Νεκτάριος Δαπέργολας: Μιά πολύτιμη φωνή στήν ἑλλαδική ἔρημο...

 

τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ἱστορίας

«Ἐμεῖς θὰ κάνουμε κανονικὰ τὶς Λειτουργίες καὶ ἂς ἔρθουν νὰ μᾶς συλλάβουν». Ἀκριβῶς ἔτσι. Καὶ ἦταν ἀναμενόμενο. Γιατί μετὰ τὴν πρὸ ἡμερῶν λαμπρὴ ἐκείνη ἀνακοίνωση τοῦ μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτου γιὰ τοὺς ναούς τῆς δικῆς του ἐκκλησιαστικῆς περιφέρειας, ἂν ἀπὸ κάποιον ἱεράρχη τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας περίμενα νὰ ἀκολουθήσει τὴν ἴδια στάση καὶ νὰ ἀρθεῖ στὸ ὕψος τῶν πρωτοφανῶν περιστάσεων, ἦταν κυρίως αὐτός.

Δὲν εἶναι ὁρμητικός, οὔτε θορυβώδης. Εἶναι ἕνας γλυκὸς καὶ ταπεινὸς παππούλης ἠπίων τόνων (ποὺ εἶχα καὶ τὴ μεγάλη τιμὴ νὰ τὸν ἐπισκεφτῶ κάποτε στὸ μικρὸ γραφειάκι του στὰ Κύθηρα καὶ νὰ μιλήσω γιὰ ἀρκετὴ ὥρα μαζί του). Τόσο γλυκὸς καὶ ἤπιος, ποὺ τὸν κάνεις ἄνθρωπο κυρίως τῆς προσευχῆς, ὄχι τῶν πολὺ δυναμικῶν παρεμβάσεων. Ὅμως εἶναι ὁ πιὸ σεπτός, ὁ πιὸ παραδοσιακός, ἴσως ὁ πιὸ ὀρθόδοξος ὅλων. 

 

Ὀρθόδοξος ὄχι στὶς θεωρίες, οὔτε στα...ψιθυριστά, ἀλλὰ διὰ πολλῶν τεκμηρίων: ὡς ὁ μόνος ἐπίσκοπος ποὺ ἀντιδρᾶ ἐδῶ καὶ  στὸν ἐπελαύνοντα Οἰκουμενισμό, ὁ μόνος ποὺ κράτησε ξεκάθαρη (καὶ ὄχι ἐπαμφοτερίζουσα) θέση στὸ θέμα τῆς ἀναγνώρισης τῆς Οὐκρανικῆς ψευδοεκκλησίας, ἴσως καὶ ὁ μόνος ποὺ διαμαρτύρεται μὲ συνεχεῖς παρεμβάσεις πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο καὶ γιὰ τὴ βλασφημία τῶν κλειστῶν ναῶν. Ὁ μόνος - τὴν ὥρα ποὺ κάποιοι ἄλλοι διαπρύσιοι κήρυκες ἐσιώπησαν, οἱ πάλαι ποτέ...λέοντες ἐσίγησαν καὶ «οἱ δεινοὶ συζητηταὶ ἐμωράνθησαν».

Σὲ πλήρη ἐναρμόνιση λοιπὸν μὲ ὅλη αὐτὴ τὴν ἕως τώρα παρουσία τοῦ πολιοῦ μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφεὶμ καὶ οἱ πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν δηλώσεις του σὲ μεγάλο τηλεοπτικὸ κανάλι. «Δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ ἀνακόψει τὴ Θεία Λατρεία. Εἶναι πολὺ φοβερὸ γιὰ ἐμᾶς. Εἶναι ἐντελῶς ἀπαράδεκτο. Ἐμεῖς θὰ κάνουμε κανονικὰ τὶς Λειτουργίες καὶ ἂς ἔρθουν νὰ μᾶς συλλάβουν. Εἴμεθα ἀγανακτισμένοι». Καὶ θεωρῶ δεδομένο ὅτι γιὰ τὸν ἄνθρωπο αὐτὸ τὰ λόγια δὲν θὰ μείνουν μόνο λόγια.

