Εκοιμήθη εν Κυρίω ο Αρχιμανδρίτης π. Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος

«Ἐλεύσῃ δὲ ἐν τάφῳ ὥσπερ σῖτος ὥριμος 
κατὰ και­ρὸν θεριζόμενος, 

ἢ ὥσπερ θιμωνία ἅλωνος καθ᾽ ὥραν συγκομισθεῖσα»  

(Ἰὼβ 5,26).

 Είχα την ευλογία να γίνω αποδέκτης της αγάπης και του ενδιαφέροντος του, προς το πρόσωπό μου. 

 Για μένα ήταν και θα παραμείνει μια από τις μεγαλύτερες θεολογικές προσωπικότητες του 20^ου αιώνα. Μεγάλη μορφή που γνώριζε να προβάλει και να βοηθά τους άλλους, και να κρύβει επιμελώς τον εαυτόν του. 

Δεν υπήρξε Καθηγητής Πανεπιστημίου αλλά το πέρασμά του από εκκλησιαστικές σχολές τον ανέδειξαν Πατέρα και Διδάσκαλο πολλών συγχρόνων Ιεραρχών, Κληρικών, Θεολόγων και επιστημόνων. Ήταν σοφός με τους σοφούς και απλός με τους καθημερινούς ανθρώπους. Ο πανσεβάσμιος π. Ηλίας υπήρξε Μεγάλος.

Τον ευγνωμονώ για την συμπαράστασή του και την επικοινωνία μαζί μου και μετά την απόλυσή μου από την Ζωή. 

Με απέραντο σεβασμό τον κατασπάζομαι και τον παρακαλώ μην με ξεχνά στο επουράνιο Θυσιαστήριο.

Άγιε Γέροντα αιωνία σας η μνήμη

Αναστάσιος Κ. Κωστόπουλος

 ____________________________________________

Ο Αρχιμανδρίτης π. Hλίας Mαστρογιαννόπουλος γεννήθηκε το 1919 στην Αθήνα, όπου και σπούδασε Θεολογία. Χειροτονήθηκε Διάκονος το 1945 και πρεσβύτερος το 1949. Από το 1938 είναι μέλος της Αδελφότητας Θεολόγων «Ζωή», ενώ από το 1959 μέχρι το 1965 χρημάτισε Προϊστάμενος της Αδελφότητας.

 Συνέγραψε δεκάδες βιβλία και άρθρα, ενώ πάνω από μισό αιώνα στήριξε, ενέπνευσε και προσανατόλισε, με το εύρος των θεολογικών του αναζητήσεων, πλήθος θεολόγων στις έρευνες και τις σπουδές τους. 

Υπήρξε πολυγραφότατος, αφού συνέγραψε περί τα 50 βιβλία, συνδυάζοντας τη θεολογική κατάρτιση με τη δημοσιογραφική έρευνα και την ενημέρωση σε διορθόδοξα και διαχριστιανικά θέματα, ιστορικά και θεολογικά, ενώ η καθημερινότητα του μακαριστού π. Ηλία χαρακτηριζόταν από την έντονη λειτουργική ζωή, την έντονη κηρυκτική δράση, την πλούσια ιεραποστολή.

Ο Μακαριστός π. Ηλίας κατά την ιερατική  και θεολογική του πορεία γνώρισε και συνδέθηκε με προσωπικότητες της ορθόδοξης Θεολογίας, όπως τον π. Αλέξανδρο Σμέμαν, τον π. Γεώργιο Φλορόφσκυ, τον Μέγεντορφ και πολλούς άλλους, που σημάδεψαν τη θεολογική σκέψη του προηγούμενου αιώνα. Την περίοδο κατά την οποία ήταν προϊστάμενος της Αδελφότητος Θεολόγων «Η ΖΩΗ» κόσμησαν άρθρα των ανωτέρω μεγάλων θεολόγων το περιοδικό της Ζωής.

Συνδέθηκε όμως και με αγιορείτες πατέρες εκφραστές της πατερικής παράδοσης και αγιορειτικής εμπειρίας, όπως τον όσιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή και τον μοναχό Θεόκλητο Διονυσιάτη, με τον άγιο Άνθιμο της γυναικείας Μονής Παναγία η Βοήθεια της Χίου. Τον Άγιο Αμφιλόχιο Μακρή της Πάτμου, Αρχιμανδρίτη Γερβάσιο Παρασκευόπουλο και πολλούς άλλους, καθώς και με τον Μητροπολίτη Τρίκκης Διονύσιο Χαραλάμπους, ο οποίος την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου βρέθηκε αιχμάλωτος σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως.

ΠΗΓΗ:http://anastasiosk.blogspot.com/

«Πᾶνος»