Ο Αγώνας απαιτεί θυσίες…

 

Γράφει ο Γεώργιος Μεταξάς (Καταχανάς)

Μιλούσα σήμερα με ένα φιλικό μου πρόσωπο, το οποίο βρίσκεται στο χώρο των υγειονομικών και κάνει έναν σκληρό Αγώνα απέναντι στη φασιστική τυραννία του καθεστώτος. Μου ανέφερε λοιπόν, δύο περιπτώσεις υγειονομικών, οι οποίοι υπέκυψαν και τελικώς εμβολιάστηκαν.

Στη μία περίπτωση, ήταν άτομο που δήλωνε θρήσκο. Υποτίθεται ότι έβλεπε το εμβόλιο ως τον πρόδρομο του χαράγματος του θηρίου, έκανε μηνύσεις, φώναζε κλπ. Και ξαφνικά, δέχτηκε μέσα του το εμβόλιο του θανάτου…

Στη δεύτερη περίπτωση, μία κυρία, σύζυγος εμβολιασμένου ιατρού, προφανώς δεν άντεξε την πίεση και υπέκυψε στον εμβολιασμό…

Φαντάζομαι όμως ότι δεν είναι μόνο αυτοί από τους 7.000 υγειονομικούς οι οποίοι τέθηκαν σε αναστολή, που υπέκυψαν. Σίγουρα υπάρχουν κι άλλοι, που είτε ήδη υπέκυψαν ή που ετοιμάζονται να υποκύψουν.

Όλα αυτά, μου έφεραν στο μυαλό την απάντηση που έδωσα σε αυτό το φιλικό πρόσωπο, το οποίο προς τιμήν του, συνεχίζει τον Αγώνα με κάθε κόστος. Κι η απάντηση ήταν:

Ο Αγώνας απαιτεί θυσίες. Όποιος δεν είναι διατεθειμένος να κάνει θυσίες, να μην κάνει Αγώνα!

Από την αρχή όλης αυτής της παράνοιας, υπήρχαν άνθρωποι οι οποίοι θύμωσαν μαζί μου όταν τους είπα ότι θα είναι καλύτερα να μην αγωνιστούν. Δεν μπορούσα όμως να πω κάτι άλλο. Οταν βλέπω ανθρώπους οι οποίοι ξεκινούν έναν Αγώνα λέγοντας συνέχεια: «Θα τα καταφέρουμε; Είναι πολύ δυνατοί… Θα μας νικήσουν. Πόσο ν’ αντέξουμε;», τότε ξέρω ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν ήδη χάσει. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ήδη υποκύψει και το να ξεκινήσουν μία μάχη που μαθηματικά θα τους οδηγήσει στην ήττα, δεν κάνει κακό μόνο στους ίδιους, αλλά κάνει και σε άλλους.

«Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία», ομολογεί ο εκ Ζακύνθου ποιητής μας Ανδρέας Κάλβος, για τον οποίο ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός έγραψε στίχους στη συλλογή του «Ίαμβοι και Ανάπαιστοι».

Αρετή, διότι η Ελευθερία είναι ένα δίκοπο μαχαίρι. Τόλμη, διότι για να την αποκτήσει κάποιος, θα πρέπει να παλέψει με δαίμονες. Κι οι χειρότεροι δαίμονες βρίσκονται μέσα του.

Η Ελευθερία στα χέρια ενός αδαούς λαού, γίνεται ελευθεριότητα. Δείτε το παράδειγμα της Νοτίου Αφρικής! Η χώρα στέναζε κάτω από την μπότα του Ολλανδικού Apartheid. Ο μαύρος πληθυσμός είχε γίνει δούλος του βάναυσου λευκού. Πριν τους Ολλανδούς, οι Αγγλοι, οι οποίοι είχαν την ίδια ακριβώς συμπεριφορά. Ωσπου η Νέα Τάξη, έφερε έναν κομμουνιστή «ηγέτη» με το όνομα Nelson Mandela. Τώρα βέβαια, το γεγονός ότι οι συγκρατούμενοι του Mandela θυμούνται πως αυτός είχε πεθάνει στη φυλακή, αυτό είναι ένα άλλο θέμα…