Ἴσως τώρα βέβαια κάποιοι ἀναρωτηθοῦν ἂν ἀρκοῦν αὐτά, βλέποντας καὶ τὴν εὐρύτερη εἰκόνα ποὺ δείχνει ἐδῶ καὶ καιρὸ ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία. Καὶ ἡ ἀπάντηση εἶναι ὅτι πιθανότατα ὄχι. Κάποιοι ἴσως νὰ ρωτήσουν ἐπίσης τί ἰσχὺ μπορεῖ νὰ ἔχει ἡ μεμονωμένη παρέμβαση ἑνὸς μητροπολίτη μίας ἀπομακρυσμένης καὶ πληθυσμιακὰ ἀσήμαντης μητρόπολης, ὅπως τὸ μικρὸ νησὶ τῶν Κυθήρων. Κάποιοι ἴσως ποῦν ἀκόμη ὅτι καὶ φυλακὴ ἂν πάει ὁ γέροντας, τί θὰ βγεῖ; Σταγόνα δὲν δείχνει στὸν ὠκεανὸ καὶ φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ;

Τὰ παραπάνω ἐρωτήματα δὲν μποροῦν φυσικὰ νὰ ἀγνοηθοῦν. Δεκτὰ ὅλα αὐτὰ καὶ κατανοητά. Ὅμως ἀπὸ τὴν ἄλλη, εἶναι μία ἀρχή. Καὶ τὸ παράδειγμα αὐτοῦ τοῦ σεπτοῦ μητροπολίτη (ποὺ εἴμαστε σὲ θέση νὰ γνωρίζουμε πὼς ἀρκετοί τὸν ὑπολήπτονται μέσα στὴν Ἱερὰ Σύνοδο, ἀσχέτως ἂν δὲν τολμοῦν νὰ συνταχθοῦν ἀνοιχτὰ μαζί του σὲ ὅσα θαρραλέα κατὰ καιροὺς λέει καὶ πράττει) ἴσως νὰ ξυπνήσει καὶ κάποιους ἀκόμη, ἴσως γίνει θρυαλλίδα καὶ ἐφαλτήριο.

Ἀλλὰ ἀκόμη καὶ μεμονωμένη περίπτωση ἂν μείνει, φαινομενικὰ περιθωριακὴ καὶ ἀσήμαντη, τέτοια πράγματα ἀλλιῶς μετρᾶνε στὰ ἀνθρώπινα μάτια κι ἀλλιῶς στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ. Εἰδικὰ σὲ μία ἐποχὴ ποὺ μὲ τόση ἀγωνία ἀναζητοῦνται πραγματικοὶ ὑπερασπιστὲς τῆς πίστης, ποὺ μὲ τόση λαχτάρα ψάχνουμε νὰ βροῦμε ἔστω καὶ ἕνα σύγχρονο Μάξιμο Ὁμολογητῆ ἢ Μάρκο Εὐγενικό. Κάθε ἀντίσταση, κάθε μαρτυρία, κάθε ὁμολογία ἐγγράφει πνευματικὲς παρακαταθῆκες, ἀποταμιεύει θησαυροὺς ἐν οὐρανοῖς, φέρνει πνευματικοὺς μισθούς, ποτίζει τὸ μισοξεραμένο δέντρο τῆς ὀρθόδοξης πατρίδας.

Λίγο ἅλας ποὺ νὰ μὴν ἔχει μωρανθεῖ δὲν ψάχνουμε; Λίγους κόκκους ἔστω μονάχα. Καὶ λίγη μόνο ζύμη. Αὐτὴ ποὺ κάποια στιγμὴ ἴσως νὰ ξαναζυμώσει ὅλο τὸ φύραμα...

 

«Πᾶνος»