Ἡ Ἁγία Τατιανὴ ἡ Μάρτυς
Τῆς πάντα λαμπρᾶς Τατιανῆς τῇ κάρᾳ,
Λαμπρὸν προεξένησε τὸ ξίφος στέφος.
Τῇ δυοκαιδεκάτῃ Τατιανῆς αὐχένα κέρσαν.
Ἡ Ἁγία Μάρτυς Τατιανὴ καταγόταν ἀπὸ τὴ Ρώμη καὶ ἔζησε κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα Ἀλεξάνδρου τοῦ Σεβήρου (222 – 235 μ.Χ.). Ὁ πατέρας της εἶχε διατελέσει ὕπατος.
Ἡ Ἁγία Τατιανὴ εἶχε τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἀξίωμα τῆς διακόνισσας καὶ στὴν ὑμνολογία παρίσταται ὡς μαθήτρια τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου. Ἡ ἐπισημότητα τῆς καταγωγῆς της καὶ ὁ ἔνθεος ζῆλος μὲ τὸν ὁποῖο ἐκτελοῦσε τὰ διακονικά της καθήκοντα, ἔδωσαν στὴν Τατιανὴ περιφανὴ θέση μεταξὺ τῶν Χριστιανῶν. Καὶ οἱ Ἐθνικοὶ ὅμως εἶχαν ἀκούσει περὶ αὐτῆς καὶ δὲν μποροῦσαν νὰ δεχθοῦν τὸ γεγονὸς ὅτι μία τέτοια γυναίκα καταφρονοῦσε τὶς κοσμικὲς βλέψεις καὶ περιφρονοῦσε τὰ εἴδωλα, γιὰ νὰ ὑπηρετεῖ μὲ τόση αὐταπάρνηση τοὺς Χριστιανοὺς καὶ νὰ κηρύττει τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Κυρίου.
Ὅταν, ἐπὶ Σεβήρου, διατάχθηκε δίωξη τῶν Χριστιανῶν, ἡ Τατιανὴ συνελήφθη καὶ ἐπειδὴ διεκήρυττε τὴν πίστη της στὸν Χριστό, τὴν ὁδήγησαν μπροστὰ στὸ βασιλέα καὶ μαζὶ μὲ αὐτὸν εἰσῆλθε σὲ ἕνα εἰδωλολατρικὸ ναό. Ἐκεῖ ὅμως ἡ Ἁγία, μὲ μιὰ θερμὴ προσευχὴ στὸ Χριστό, συντάραξε τὰ ξόανα (τὰ ξύλινα ἀγάλματα) τῶν θεοτήτων τῆς εἰδωλολατρίας καὶ τὰ γκρέμισε στὸ δάπεδο. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ τὴν ὑπέβαλαν σὲ βασανιστήρια. Τὴν κτύπησαν καὶ μὲ σιδερένια νύχια τῆς ξέσκισαν τὰ βλέφαρα. Ἔπειτα τὴν κρέμασαν καὶ τῆς ξύρισαν τὸ κεφάλι. Ἀκολούθως τὴν ἔριξαν πάνω σὲ φωτιά, ἀλλὰ δὲν ἔπαθε τίποτα. Κατόπιν τὴν ἔριξαν σὲ πεινασμένα ἄγρια θηρία, ἀλλὰ αὐτὰ δὲν τόλμησαν νὰ τὴν βλάψουν. Ὕστερα ἀπὸ ὅλα αὐτά, οἱ εἰδωλολάτρες, ἔκοψαν τὴν Τίμια κεφαλὴ καὶ κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ἡ Ἁγία εἰσῆλθε μὲ τὸ στέφανο τῆς δόξας στὴ χαρὰ τοῦ Κυρίου της.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἰσχύϊ τῆς πίστεως, κραταιωθεῖσα σεμνή, νομίμως ἐνήθλησας, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, Τατιανὴ ἔνδοξε· πάσας γὰρ τὰς ἰδέας, τῶν δεινῶν ἐνεγκοῦσα, ᾔσχυνας τὸν Βελίαρ, τῇ ἀτρέπτῳ σου στάσει· ἐξ οὗ τῆς κακοτροπίας πάντας ἀπάλλαξον.
Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Παρθένος σεμνή, καὶ Μάρτυς ἀπερίτρεπτος, ἐδείχθης σαφῶς, Τατιανὴ θεόνυμφε· Χριστὸν γὰρ ποθήσασα, δι’ ἀγώνων τοῦτον ἐδόξασας· ὃν δυσώπει ῥῦσαι ἡμᾶς, παθῶν ἀδοξίας, καὶ παντοίων δεινῶν.
Μεγαλυνάριον.
Ἱερῶν αἱμάτων σου ταῖς βαφαῖς, βάψασα χιτῶνα, ἀφθαρσίας πορφυραυγῆ, ᾧ καὶ στολισθεῖσα, Τατιανὴ θεόφρον, πρὸς φῶς ἀθανασίας, χαίρουσι ἔδραμες.
Ὁ Ἅγιος Μέρτιος ὁ Μάρτυρας
Θεὸν πόθων ὕψιστον, ἰσχυρὸν μόνον,
Μαστίζεται Μέρτιος ἰσχυρῶς ἄγαν.
Ὁ Ἅγιος Μέρτιος κατετάγη, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ), στὸ στρατιωτικὸ τάγμα, τὸ καλούμενο τῶν Μαύρων, στὴ Μαυριτανία. Ἐκεῖ τὸν πίεζαν νὰ προσφέρει θυσία στὰ εἴδωλα. Ὁ Ἅγιος ὅμως δὲν πειθάρχησε στὶς ἐντολὲς τῶν εἰδωλολατρῶν.
Ὕστερα ἀπὸ τὴν ἄρνηση τοῦ Ἁγίου Μερτίου νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, οἱ εἰδωλολάτρες τὸν κατήγγειλαν στὸν κυρίαρχό του, ὅτι αὐτὸς λάτρευε τὸν Ἰησοῦ. Τὸν ὁδήγησαν ἐνώπιόν του. Ὁ Μάρτυρας παρουσιάσθηκε καὶ στάθηκε μπροστὰ στὸν ἡγεμόνα μὲ σεμνότητα, ἀλλὰ καὶ ἄφοβη γενναιότητα. Ὁ Μέρτιος ὑποκλίθηκε πρῶτα, γιὰ νὰ δείξει ὅτι τιμᾶ τὸν ἄρχοντα, ἀλλὰ ἔπειτα ἀνένευσε καὶ ἀρνήθηκε νὰ συμμορφωθεῖ πρὸς τὴν διαταγή. Καὶ δεικνύοντας τὶς πληγές, ποὺ εἶχε μαχόμενος κάτω ἀπὸ τὴν σημαία τοῦ αὐτοκράτορα, δήλωσε ὅτι εὐλαβεῖται τὸ βασιλέα, ὅτι εἶναι ἕτοιμος νὰ δώσει τὸ αἷμά του ὑπὲρ τοῦ στρατιωτικοῦ καθήκοντος, ἀλλὰ ὅτι ἡ ψυχή του καὶ ἡ συνείδησή του ἀνήκουν στὴν λατρεία τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Διοκλητιανὸς ἐξαγριώθηκε καὶ ἄρχισε νὰ ὑποβάλλει τὸν Ἅγιο σὲ ταπεινώσεις καὶ βασανιστήρια. Πρῶτα διέταξε νὰ τοῦ ἀφαιρέσουν τὴν ζώνη, ποὺ ἦταν τὸ διακριτικὸ γνώρισμα τοῦ στρατιωτικοῦ του ἀξιώματος. Μὲ ἄλλα λόγια, τὸν καθαίρεσαν ἀπὸ τὸ στρατιωτικό του ἀξίωμα. Ἔπειτα τὸν μαστίγωσαν ἀλύπητα. Ἐπειδὴ ὅμως ἄντεξε στὰ βασανιστήρια καὶ δὲν ἔβγαλε οὔτε τὴν παραμικρὴ κραυγή, προκάλεσε κατάπληξη στὸν τύραννο καὶ ἐπαύξησε τὴν ὀργή του. Ἔτσι τὸ βασανιστήριο συνεχίστηκε ἐπὶ πολλὴ ὥρα, μέχρι ποὺ ὅλο τὸ σῶμα τοῦ Μάρτυρα ἔγινε μία ἀνοιχτὴ πληγή. Τότε, μὲ ἐντολὴ τοῦ ἀδίστακτου τυράννου, σταμάτησαν τὴν μαστίγωση τοῦ Μερτίου καὶ τὸν ἔριξαν στὴν φυλακή. Ἡ καρδιά του σκιρτοῦσε, διότι ἔμελλε ὁ εὐσεβὴς υἱὸς νὰ ὑπάγει πρὸς τὸν οὐράνιο Πατέρα, ὁ πιστὸς στρατιώτης πρὸς τὸν Ἀρχιστράτηγο Χριστό, ὁ ἔνδοξος πρὸς τὸν μισθαποδότη Κύριο. Ἔτσι ὁ ἀθλητὴς αὐτὸς τοῦ Χριστοῦ, παρέδωσε τὴν τίμια ψυχή του στὶς πατρικὲς ἀγκάλες τοῦ Θεοῦ.
Ἡ Ἁγία Εὐθασία
Αὐτῆς κεφαλὴν ἐκ ξίφους Εὐθασία,
Αὐτῷ Θεῶ Σωτῆρι κόσμου προσφέρει.
Ἡ Ἁγία Εὐθασία μαρτύρησε διὰ ξίφους, προσφέρουσα στὸν Κύριο τὴν τιμία αὐτῆς κεφαλή.
Ὁ Ἅγιος Πέτρος ὁ Ἀβεσαλαμίτης
Ἐπανθρακωθεὶς καρδίαν θείῳ πόθῳ,
Ἐπ' ἀνθράκων ἥδιστα Πέτρος ἐκπνέει.
Ὁ Ἅγιος Μάρτυρας Πέτρος, διακρινόμενος γιὰ τὴν βαθιά του πίστη στὸν Χριστὸ καὶ γιὰ τὴν σωματική του εὐρωστία καὶ δύναμη, ὄντας σὲ νεαρὴ ἡλικία διεκήρυξε μὲ παρρησία ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεός.
Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ὁ ἄρχοντας τῆς Ἐλευθερουπόλεως, ἀφοῦ δὲν κατόρθωσε νὰ δελεάσει μὲ κολακεῖες τὸν Ἅγιο καὶ νὰ τὸν τρομοκρατήσει μὲ ἀπειλές, γιὰ νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό, τὸν παρέδωσε στὸ πῦρ, ὅπου ὁ Μάρτυρας ἐτελειώθη καὶ ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.
Οἱ Ἅγιοι Ὀκτὼ Μάρτυρες
Θνῄσκει χορός τις ὀκτάριθμος ἐκ ξίφους,
Αἰῶνος εὑρεῖν ὀγδόου ζωὴν θέλων.
Οἱ Ἅγιοι Ὀκτὼ Μάρτυρες κατάγονταν ἀπὸ τὴν Νίκαια τῆς Βιθυνίας καὶ μαρτύρησαν διὰ ξίφους.
Δὲν ἔχουμε περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τῶν Ἁγίων Μαρτύρων.
Ὁ Ὅσιος Ἠλιοὺ ὁ Θαυματουργός
Ἄλλος δέδεικται θαυματουργὸς Ἠλίας,
Ὁ θαυματουργὸς οὗτος ὄντως Ἠλίας.
