρθοδοξίας. Μιᾶς κίβδηλης πανθρησκειακῆς ὀρθοδοξίας ποὺ στὴ θέση τοῦ Χριστοῦ τοποθετεῖ τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως τὸ «ρηθὲν διὰ Δανιὴλ τοῦ προφήτου.»

Τὴν ἴδια στιγμὴ λοιπὸν ποὺ ἡ «πλειοψηφοῦσα» ὀρθοδοξία ἀναγνωρίζει μυστήρια σὲ αἱρετικούς, μυστήρια σὲ σχισματικούς, ἀναγνωρίζοντας ὅλες τὶς παλαιὲς αἱρέσεις, τὴν ἴδια ὥρα ποὺ ἡ «πλειοψηφοῦσα» ὀρθοδοξία ἀντὶ νὰ ἀποτελεῖ τὴν ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ μὲ τὸν Δημιουργό, ἀποτελεῖ ἕνα μέλος σὲ ἕνα σύνδεσμο πλανεμένων (Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν) καὶ ἀψηφᾶ τὰ λόγια τοῦ ψαλμωδοῦ «Μακάριος ἀνήρ, ὃς οὐκ ἐπορεύθη ἐν βουλῇ ἀσεβῶν καὶ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν οὐκ ἔστη καὶ ἐπὶ καθέδρᾳ λοιμῶν οὐκ ἐκάθισε», τὴν ἴδια ὥρα ποὺ  ἡ «πλειοψηφοῦσα» ὀρθοδοξία χαρίζει τὸ κοράνι ὡς ἱερὸ βιβλίο, εὐλογεῖ τὴ μασονία, κρύβει σταυροὺς κι ἐγκόλπια μπροστὰ σὲ μετανάστες ἀπὸ «σεβασμὸ καὶ διάκριση», τὴν ἴδια ὥρα ποὺ ἡ «πλειοψηφοῦσα» ὀρθοδοξία ἀπὸ «ἀγάπη» (αὐτὴ τὴν πολύπαθη ἀγάπη ποὺ ὁδήγησε στὴν αἵρεση καὶ τὴν πλάνη) συνεργεῖ στὸ κλείσιμο τῶν ἐκκλησιῶν, στὴν ἀπαγόρευση τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων ἀπ᾿ τὸ λαὸ (μιλῶντας ὑποκριτικὰ καὶ σκανδαλιστικὰ γιὰ μετάνοια καὶ παραδοχὴ τῆς παραχώρησης τοῦ Θεοῦ), τὴν ἴδια ὥρα ποὺ τὸ φίμωτρο ἔγινε ἀπαραίτητο ἀξεσουὰρ τοῦ ἱερέως ἢ τοῦ ἀρχιερέως στοὺς ναοὺς καὶ τὶς συνάξεις (περισσότερο πλέον φέρουν φίμωτρο καὶ λιγότερο τὸ πετραχήλι ) ....ἔ αὐτὴ τὴν ἴδια ὥρα ὑπάρχουν στόματα ποὺ λαλοῦν καὶ καρδίες ποὺ πυρπολοῦν.

Κι ἔρχονται οἱ «ἀνειδίκευτοι» καὶ βοοῦν τὰ ἀντίθετα. Κληρικοί; Ὄχι. Θεολόγοι; Ὄχι. Ὀρθόδοξοι; NAI.
Παραδείγματα ἐπωνύμων  ποὺ ἔπραξαν κατὰ συνείδηση:

Στὴ δεκαετία τοῦ 1990 ὁ κόσμος παρακολουθοῦσε μὲ ἔκπληξη τὴν Βίκυ Μοσχολιοὺ νὰ συμμετέχει σὲ διαδηλώσεις ἐναντίον τοῦ 666 καὶ τῶν νέων ταυτοτήτων.