Η Νότιος Αφρική, απέκτησε Ελευθερία. Και τι έκανε; Εφερε ισοτιμία; Εφερε δικαιοσύνη; Το ακριβώς αντίθετο! Δημιούργησε το μαύρο Apartheid! Ενα καθεστώς όπου οι λευκοί βρίσκονται υπό διωγμό. Βέβαια, όχι οι πλούσιοι λευκοί που αποτελούν το κεφάλαιο της Νοτίου Αφρικής και κατοικούν στο Cape Town, αλλά όλοι οι υπόλοιποι λευκοί της χώρας, οι οποίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τον απαξιωτικό ρατσισμό του μαύρου πληθυσμού. Κι αυτά τα γνωρίζω από πρώτο χέρι.

Να γιατί θέλει Αρετή η Ελευθερία! Διότι ο άνθρωπος που ελευθερώνεται, δεν μπορεί να γίνεται ίδιος με τον μέχρι πρότινος κατακτητή του και τύραννό του. Και στους γνήσιους Ελληνες, το περί Ελευθερίας αίσθημα, είναι αλληλένδετο με το περί Δικαίου αίσθημα. Ελευθερία = Δικαιοσύνη. Οχι εκδίκηση!

Από την άλλη όμως, η Τόλμη, συνεπάγεται τη διάθεση του να κάνεις θυσίες. Να στερηθείς, να πονέσεις, να υποφέρεις. Αυτό είναι το τίμημα του να αγωνίζεσαι για Ελευθερία! Οπως λέει και η παροιμία: «δεν μπορείς να κάνεις ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά».

Στο μυαλό μου τώρα ήρθε εκείνη η γυναίκα που «ένεκεν της θρησκείας» έκανε αγώνα και τελικά υπέκυψε στον εμβολιασμό…

Τι υποκρισία! Μόνο αυτή η λέξη χαρακτηρίζει αυτήν τη γυναίκα: ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ! Υποκρισία απέναντι στον εαυτό της, απέναντι στους άλλους και κυρίως απέναντι στη θρησκεία της και το Θεό! Οχι μόνο πέταξε στα σκουπίδια όσους αγώνες υποτίθεται ότι έκανε, αλλά έκανε και την ψυχή της έναν δυσώδη βόθρο αφού ενέπαιξε τον ίδιο το Θεό.

Αγαπημένοι μου Συναγωνιστές και αναγνώστες, όλα αυτά τα έγραψα γιατί είναι πράγματα που όσοι δίνουμε αυτήν τη μάχη ενάντια στη φασιστική τυραννία των εμβολιασμών, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας. Μας κυνηγούν και θα μας κυνηγήσουν κι άλλο. Θα μας κατηγορήσουν! Θα μας χλευάσουν. Θα μας στερήσουν δικαιώματα. Κάποιους πιθανόν να μας σκοτώσουν με την πρώτη ευκαιρία, είτε με κάποιο «ατύχημα», είτε με μία σφαίρα στο κεφάλι, είτε με υπερβολική δόση μιδαζολάμης. Μπορεί να μας φυλακίσουν ακόμα. Ας κάνουν ό,τι θέλουν στο σώμα μας! Το πνεύμα μας και την ψυχή μας, είναι ΑΝΙΚΑΝΟΙ να τα αγγίξουν!

Ακόμα κι αν μας δέσουν με χίλιες αλυσίδες στο πιο σκοτεινό μπουντρούμι, το πνεύμα μας και η ψυχή μας είναι ικανά να τους τσακίσουν… Κι αυτό, να το θυμάστε!

Όσο για τους προδότες… Αυτοί τιμωρούν μόνοι τους το ποταπό τους σαρκίο. Οι τύψεις τους θα τους λιώσουν όπως η φλόγα λιώνει το κερί…

Πηγή: https://kanenazori.com/

«Πᾶνος»