Ὁ Ὅσιος Ἠλιοὺ ὑπῆρξε ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγάλους διδασκάλους καὶ καθηγητὲς τῆς ἐρήμου. Εἶδε τὴν πείνα καὶ δὲν τὴν λογάριασε. Τὰ ψύχη καὶ τὰ ἀψήφησε. Τὴν ἀγρυπνία καὶ τὴν καταφρόνησε. Τὶς στερήσεις καὶ τὶς καταπάτησε. Τοὺς τυράννους καὶ τοὺς ἀντέβλεψε. Μύριους κατατρεγμοὺς καὶ τοὺς κατήσχυνε.
Τί φοβόταν μόνο; Τρία πράγματα, ὅπως ἔλεγε : τὴν ὥρα, κατὰ τὴν ὁποία ἔμελλε ἡ ψυχή του νὰ ἐξέλθει ἀπὸ τὸ σῶμα του, τὸν καιρό κατὰ τὸν ὁποῖο ἔμελλε νὰ φανεῖ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καὶ τὴν στιγμή κατὰ τὴν ὁποία θὰ ἐξερχόταν ἡ περὶ αὐτοῦ ἀπόφαση τοῦ Δικαιοκρίτου καὶ Φιλανθρώπου Θεοῦ.Ὁ Ὅσιος Ἠλιοὺ ὁ Θαυματουργὸς κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.
Οἱ Ἅγιοι Τίγριος καὶ Εὐτρόπιος
Οἱ Ἅγιοι Τίγριος ποὺ ἦταν Πρεσβύτερος καὶ Εὐτρόπιος ἔζησαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Ἀρκαδίου (395 – 408 μ.Χ.).
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τῶν Ἁγίων.
Άγιοι Ζωτικός, Ρογάτος, Μοδεστός και Καστούλιος οι Μάρτυρες
Οι Άγιοι Ζωτικός, Ρογάτος, Μοδεστός και Καστούλιος ήταν στρατιωτικοί και μαρτύρησαν στην Αφρική. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο των Αγίων Μαρτύρων.
Άγιος Αρκάδιος ο Μάρτυρας
Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου Μάρτυρα.
Ὁ Ἅγιος Φιλόθεος ὁ Μάρτυρας
Ὁ Ἅγιος Φιλόθεος μαρτύρησε στὴν Ἀντιόχεια τὸν 4ο αἰώνα μ.Χ.
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ἁγίου.
Ὁ Ἅγιος Ἐϊλιανὸς ἐκ Ρώμης
Ὁ Ἅγιος Ἐϊλιανὸς καταγόταν ἀπὸ τὴν Ρώμη καὶ ἔζησε περὶ τὸν 6ο αἰώνα μ.Χ. Ἦλθε στὴν Βρετανία, ὅπου ἀσκήτεψε θεοφιλῶς στὴν περιοχὴ βόρεια τοῦ Ἀνγκλέσεϋ καὶ κοιμήθηκε ὁσίως μὲ εἰρήνη.
Ἡ Ὁσία Εὐπραξία
Ἡ Ὁσία Εὐπραξία ἀσκήτεψε στὴν Ταβέννησο τῆς ἄνω Αἰγύπτου καὶ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.
Ὁ Ἅγιος Βενέδικτος
Ὁ Ἅγιος Βενέδικτος καταγόταν ἀπὸ ἀγγλοσαξονικὴ εὐγενὴ οἰκογένεια καὶ ὑπηρετοῦσε στὴν αὐλὴ τοῦ βασιλέως Ὄσγουϊ τῆς Νορθαμπρίας.