Μία μεγαλύτερη ἀκόμη ἔκπληξη γιὰ τὸ κοινὸ ἦταν ἡ ξαφνικὴ ἐξαφάνιση τοῦ μεγάλου στὰρ τῆς ἑλληνικῆς μουσικῆς τῆς δεκαετίας τοῦ 1970 Γιώργου Κοινούση ἀπὸ τὰ φῶτα τῆς δημοσιότητας. Ὁ μεγάλος τραγουδιστὴς εἶχε ἀποσυρθεῖ στὸ ἐξοχικό του στὸ Λαγονήσι, ἀναζητῶντας τὸν χαμένο παράδεισο, ποὺ δὲν τοῦ χάρισαν τὰ πλούτη καὶ ἡ μεγάλη δόξα. Στὰ ἑπόμενα χρόνια θὰ τὸν δοῦμε νὰ ἐπισκέπεται τὸ Ἅγιον Ὄρος, τὸν ἅγιο Παίσιο καὶ σὲ συναυλίες νὰ τραγουδᾶ ἀντὶ γιὰ τὸ «Τὰ παιδιά, τὰ παιδιά, τὰ φιλαράκια τὰ καλά»:
«Τὸ χάραγμα δὲν θὰ δεχθῶ καὶ νὰ προδώσω τὸν Χριστό, διαβάζω Ἀποκάλυψη, γι αὐτὸ δηλώνω ἄρνηση.»
Καὶ ἐπίσης τὸ πολὺ χαρακτηριστικό:
«Ἡ λύση εἶναι μία: Χριστός - ἐξομολόγηση - Θεία Κοινωνία»

Ἡ Ζωὴ Λάσκαρη δὲν θὰ διστάσει πολλὲς φορὲς δημόσια νὰ ὁμολογήσει ὅτι ἔχει πνευματικό, τὸν π Κωνσταντῖνο Στρατηγόπουλο καὶ πόσο τῆς ἔχει σταθεῖ στὴν ζωή της. Ἡ ἴδια ἔλεγε: «Τὸν Θεὸ τὸν ἔχω μέσα μου. Ἐμεῖς εἴμαστε ἡ Ἐκκλησία. Δὲν ὑπάρχει ἡ ἐκκλησία ὡς κτίριο. Πιστεύω βαθύτατα, κοινωνῶ, ἔχω πνευματικὸ ἐδῶ καὶ 35 χρόνια».

Ἡ τραγουδίστρια Εἰρήνη Μερκούρη τὸν Μάρτιο τοῦ 2016 ἄφησε ἐμβρόντητους δημοσιογράφους καὶ τηλεοπτικὸ κοινό, ὅταν δημόσια ὁμολόγησε τὸν Χριστὸ σὲ ἐκπομπὴ μὲ μεγάλη τηλεθέαση, λέγοντας: «Παιδιὰ, εἶναι ὑπέροχο τὸ νὰ ἐξομολογεῖσαι καὶ νὰ κοινωνᾶς. Δὲν ὑπάρχει τώρα, μὴ λέμε... ὅλοι τρέχουν στοὺς ψυχολόγους καὶ στοὺς ψυχιάτρους. Γιατί;».

Ὁ τραγουδιστὴς Γρηγόρης Πετράκος μίλησε ἐναντίον τῆς νέας κανονικότητας ποὺ ἔχει πλέον ἐπιβληθεῖ μὲ τὸ πρόσχημα τῆς προστασίας τῆς ὑγείας.

Ὁ τραγουδιστὴς Νίκος Οἰκονομόπουλος δηλώνει μὲ θέρμη:
«.... ἐκπροσωπῶ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ θέλουν νὰ κοινωνήσουν.....πῶς μποροῦμε νὰ ἔχουμε τὸ Χριστὸ μέσα μας ἐὰν δὲν τὸν κοινωνήσουμε... θὰ κοινωνοῦσα μετὰ ἀπὸ λεπρό.»

Ὁ Σταμάτης Γονίδης προσεύχεται δημοσίως στὸν Κύριο.

 

Κι ἀντ᾿ αὐτοῦ στὴ διοικοῦσα ἐκκλησία ὁ ἀντίδικος ὀργώνει.
Ἐπίσκοποι ὑπερθεματίζουν γιὰ τὴ μάσκα ἐντὸς ἐκκλησιῶν.
Οὔτε λόγος γιὰ  Ἀποκάλυψη. Τί ἀκοῦμε νὰ ἀποκαλύπτει ὁ Θεός;
«ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ.»
Αὐτὸ δὲ συμβαίνει μὲ τὴ μάσκα- φίμωτρο;
Tὸ εἶπε καὶ ὁ πρωθυπουργός. Ἡ μάσκα εἶναι τὸ ἐμβόλιο πρὶν τὸ ἐμβόλιο.
Δὲν λέμε ἀκόμα σίγουρα ὅτι εἶναι σφράγισμα.. Ἀλλὰ πὼς μπορεῖς ἄνθρωπέ μου νὰ τὸ ἀποκλείεις πρὶν τὸ δεῖς;

Ὑποστηρίζουν τὶς Θεῖες Λειτουργίες κεκλεισμένων τῶν θυρῶν καὶ τὴν ἀπαγόρευση Θείας Κοινωνίας στοὺς πιστούς. Μιλοῦν προτεσταντίζοντας γιὰ «κατ᾿ οἶκον προσευχή» (ἄνευ κλάσης ἄρτου) εἴτε ὡς ἀμαθεῖς, εἴτε πονηρὰ ἐκμεταλλευόμενοι τὴν ἄγνοια τοῦ λαοῦ. Χαρακτηρίζουν τὸ ἐμβόλιο ὡς εὐλογία. Οὔτε μία νύξη  γιὰ Ἀποκάλυψη, γιὰ προφητεῖες, γιὰ ἅγιο Παΐσιο καὶ χάραγμα.

Μιλοῦν καὶ πράττουν μὲ κουταλάκια μιᾶς χρήσεως καὶ ρίψη τοῦ Σώματος καὶ Αἵματος τοῦ Κυρίου σὲ χαρτιὰ μιᾶς χρήσεως πρὸς βρώση.
Τί βλασφημία! ΝΤΡΟΠΗ!!!
Πόσοι ἀπ' αὐτοὺς ζηλεύουν καὶ φθονοῦν αὐτὸν τὸν εὐλογημένο ἐπίσκοπο τῆς μεγαλονήσου, τὸν ἀπόγονο τοῦ φίλου του Χριστοῦ μας, τοῦ Λαζάρου, γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ Κύριος ἔχυσε δάκρυ.

Τώρα πάλι ὁ Κύριος ρίχνει τὸ δάκρυ του ὡς θυμίαμα γιὰ τὰ κρίματά μας καὶ ὡς εὐλογία. Εὐλογία ποὺ μᾶς δώρισε  ἕνα ἄξιο συνεχιστὴ τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, ἕνα ἴσως νέο Ἅγιο Μάρκο Ἐφέσου (τὸν Εὐγενικό).

Τὸν ζηλεύουν (πολλοὶ ταγοὶ) γιατί δὲν μποροῦν νὰ πράξουν ὅπως αὐτός. Ὁ φόβος γιὰ τὴ θέση τους, τὰ ὀφίτσια καὶ τὰ «κεκτημένα» τους, γιὰ τὸν δημόσιο διασυρμό τους ἢ καὶ γιὰ τὴ ζωή τους, τοὺς τὸ ἀπαγορεύει.
Φθόνος γιατί τοὺς χαλάει τὴ δουλειά. Ἀφυπνίζει τὸν λαὸ καὶ δίνει θάρρος στοὺς τρομοκρατημένους καὶ ἀνδρεῖο φρόνημα στοὺς καταδιωκόμενους.
Κι ἔτσι ἀποκαλύπτεται ἡ ὀλιγωρία τους. Ἡ ΠΡΟΔΟΣΙΑ!

Ἄς προσευχόμαστε  ὄχι τόσο νὰ μὴν διωχθεῖ (γνώρισμα τοῦ στρατιώτη τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ διωγμὸς καὶ ὁ Σταυρὸς καὶ ὅπως εἶπε καὶ ὁ Κύριος «εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν» (Ἰω. 15:20)) ἀλλὰ νὰ μὴν ὑπαναχωρίσει στὶς θέσεις του καὶ νὰ τὸν στηρίζει καὶ νὰ τὸν φωτίζει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο.

(Καὶ νὰ γνωρίζουμε ὅτι  πέρα ἀπὸ κάθε προσωπολατρεία καὶ γεροντολατρεία ὑπάρχει ἕνα κόσκινο ποὺ κοσκινίζουμε λόγους καὶ ἔργα ἐπισκόπων, γερόντων, θεολόγων ἐπωνύμων καὶ λαϊκῶν. Ποιὸ εἶναι αὐτό;

Οἱ λόγοι καὶ οἱ πράξεις τῶν Πατέρων, τῶν μαρτύρων καὶ τῶν ὁσίων τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἀκολουθῶντας ἀπὸ λατρεία ἀνθρώπινη τὸν ὅποιον γέροντα ἢ ἐπίσκοπο (ὅσο σεβαστὸς κι ἂν εἶναι μέχρι τὴ στιγμἠ τῆς ὁποιαδήποτε πλάνης του) κινδυνεύουμε).

 

Ἀπευθυνόμενος στοὺς ἐν ἐνεργείᾳ ἐπισκόπους τοὺς προτρέπω νὰ σκεφτοῦν καλά. Νὰ κατανοήσουν ὅτι καὶ αὐτοὶ ἀποτελοῦν μέρος τῶν προφητειῶν.

 
Ὁ γέρων Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος ἔλεγε κάποτε προφητικά:
«Αὔριο μεθαύριο ποιός ξέρει τί νόμοι θὰ βγοῦνε; Νόμοι οἱ ὁποῖοι μποροῦν νὰ μᾶς ἀπαγορεύουν νὰ πᾶμε καὶ στὴν ἐκκλησία, τί θὰ κάνουμε; Θὰ ἀρχίσουμε νὰ ὑπολογίζουμε τοὺς νόμους τοῦ κράτους ὅταν ἅπτονται ἐγγίζουν τὴν πίστη μας;»

 
Ὁ ἅγιος Νεῖλος ὁ Ἁγιορείτης καὶ Μυροβλύτης, ὁ Ἀββᾶς Μωϋσής, ὁ ἅγιος Ἱππόλυτος,ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς καὶ πολλοὶ ἄλλοι μίλησαν. Προειδοποίησαν.

 
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης Μαξίμοβιτς ἔλεγε ὅτι «Στὰ ἔσχατα χρόνια τὸ κακὸ καὶ ἡ αἵρεση θὰ ἔχει τόσο ἐξαπλωθεῖ ποὺ οἱ πιστοὶ δὲν θὰ βρίσκουν ἱερέα καὶ ποιμένα νὰ τοὺς προστατέψει ἀπὸ τὴν πλάνη καὶ νὰ τοὺς συμβουλέψει στὴ σωτηρία. Τότε οἱ πιστοί, δὲν θὰ μποροῦν νὰ δεχτοῦν ἀσφαλεῖς ὁδηγίες ἀπὸ ἀνθρώπους ἄλλα ὁδηγός τους θὰ εἶναι τὰ κείμενα τῶν ἁγίων Πατέρων. Ἰδίως σὲ αὐτὴν τὴν ἐποχὴ ὁ κάθε πιστὸς θὰ εἶναι ὑπεύθυνος γιὰ ὅλο τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας»

 
Ἐπίσης οἱ «ἁμαρτωλοὶ» καλλιτέχνες τοῦ πάλκου  τοῦ σανιδιοῦ περιγράφονται κι αὐτοὶ σὲ προφητεῖες.

 
Τὸ λέει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος «λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν οὗτοι σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται» (Λουκ. 19,40).
Ὄχι μόνο οἱ μὴ «εἰδικοί», οἱ μὴ θεολόγοι καὶ οἱ λαϊκοὶ ἀλλὰ καὶ οἱ πέτρες θὰ σηκωθοῦν νὰ σᾶς κυνηγοῦν.

 
Δὲν ξέρετε, δὲν τὸ ζήσαμε προσφάτως ὅτι ὁ Κύριος ἔρχεται σὰν κλέφτης καὶ ὅτι παρότι ἀγωνιζόμαστε γιὰ διακρίσεις κι ἐπιτυχία παράγοντας ἀτοπήματα καὶ δογματικὲς διαστροφὲς ἀφήνουμε τὴν τελευταία μας πνοή; Χωρὶς προετοιμασία;
Θέλετε ὁ ἀπολογισμός σας στὸν Κύριο νὰ εἶναι ἡ διαστροφὴ τοῦ δόγματος, ἡ παραβίαση τοῦ Συντάγματος τῆς Ὀρθοδοξίας δηλ. τῶν κανόνων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, οἱ συνπροσευχὲς καὶ τὰ συλλείτουργα μὲ παπικοὺς καὶ σχισματικοὺς  καὶ τέλος ἡ νέα αἵρεση τῆς μασκοφορίας καὶ τῆς μολυσματικότητας της Θείας Κοινωνίας;

 
Ἑπόμενο ἦταν τὸ πρῶτο σφάλμα τοῦ οἰκουμενισμοῦ δηλ. τῆς ἀναγνώρισης τῶν αἱρέσεων ὡς ἰσότιμων μὲ τὴν Ὀρθοδοξία, νὰ ὁδηγήσει στὸ δεύτερο, τὴν κοινωνία μὲ σχισματικοὺς καὶ τέλος στὸ τρίτο καὶ χειρότερο σὲ νέα αἵρεση.
Ποιὰ εἶναι αὐτή;

 
Μὰ τὸ ὅτι τὰ Μυστήριά μας ἔχουν καθαρὰ συμβολικὸ χαρακτῆρα (κοινωνοῦμε δηλ. κρασὶ καὶ ἄρτο καὶ ὄχι Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ), ὅτι οἱ ἱεροὶ ναοὶ δὲν εἶναι καθαγιασμένος τόπος, ὅτι οἱ εἰκόνες καὶ τὰ Ἅγια Λείψανα μολύνουν.
Τὸ ἑπόμενο εἶναι νὰ λεχθεῖ (μοῦ λέει ὁ λογισμός μου ὅτι κάποιοι τὸ πιστεύουν ἤδη συνειδητὰ ) ὅτι δὲν ὑπάρχει Χριστός.
Μὴ γένοιτο.

Πλέον μὲ εὐλογίες τῆς ἱεραρχίας μένουμε ἀλειτούργητοι. Ἀκοινώνητοι. Στὰ σπίτια τὸ πλήρωμα τῆς ἐκκλησίας μαντρωμένο καὶ πνευματικὰ ἀποκομμένο.
Καὶ πολλοὶ ἱεράρχες δὲν εἶναι διατεθειμένοι γιὰ ὁμολογία ἢ μαρτύριο.
Ἀπ᾿ ὅτι φαίνεται ὅμως πολλοὶ λαϊκοὶ εἶναι. Θὰ διωχθοῦν καὶ θὰ τιμωρηθοῦν ὅπως διαβεβαιώνει  τὸ ἀψευδὲς στόμα τοῦ Κυρίου μας :
«ἐπιβαλοῦσιν ἐφ᾿ ὑμᾶς τὰς χεῖρας αὐτῶν καὶ διώξουσι, παραδιδόντες εἰς συναγωγὰς καὶ φυλακάς, ἀγομένους ἐπὶ βασιλεῖς καὶ ἡγεμόνας ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου» (Λουκ. 21:12)

 
Ἄς μελετοῦμε τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν. Ἡ ἀδιαφορία γεννᾶ τὴν ἄγνοια. Καὶ θυγατέρα τῆς δεύτερης ἡ ἀμφιβολία καὶ ἡ ἀμφισβήτηση.

 
Γρηγορεῖτε ἀδελφοί, γιατί ὁ Κύριος θὰ μᾶς πεῖ «τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι;»

«Πᾶνος»