Σὲ ἡλικία 25 ἐτῶν ἐγκατέλειψε τὸν κόσμο καὶ ἔγινε μοναχός. Μετέβη στὴν Ρώμη, ὅπου διδάχθηκε τὰ τῆς μοναχικῆς πολιτείας ἀπὸ τοὺς ἐκεῖ μονάζοντες Πατέρες. Μὲ ἐντολὴ τοῦ Πάπα Βιταλιανοῦ (657 – 672 μ.Χ.) συνόδευσε τὸν Θεόδωρο, ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν Ταρσὸ τῆς Κιλικίας († 19 Σεπτεμβρίου), στὴ Βρετανία καὶ διορίσθηκε Ἡγούμενος στὴ Μονὴ Ἁγίου Αὐγουστίνου Καντουαρίας. Παρέμεινε ἐκεῖ γιὰ μικρὸ χρονικὸ διάστημα καὶ στὴ συνέχεια ἀναχώρησε γιὰ τὴν περιοχὴ τοῦ Γουεαρμάουθ, ὅπου ἵδρυσε μονές, οἱ ὁποῖες ἦσαν ὑπὸ τὴν πνευματικὴ καθοδήγησή του. Κάλεσε ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ τεχνίτες, γιὰ νὰ διδάξουν στοὺς Ἄγγλους τὴν τέχνη τῆς ἀνοικοδομήσεως ναῶν καὶ ἔκτισε τοὺς πρώτους λίθινους ναούς.
Σπουδαιότερος ἀπὸ τοὺς μαθητές του εἶναι ὁ Ἅγιος Βέδα (673 – 735 μ.Χ., † 27 Μαΐου), ὁ περίφημος συγγραφέας τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας τῆς Ἀγγλίας.
Ὁ Ἅγιος Βενέδικτος κοιμήθηκε ὁσίως μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 690 μ.Χ.
Ὁ Ὅσιος Μαρτινιανός
Ο Όσιος Μαρτινιανός της Λευκής Λίμνης, κατά κόσμον Μιχαήλ, γεννήθηκε το 1370 μ.Χ. στο χωριό Berezniko. Σε ηλικία δεκατριών χρονών έφυγε από τους γονείς του και πήγε κρυφά στον Όσιο Κύριλλο της Λευκής Λίμνης (βλέπε 9 Ιουνίου).
Ο νεαρός Μαρτινιανός άρχισε με ζήλο να μιμήτε τον δάσκαλό του, στον οποίο έκανε πλήρη υπακοή. Στο μοναστήρι σπούδασε ανάγνωση και γραφή, και με την ευλογία του Αγίου Κυρίλλου, ασχολήθηκε με την αντιγραφή βιβλίων. Μετά από καιρό ο Όσιος Μαρτινιανός χειροτονήθηκε διάκονος και στη συνέχεια Ιερομόναχος.
Μετά την κοίμηση του Αγίου Κυρίλλου, ο Όσιος Μαρτινιανός αποσύρθηκε σε ένα ερημικό νησί στη λίμνη Vozha. Εκεί σχηματίστηκε μία νέα αδελφότητα και έχτισαν ναό προς τιμήν της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Μετά την αποχώρηση του Οσίου Θεράποντος (βλέπε 27 Μαΐου) από την ηγουμενία της Μονής του, Ο Όσιος Μαρτινιανός, υποκύπτοντας στα επίμονα αιτήματα των αδελφών της Μονής, συναίνεσε να γίνει ηγούμενος τους.
Ο Όσιος Μαρτινιανός κοιμήθηκε σε ηλικία 85. Τα λείψανά του ανακαλύφθηκαν το 1514 μ.Χ. (βλέπε 7 Οκτωβρίου).
Ὁ Ὅσιος Γαλακτίων ὁ διὰ Χριστὸν Σαλός
Ὁ Ὅσιος Γαλακτίων ἦταν μαθητὴς καὶ ὑποτακτικός του Ὁσίου Μαρτινιανοῦ (1483).
Κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 1506 στὴ Ρωσία.
Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος ἐκ Ρωσίας
Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος γεννήθηκε στὴν Ρωσία καὶ ἦταν συνασκητὴς τοῦ Ἁγίου Παϊσίου Βελιτσκόβσκυ, τοῦ ὁποίου τὴ μνήμη τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία στὶς 15 Νοεμβρίου. Κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 1802.
Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Γαλακτοτροφούσης
Ἡ ἱερὰ εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Γαλακτοτροφούσης βρισκόταν ἀρχικὰ στὴ Λαύρα τοῦ Ὁσίου Σάββα στὰ Ἱεροσόλυμα. Κατὰ τὸν 13ο αἰώνα μ.Χ. ἐπισκέφθηκε τὴ Λαύρα ὁ Ἅγιος Σάββας, Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Σερβίας († 14 Ἰανουαρίου), στὸν ὁποῖο ἀναφέρθηκε παράδοση σωσμένη στὸ μοναστήρι, κατὰ τὴν ὁποία ὁ Ὅσιος Σάββας εἶχε πεῖ ὅτι ἡ εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Γαλακτοτροφούσης θὰ δωριζόταν στὸν Ἀρχιεπίσκοπο τῆς Σερβίας. Ἔτσι τοῦ χάρισαν τὴν ἁγία εἰκόνα. Ὁ Ἅγιος Σάββας τὴν πρόσφερε στὴ Μονὴ Χιλανδαρίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τὴν θείαν σου Εἰκόνα ὡς τῆς δόξης σου σκήνωμα, Γαλακτοτροφοῦσα Παρθένε, προσκυνοῦντες δοξάζομεν· ἐκ ταύτης γὰρ πηγάζεις μυστικῶς, τὸ γάλα τῶν ἀΰλων δωρεῶν, καὶ ἐκτρέφεις τὰς καρδίας καὶ τὰς ψυχάς, τῶν πίστει ἐκβοώντων σοι· δόξα τοῖς μεγαλείοις σου Ἁγνή, δόξα τοῖς θαυμασίοις σου, δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς σου ἀφάτῳ χρηστότητι.
Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τὴν ἐν πρεσβείαις.
Τὴν μητρικῶς θηλάζουσαν ὥσπερ βρέφος, τὸν ἐξ αὐτῆς ἀνερμηνεύτως γεννηθέντα, τὴν μόνην Θεοτόκον ὑμνήσωμεν, τὴν γαλακτοτροφοῦσαν Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν· πολλῶν γὰρ κινδύνων ἡμᾶς ῥύεται.
Μεγαλυνάριον.
Γαλακτοτροφούσης τὴν ἱεράν, καὶ σεπτὴν Εἰκόνα, προσκυνήσωμεν ἀδελφοί· χάριν γὰρ βλυσταίνει, ἀρρήτου συμπαθείας, καὶ θάλπει τὰς καρδίας, καὶ τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Ἀκαθίστου
Ἡ ἱερὰ εἰκόνα τῆς Θεοτόκου τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου φυλάσσεται στὸ Καθολικό της ἱερᾶς μονῆς Χιλανδαρίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Τὸ ἔτος 1837, κατὰ τὴν διάρκεια πυρκαγιάς, οἱ μοναχοὶ ἔψαλλαν τὸν Ἀκάθιστο Ὕμνο καὶ ἡ εἰκόνα παρέμεινε ἄθικτη.
Ὁ Ἅγιος Βασίλειος ὁ Ἱερομάρτυρας
Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Βασίλειος Σολόβσκι, τιμᾶται ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ταλλίνης καὶ Ἐσθονίας.
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρα.
Μνήμη Ναοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου πλησίον τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων
Δὲν γνωρίζουμε σὲ ποιὸν ἀπὸ τοὺς ὁμώνυμους Ἁγίους ἦταν ἀφιερωμένος αὐτὸς ὁ ναός, ποὺ βρισκόταν κοντὰ στὸ ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἴσως σήμερα νὰ ἑόρταζε τὴν μνήμη τῶν κτητόρων αὐτοῦ.
http://www.synaxarion.gr/gr/m/1/d/12/sxsaintlist.aspx
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου